İçinde olduğum oda hiçbir şeyin görünmeyeceği kadar karanlıktı , gözümü kapattığımda ve açtığımda gördüğüm şey arasında hiçbir fark yoktu , gördüğüm şey ne miydi ? Koca bir karanlık...
Nerde olduğumu , tek olup olmadığımı , bundan sonra ne olacağını , buradan nasıl kurtulacağımı ... hiçbir şeyi bilmiyordum
Bu zaten beni yeterince korkutmuyormuş gibi karanlıktan da korkuyordum , küçükken babamın beni karanlık bir odada..... t-taciz etmesi yüzünden travmam vardı...
Bunları düşünürken , her an içimde biri boynuma sarılıp beni öldürecek , başıma birşey gelecek korkusu vardı , gözlerimden yaşlar geliyordu hala , gözlerim görmekten çok ağlamaya yarıyor...
Gözlerim ile etrafa bakıyordum ama hiçbir şey görmüyordum sadece bakıyordum , birkaç dakika baktıktan sonra karanlığa olan korkum yüzünden , nerde ise yarı çıplak olan bedenimle buz gibi yere uzandım , donuyordum ama korkumdan dolayı yapacak başka birşey yoktu , bu yüzden zar zor gözlerimi kapattım ve uyudum
Jeongin'in rüyasında
Gözlerimi açtığımda bulutların üstü gibi bir yerdeydim , iyi de ben az önce o korkutucu odadaydım nasıl geldim buraya
Ayrıca da biraz önce kıyafetlerimin hepsi yırtıktı ama şimdi üstümde şu zenginlerin giydiği şeylerden falan vardı , bembeyaz giyinmiştim
Etrafa biraz baktıktan sonra önümde duran okları gördüm , bir yere gitmemi işaret ediyorlardı , tedirgin olmama karşın yine de okları takip ettim
Heryet tıpatıp aynıydı , beyaz , bulutlu ve kısmen gökyüzünün üstü gibi... Bu görüntü çok hoşuma gitmişti , ilk defa biraz mutlu olduğumu hissetmiştim
Kulaklıklarıma akar su ve kuş sesleri geliyordu , ister istemez gülüyordum ilk defa , rüyadaysam lütfen kimse uyandırmasın çünkü burası dünyadan daha iyi ve huzurlu
Gözlerimle bu mükemmel yeri seyrederken aynı anda okları da takip ediyordum ve sonunda okların sonuna geldim
Kafamı kaldırıp etrafa baktım , pek de bir değişiklik yoktu burası da şimdiye kadar gördüğüm yerler ile aynıydı , tabi daha önce hiç görmediğim uzun sarı saçlı bir çocuk buraya gelene kadar
Uzaktan buraya doğru yaklaşıyordu ve o yaklaştıkta , beyaz bulutlar siyah oluyordu , bu beni ürkütüyor...
Arkama bir bakış attım , kaçmak istiyordum , bu yüzden tam dönmüş gidecekken kulağımda Minho'nun sözü yankılandı " korkuların ile yüzleşmeyi öğrenmelisin Jeongin "
Sırf bu yüzden gitmedim ve deli gibi korkmama rağmen bana doğru gelen adamı bekledim , birkaç saniye sonra da yanımda oldu
Karşımda duran adam uzun boylu , sarı saçlı , üzeri benim gibi bembeyaz , takım elbiseli , gülen bir adamdı , aslında o kadar da korkutucu değildi , hatta bana gülümseyen ilk kişiydi , ama neden o geldikçe bulutların siyah olduğunu anlayamamıştım
J : s-sen kimsin ?
Gülümsemesi daha çok arttı ve bana yaklaşıp konuştu
? - öğreneceksin
Ona garip bakışlar attım o ise hala bana gülümseyerek bakıyordu
J - ne ?
? - öğreneceksin
J - ah tamam , peki sen gelince neden bulutlar siyah oldu ?
sarı saçlı adam arkasına baktı ve yüzündeki gülümseme düştü , ardından tekar bana baktı
? - bilmem...
J - nasıl ? , dedim o ise tekrar arkasına baktıktan sonra yavaş yavaş ortadan kaybolmaya başladı , ne oluyor anlayamıyorum
J - NEREYE GİTTİN ?! , diye bağırdım ama cevap gelmedi , harbiden bir anda nereye kayboldu bu
J - TEKRAR SORUYORUM NEREYE GİTTİN ?! , dedim , ama cevap yine vermedi
Daha sonra birinin bana seslendiğini duydum ama sanki başka bir yerden bağırıyordu , duyduğuma göre de " hey uyan ! " gibi birşey diyordu biri bana
Şimdi anlamıştım ben rüya görüyordum şuan , ama son kez bağırmak istemiştim
J - HEY NERDESİN ?!!
tam artık umudumu kesmiştim ki o sarı saçlı çocuğun sesini duydum
? - KALBİNDEYİM :) !!
kalbimde mi ? ne diyor bu diye düşünürken bir anda uyanıverdim , daha doğrusu biri uyandırıverdi
~ Devam edecek
YOU ARE READING
İn My Heart // Hyunin
Fanfictionçalışmayan , içki içen , kumar oynayan , kendisine şiddet uygulayan babası ve kendisinden nefret eden annesi için iş arayan Jeongin ' i beş yaşındaki küçük kardeşine bakma bahanesiyle işe alan psikopat Hyunjin...