Takıntılı Zorbam

[28]*Ayrılık*

İmkansızım:
Tuana!
Yemin ederim yanlış anladın!
Gerçekten açıklayabilirim
Ben seni aladtmadım!
Yazıyor..

Takıntım:
Biliyorum Çağan sen beni aldatmadın
Sakin ol

İmkansızım:
Öyleyse neden kaçıp gittin?

Takıntım:
Evet sen beni aldatmadın
Sadece..
Kullandın.

İmkansızım:
Nasıl? Tuana ne diyorsun sen?
Ne kullanması?

Takıntım:
Bitti..

İmkansızım:
Ne?

Takıntım:
Hikayemiz buraya kadarmış Çağan
bitti..

İmkansızım:
Tuana lütfen
Yapma böyle..
Yazıyor..

"İmkansızım" adlı kullanıcıyı engellediniz

Telefonu kapatıp kenara attım. Yatakta bacaklarımı kendime çektim. En son dayanamayıp hıçkırdım. İki elimle yüzümü kapattım. Seslice ağlamaya başladım.
Hayır bir erkek beni sevmedi diye ağlamıyorum..
Ben aylarca sebepsiz yere zorbalık gördüm. Kimse huzursuz olmasın diye de hep sustum. Birisinin takıntısı olmuştum. Ama beni sevdiği için, güzel bulduğu için değildi. Eski sevgilisine benzettiği içindi. İçinde sevdiğine karşı özlem olduğu için beni kullanmıştı. Duygularımla oynamıştı.
Oysaki onca yaptığına rağmen ona bir şans vermiştim. Onu sevmeyi denemiştim. Beni üzdüğü halde, ağlamasın diye ona destek vermiştim. Duydunuz demi? Üzülen taraf bendim. Ama yinede ona destek çıkmıştım. Neydi bunun adı? Ha anladım. Aptallık!
Yetmedi, benim için arkadaştan öte olan kız bunu bilerek susmuş! Üstüne bide yalan söylemişti. Sordum ya sordum! "Aralarında ne var?". Cevabında "hiç ya öylesine takıldılar" dedi..
Evet hala bir birlerine takılı kalmışlar!
Çağan belki umrumda olmazdı. Sonuçta erkek. Erkeklerin hepsi olmasada bazıları aynı.
Ama Alisa..
Alisa dostum ya dostum. Kardeş dedim ben ona.
Sanırım herkesin yaptığı hatadan bende yaptım. Güvendim!..

"Sende bir sorun yok ama. Nebileyim sanki seninle gönül eğlendirmek için takılıyor gibi. Çapkın bir tipi var. Hem seveni çoktur onun. Sen kendine başkasını bul.."

Annemin sesi adeta beynimde yankılanmıştı. Haklıymışsın anne..
Sen herşeyi en başından beri anlamışsın. Ah aptal kafam ah!

***

Zorla gözlerimi araladım. Gözlerim yanıyordu. Tekrar geri kapattım. Ardından yavaşca yatakta doğruldum. Gözlerimi açıp etrafa baktım.  Evdeydim, okula gitmemiştim. Komodinin üzerindeki telefonu elime aldım. Çağan 107 kere aramıştı. Şuna bakın beni çok önemsiyor(!)
Ayağa kalktım ve banyoya girdim. İşlerimi hallettim ve çıktım. Dolabımın önüne geldim. Altıma siyah kot, bol pantolon giydim. Üzerimede beyaz bir crop giydim ve üstünden kalın olmayan, uzun siyah bir sweet giydim.
Aynanın karşısına geçtim ve kısa saçlarıma baktım. Çağan.. şerefsiz herif!
Saçlarımı taradım. Ardından mutfağa girdim. Kendime acı kahve yaptım. Normalde sevmezdim. Ama şuan hiç birşey umrumda değildi.
Kaldıramıyorum.. bana yaptığı bu ihaneti kaldıramıyorum. Beni kendine nasıl böyle bağladı onu da anlamıyorum!
Kahvem bittiğinde kirli bardağı yıkayıp yerine koydum.
Kapıya ilerledim ve ayakkabılarımı giydim.
Apartmandan çıktığımda okula doğru ilerlemeye başladım.
Şimdi diyeceksiniz ki okula zaten geç kaldın niye gidiyorsun?.
Çok basit.. okuldan ayrılıcam. Geç bile kaldım. Zamanında bunu düşünmüştüm. Ama gözü kapalı güvendiğim Alisa için vazgeçmiştim.
Bu okuldan ayrıldıktan sonra nolucak peki?. Çağansız, Alisasız..