İn My Heart // Hyunin

29 . bölüm

Minho'nun söylediği şey ile bedenim titremeye başlamıştı , istemiyordum ölmesini değil...tek olmasını istemiyordum onunla beraber ölmek istiyordum ben...

J : Minho neden acı çekmeni isteyeyim ben..

Hıçkıra hıçkıra ağlaması sürerken bir anda güldüğünü duydum

M : Jeongin benden nefret ediyorsun acı çekmemi istersin elbette

J : hayır...istemiyorum lütfen çık ordan

Minho bana cevap vermeden ağlamaya devam etmişti , sadece ağlıyordu , kendine ne yaptığını da bilmiyordum , şuan iliklerime kadar pişman hissediyordum

J : o kadar gerizekalı o kadar aptal o kadar malım ki benim yüzümden canına kıyıyorsun...asıl iğrenç olan sen değil benim Minho , belki Allah ne kadar kötü biri olduğumu bildiği için doğduğum günden itibaren bana ceza vermiştir , o bile biliyordur başından beri ne kadar aptal biri olduğumu neden varım ki , ben olmasaydım herkes daha mutlu olurdu , sende canına kıymazdın..

İçerden yine hafif bir gülme sesi geldi

M : yanılıyorsun

J : hayır yanılmıyorum benim yüzümden kendine zarar veriyorsun...

M : Jeongin eğer sen olmasaydın şuandan daha önce intihar ederdim ben...zaten yaşamak istemiyordum beni sen bağlamıştın hayata ama kendime yediremeyip sana zarar verdim en sonunda da kabul ettim hislerimi ama çok geçti artık sen benden nefret ediyordun çünkü

J : Minho nefret etmiyorum senden çık oradan lütfen...belki çıkarsan--

M : ne diyeceksin ? aramızda birşeyler olabilir falan diyeceksen deme bile Jeongin , şuan ölmek istememin sebebi sen değilsin bu yüzden beni intahardan döndürecek kişi de olamazsın uğraşma

Gözlerimden akan yaşlar her saniye daha da şiddetlenirken içeri girip bende kendimi onunla birlikte öldürmek istiyordum yaşama sebebim yoktu benim , dünyada boş yer kaplıyordum

J : Minho seni oradan yardım çağırıp çıkarıcam---

M : eğer olurda böyle birşey yaparsan sen yardım getirmeden yemin ederim bıçağı kalbime saplarım ! , diye bağırmıştı

J : Minho söylesene bana ne yapayım o zaman...

M : acımla mutlu ol :)))

İster istemez artık hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım , yere çömelip oturdum deli gibi çaresiz hissediyordum hiçbir şey yapamıyordum eğer yaparsam herşey daha kötü olacaktı tek yapabildiğim kapının arkasında Minho'nun ölümünü beklemekti benim yüzümdendi işte benim yüzümden...

Minho bir anda ağlaya ağlaya şarkı söylemeye başladı...en sevdiğim şarkıyı söylüyordu ama hıçkıra hıçkıra

((Şarkı:vugar-beni neden sevmedin))

" Dün gibi hatırlarım
Saçlarının rengini
Cenneti bana sorsalar
Çizerim senin resimini

Kayıp bir aşk bizimkisi
Ama sen hiç değişmedin
Bense senin için
Bir rüzgar gibi
Estim estim

Bana neden gülmedin..
Beni neden sevmedin ?
Yalan dolan bir hikayeydi

Kalpte açan bir gül gibi
Sevmiş seni güya deli gibi..."

Sessizce Minho'nun sesini dinlemiştim , sözleri bitirince biraz sessizlik olmuştu ardından sessizliği bozan o olmuştu

M : en sevdiğin şarkı buydu ha ?

J : evet..

M : benimde...

J : Minho..

M : ...

J : Minho ?

Cevap gelmiyordu hayır hayır ne olur bilincini yitirmiş olmasın şuan ölemez hayır son nefesini sevdiğim şarkıyı söyleyerek harcamış olamaz hayır...

Zar zor bitkin bedenim ile ayağa kalktım ve kapıyı kırmaya çalıştım aynı anda da " MİNHO İYİ MİSİN LÜTFEN ÖLME YALVARIRIM " diye bağırıyordum

Hiçbir ses yoktu belki de şuanda ölmüştü ne uğruna bilmiyorum ama ölmüştü...nefes alamıyordu , kalbi artık atmıyordu , kimse bir daha sesini duymayacaktı , sohbet etmeyecekti onunla , arkadaşı yoktu ki zaten...

J : Allah benim belamı versin...gebertsin beni eziyet etsin , acı çektirsin asla mutlu olmama izin vermesin , diye kendime beddua okudum artık gözlerimden yaşlar gelmeyi kesmişti

Ruhum bedenemi terk etmiş gibi donmuştum sadece , Minho yoktu artık bedeni içerdeydi ama o yoktu...benim yüzümden benim suçum benim gerizekalılığım , babama çekmişim onun gibiyim...daha kötü belki de..

Artık bacaklarımda derman kalmamıştı bu yüzden istemsiz şekilde yere düşmüştüm...

Elimde bir şey hissedip kafamı o tarafa çevirince şok olmuştum kapının anahtarı hemen elimin altındaydı ne yani başından beri burada mıydı...

Hızlıca anahtarı aldım ve kapıyı açtım içerde her iki bileğide kanar şekilde yatan Minho vardı anahtarı bir köşeye fırlattım ve ona doğru gidip kalbi atıyor mu diye kontrol ettim...ama atmıyordu hatta bilekliklerinde kanlar kurumuştu bile...yoktu o artık yoktu..

Elinde tuttuğu bıçağı aldım ve bir süre bıçağa baktım , üzerinde "j.s" yazıyordu ne demekti bu şuan onu düşünmüyordum sadece bu bıçak ile kendimi nasıl öldürürüm onu düşünüyordum

Minho'ya her gözüm kaydığında kalbim acıyordu ben onsuz devam etmek istemiyorum hayatıma , istemiyorum yaşamak falan...hikayemin bitmesini istiyordum...bu yüzden bıçağı kalbime hizzaladım ve bastırmaya başladım Minho'nun da dediği gibi acımıyordu kanıyordu sadece , buna karşın daha fazla batırdım bıçağı ve bu sefer acımıştı hemde hiç olmadığı kadar bağıra bağıra ağlamaya başlamıştım

Artık yavaş yavaş gözlerim kararırken Minho'nun yanına uzanmıştım benim yüzümden bunu yaptığını düşündüğümde bıçağı daha da sert bastırıyordum ve sonunda bilincimi kaybettim artık sadece boşluk vardı hayatımın sonuna gelmiştim sanırım herşey bitmişti...

~ Devam edecek???