Bir Belalı Aşk

25. FİNAL

"Her son bir başlanğıç, her başlangıç bir sondur."

F İ N A L

Sabah uyandığımda kendimi hiç hissettmediğim kadar iyi hissettim, bunu en büyük sebebi babamın yanımda uyuyor olmasıydı. Aldığı derin nefesler yüzümü gülümsetti, uyku mahmurluğundan sıyrılmak adına yavaşca gerindim. Yataktan kalkmadan önce babamı öpücüklerle rahatsız etmeyi de unutmadım, fazla öpülmeyi sevmiyordu. Ama insanların inadına bir şeyler yapmak hobi olmuş artık bende.

"Sana da günaydın Nisan."

Babam önce gözlerini aççmaya çalıştı birkaç saniye, pek başarlı olamıyordu bunda açıkçası. Uyumayı neden bu kadar çok sevdiğimi daha net anlamıştım artık.

"Günaydın dünyanın en yakışıklı babası!"

Babam gözlerini açarak sırıttı, yakışıklı olduğunun farkındaydı ve bunu duymak hoşuna gidiyor.

Babam yanağımdan öperek işe gitmesi gerektiğini söylerken, bende akşam Akın'ın geleceğini hızlıca söyledim. Yara bandı tek seferde çekilir!

Babamın kalp krizi geçireceğinden korktuğum için ardı ardına yutkundum. Vereceği cevabı beklerken tırnaklarımı kemirme isteğimi bastırdım.

"Tamam, gelsin."

Bunu söyledikten sonra yanağımdan öperek odamdan ayrıldı. Hayretler içerisinde peşinden bakakaldım, ne yani bu kadar basit mi olacaktı? Neden bu kadar zorluk çıkarmıştı o zaman?

Üzerimdeki şaşkınlığı atamadan Akın'a akşam 8'de bize gelebileceğini belirttiğim bir mesaj attım. Sevgilim beni fazla bekletmeden mesajıma yanıt verdi.

Akın; Babanı nasıl ikna ettiğini sormalı mıyım?

Sırıttım, beni gerçekten çok iyi tanıyor!

Nisan; Pek zor olmadı, ikna etme kabiliyetim oldukça iyidir.

Akın; Bilmez miyim, bununla beni her şeye ikna edebilirsin.

Nisan; Her şey derken, mesela?

Akın; Ne istersen. Çok istiyorsan detay vereyim?

Nisan; Kalsın, sormadım say.

Yüzümün kızarması sinirlerimi bozdu, ne arsız bir adam! Telefonun başında sırıtarak durduğuna yemin edebilirim, ama kanıtlayamam. Banyoya girdiğimde yüzümdeki arsız gülümsemeyi silmem mümkün olmadı, beni de kendine benzetiyor artık!