VESAİRE | BXB

yirmi sekiz

Oynadığım oyuna oldukça odaklanmış bir haldeyken, girdiğim bir haftalık tatilin tadını çıkarıyordum. Bünyeme fazla gelecek derecede ders çalışmıştım, kâfiydi artık.

Telefonuma gelen bildirim sesiyle elimdeki oyun konsolunu kenara koyarak ekranımı açtım. Emir'den mesaj gelmişti. Neden yazmış olacağını düşünürken bu akşam için yaptığımız plan geldi aklıma.

Emir-Bora'nın sohbeti.

Emir: hello

Hazırlanmaya basladın mı biz geliyoruz 

Bora: vazgeçme imkanım yok dimi :'(

Emir: asla

Kendini acayip soyutladın bunu düzeltmemiz lazım

Genciz çıtırız halledicez✍️

Bora: ya ama içki de olacak orada

Kötü seyler yasanmasın yine 😔

Emir: içmene izin vermemm sen rahat ol

Alkolsüz kokteyl alırız sana

Tek amaç sosyallik şu an

Bora: okey o zaman

Gelin de kıyafet seçin bana güzel bi sey bulamıyorum :(

Emir: tek derdin o olsun

Miraç moda uzmanı gibi bulur sana kombin ✌️

Bora: evet ya güzel giyiniyor o

baktım instasına biraz

bana da öğretsin

Emir: Sordum, seve seve diyor

hadi oyunu bırak dövmeyeyim

Bora: nereden biliyosun oynadığımı ya

Emir: başka bi sey mi yapıyosun ki :)

Bora: doğru.

yeterli.

Emir: her zaman.

Görüldü.

Miraç ve Emir ile dün bahçede konuşurken çok alakasız bir plan yapmış ve bu gece popüler olan gece kulüplerinden birine gitmeye karar vermiştik. Aslında onlar karar vermiş ve beni zorla ikna etmişlerdi.

Emir kendimi çok fazla izole ettiğimi düşünüyordu ki haklıydı da aslında, okuldaki birkaç kişi ve o hariç neredeyse kimseyle eğlenme amaçlı takılmıyordum artık. Çok umursadığım bir şey olmasa da gençtim ve  bu yıllarımı eğlenerek geçirmem gerektiğinin farkındaydım.

Odama geçip dolabımdan kıyafetlerime bakınıyor olduğumda pes ederek onların gelmesini beklemeyi seçmiştim. O sırada kapı zilim çalmış ve kapıya ilerleyerek açmıştım. Karşımdaki ikili çoktan hazırlanmış olduklarından önce üzerimdeki pijamalarımı süzmüşler ve gülerek eve girmişlerdi.

Pijamalarım ve ben acilen rahat bırakılmalıydık.

"Hazırlanmaya başla demiştim, sağ ol ya çok iyisin." Emir odama ilerleyerek konuştuğunda gözlerimi devirerek arkasından ilerledim.

"Ben böyle gideceğim belki, sana ne." Zorla düğüne götürülen çocuklar gibi davranmam biraz abartı olabilirdi ama bütün gün kanepede yayılarak Koray'dan mesaj beklemek istiyordum. Enayilik modum açılmıştı yani, evet.