Tomris | Gerçek Ailem

22) "Kayıt"

Selamınhelloooo!!

Şu ana kadar yazdığım en uzun bölüm oldu. Bundan sonra zaten uzun bölümler gelecek ama bölüm günlerimiz değişti.

Şöyle ki artık Salı ve Cumartesi günleri olmak üzere haftada iki kez bölüm gelecek, ki onlarında kelime sayısı fazla olacak. Yani uzun bölümler olacak. İki günde bir şeklinde atınca kısa dediğiniz için bu kararı aldım. Umarım kızmazsınız wldjıwjdkwdk

İtiraz etmeyin lütfen olur mu? Şu an yazdığım bir kitap daha var ve o kitap kurgu açısından ağır bir kitap olduğu için uzun bölümler yazıyorum. Hâl böyle olunca ikisine yetişmek zor oluyor.

Bir de yorum sınırı koyacağım. Bu hepimiz için en iyisi olacak. Hayalet okuyucular da kendini belli etsin 😝

Sınır: +150 yorum

Keyifli okumalarrr <3

Okulun önüne geldiğimizde ayağı kalktık. İkaz butonuna basıp otobüsün durmasını beklemeye başladık. Çok geçmeden duran araçla birlikte birkaç kişinin ardından bizde indik. Yüzüme vuran soğuk havayla derin bir nefes aldım. Otobüsün kalabalığından daral gelmişti valla.

"Çağla'yı arasana bir nerede kalmış?"

Bade'nin konuşmasıyla kafamı salladım. Çağla'nın iş yeri bizimkine ters olduğu için bindiğimiz araçlar da farklıydı haliyle. Muhtemelen daha gelmemişti çünkü okul, bizim çalıştığımız yere çok daha yakındı. Kafeden bile okul gözüküyordu ancak yürümekle vakit kaybetmek istememiştik.

Hem bu soğukta yürünür müydü?

Telefonu cebimden çıkarıp rehbere girdim. Bulduğum isime tıklayıp kulağıma götürdüm. Birkaç dakika sonra açılan telefonla konuşmaya başladım.

"Neredesin Çağla? Biz geldik okula, durağın önündeyiz."

"Geldim ben çoktan," dediğinde şaşırmadan edemedim.

"Ne çabuk kızım?" diye sordum.

"Bade bana bir saat önceden haber verdiği için geldim hemen. Kaç saattir sizi bekliyorum, dondum burada!"

Sızlanarak konuşmasıyla gülümsedim. Bade, heyecanı yüzünden kızı bu soğukta dikmişti oraya.

Bade'ye yan yan bakarken bakışlarımı görünce "Ne oldu?" diye sordu ağzını oynatarak.

Halen ona bakarken "Tamam geliyoruz bekle biraz daha," dedim telefondaki Çağla'ya.

"Bekliyorum zaten," dedi sinirle. "Ayrıca ben gerekli olan tüm belgeleri aldım. Sadece eksik olan sizin kimlikleriniz, onlar yanınızda mı?"

"Benimki yanımda da dur Badeye sorayım..." diyerek Bade'ye döndüm. Telefonu kulağımdan biraz çekip "Kimliğin yanında mı?" diye sordum bana merakla bakan kıza.

Kafasını salladı hemen.
"Yanımda tabi, unutur muyum?"

Heyecanlı sesine gözlerimi devirirken Çağla'ya söyledim. Tamam diyerek aramayı sonlandırdığımızda çoktan okulun önüne gelmiştik. Bayağı ileride, siyah kapının önünde dikilen kişinin Çağla olduğunu anlamıştım. Bir elinde telefon, diğer elinde kağıtlarla bizi bekliyordu.

Bade "Çağla," diye bağırdığında bize doğru döndü.

Alayla "Sonunda teşrif edebildiniz," dedi yanına vardığımızda.

"Çok konuşma lan," dedim gülerek .

Gözlerini devirdi.
"Ağaç oldum ağaç. Bacağım kök saldı burada."