çalışmayan , içki içen , kumar oynayan , kendisine şiddet uygulayan babası ve kendisinden nefret eden annesi için iş arayan Jeongin ' i beş yaşındaki küçük kardeşine bakma bahanesiyle işe alan psikopat Hyunjin...
Gözlerimi açtığımda iki kişilik bir yatakta tek başıma uyuyordum karşımda da birkaç kıyafet ve beş yaşlarında yüzüme bakan sarışın bir çocuk vardı
Uyuduğum için önce baya bir esnedim ardından da oturur pozisyona geçtim
J : burası neresi ? ben en son arabada Hyunjin ile gidiyordum
Y : ben Youngmin Hyunjin ' in kardeşiyim , şuanda da abimin evindesin , beni senin kaçma ihtimaline karşı gönderdi , bu kıyafetleri de giymeni söyledi
Youngmin denen çocuğun bir çırpıda her şeyi anlatmasına şaşırmış olsam da ona gülümsedim ardından da ayağa kalkıp önümdeki kıyafetleri aldım
J : tamam Youngmin sen şimdi git ben giyinip gelicem , dedim ve kafasını okşadım o da güldükten sonra gitti
Yüzü Hyunjin ' e çok benziyordu , tabi o sarışın , sanırım bu sarı saçlı siyah saçlı muhabbeti asla kapatmıyacağım
***
Hyunjin'in bıraktığı kıyafetleri anlatacak olursam , açık kollu siyah , üzerinde gri beyaz çizgiler olan bir tişört ve bol siyah bir pantolon bırakmıştı
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bunlar 👆🏻
Onları giydikten sonra odayı biraz inceledim , sanırım burası Hyunjin'in odasıydı , etrafta bir sürü el yapımı tablo vardı , acaba bunları o mu çizmiş ? Hepsi çok güzel ve birşeyi anlatıyor gibi...
Odayı renklendiren tek şeyler de o tablolar , çünkü odanın geri kalanı siyah beyaz ve normal
Odaya biraz daha baktıktan sonra kapıyı açtım ve Hyunjin'i bulmaya çalıştım , tabi telefonumu yatağın üstünde unuttuğumdan habersizdim
Ev aslında baya şık ve şaşalı bir evdi ama tahmin ettiğim kadar da büyük değildi , orta boylarda bir evdi , Hyunjin'in zengin olduğu açıkça ortadaydı
Biraz yürüdükten sonra Hyunjin'i sonunda buldum , mutfak penceresinden dışarıyı izliyordu , hala yüzünde maske vardı acaba neden maske takıyor ki
Youngmin ise masada oturmuş iki tabaktan birindeki yemekleri yiyordu , sanırım Hyunjin bana ve ona yemek yapmış , ona güvenmek istiyorum ama aynı zamanda istemiyorum da
H : orada öyle bakmayı bırak ve oturup yemeğini ye , dedi bir anda Hyunjin , pencereden dışarıya bakarken geldiğimi nasıl anladıysa
J : tamam , dedim ve Youngmin ' in yanına oturup önümdeki yemekleri yemeye başladım , ama Youngmin bir türlü düzgünce yiyemiyordu ilk başta fazla takmadan kendi yemeğimi yedim
Ama Youngmin bir türlü doğru düzgün yiyemeyince elindeki kaşığı aldım ve bana öylece baka kaldı
J : ben sana yediririm , dedim ve kaşığa yemeği koyup ona yedirmeye başladım
Yerken gülmemek için kendini zor tutuyordu ve bu benim de ister istemez gülmeme sebebiyet veriyordu
J : ne oldu neye gülüyorsun ?
Y : çok komik bir abisin
J : neyim komik ki ?
Y : elinde çok kötü çizilmiş yıldızlar var , dedi gülerek
Yüzümdeki gülümseme bir anda sönüverdi ve dalıp gittim , o sadece çocuktu ne olduğunu bilse büyük ihtimalle böyle bir şeyi asla söylemezdi ama bilmediği için ona göre komikti
Fazla bozmadım ve kendi acıma onun için güldüm
J : evet elinde çok kötü çizilmiş yıldızlar olan komik bir abiyim ben Youngmin , dedim ve saçlarını okşadım o da güldükten sonra bir anda bana sarıldı
Uzun zaman sonra biri bana ilk defa sarılmıştı... Bu yüzden engel olamadığım bir şekilde hem sarılmanın hem de yaşadığım şeylerin etkisiyle gözlerim doldu , sarılmaya ihtiyacım olduğu için Youngmin'e sıkıca sarılıp karşılık verdim
Gözlerim dolu bir şekilde ve gülerek Youngmin'e sarılırken , Hyunjin'in pencereden yansımamıza baktığını fark ettim , daha çok bana bakıyor gibiydi , biraz sonra sessizliği bozan da o oldu
H : aslında Youngmin kimseye bu kadar hızlı alışmazdı , dedi
