"Anne..."
Bedenimi daha çok sıkıp eliyle ağzımı kapattı.
"Sus, sesinden bile iğreniyorum."dedi tiksinir gibi.
Sustum.
Sessiz sessiz ağlarken annem gülümsedi ve diğer eliyle saçlarımı okşadı. Ardından büyük bir saç tutamını eline hapsetti ve sıkıca çekti.
"Bedenine mor renk çok yakışmış. Keşke daha çok boyasalarmış."dedi kahkaha atarak. Ağladım. Eliyle çenemi sıktı.
"Ağlama. Ağlamak yasak sana!"diye haykırdı.
Ağlama Kardelen. Ağlamak yasak bize.
Yine at içine. Yine göm kalbine...
Gömdüm kalbime.
Kırık kızların kalpleri hep acır mı?
Benim artık acımıyor da...
"Konuşma, ağlama, yeme, içme, nefes alma! Hiçbir şeyi hak etmiyorsun sen! Her şey senin yüzünden!"
Her şey senin yüzünden...
Göm kalbine.
Toprak kalmadı kalbimde.
"Mor lavantalar..."diye mırıldandım.
"Çok güzel değil mi?"
Sinirle bağırıp yanağıma tokat attı.
Ben o gün sabaha kadar dayak yedim. Gömdüm kalbime. Kurumuş kalbime, ağlamaktan yaş kalmayan kalbime, kimsesiz kalbime.
Kırık kızların kalpleri bir kere durunca bir daha atmazmış...
"Bir derdim var artık."dedim dertli dertli.
"Tutamam içimde."
Hayali sigaramı dudaklarıma dayadım. Olmayan göz yaşlarımı sildim.
"Gitsem nereye kadar? Kalsam neye yarar?"
Elime parfümü, daha doğrusu mikrofonu alıp bağırarak söylemeye başladım.
"Hiç anlatamadım. Hiç anlamadılar.
Herkes neden düşman?
Herkes neden düşman?"
Havalı bir şekilde dizlerimin üstüne çöküp başımı arkaya attım.
"Unuttuk hepsini.
Nuh'un nefesini. Gelme yanıma, sen başkasın ben başka."
Acı acı söylemeye devam ederken kapıda gördüğüm yüzle kalakaldım.
Umut dehşetle beni izliyordu.
Hay ben böyle işi... Rezil oldum anasını satayım.
"Kızım ne bu efkar? Ne yaptılar sana bir dışarı çıktım geldim?"
Başımı iki yana sallayarak ayağa kalktım. Dertli dertli iç çekip boynuna atladım. Dengesini kaybeder gibi olduğunda sarmaşıklar bizi tuttu.
"Dertliyim Umut!"dedim acı çeker gibi çıkan sesimle.
"Ne oldu?"dedi panikle. Kollarını belime sarmıştı.
"İki gündür döner yemiyorum ve param yok anasını satayım!"
Derin bir nefes verdiğini duydum. Beni kendinden ayırıp elini omuzlarıma koydu.
"Kardelen."diye mırıldandı.
"Hm?"dedim burnumu çekerek.
"Gerçekten soruyorum. Sen deli misin?"
"Deliyim oğlum ben. Ama döner alacak param yok!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nefret Edilenler
FantasyBiz nefret edilenleriz. Korkulan, dışlanan. Özel gücümüz vardı ama nasıl kullanacağımızı bile bilmiyorduk. Kardelen. Soyadım belirsiz. Melez doğan tek nefret edilen. Bir gün gelen telefonla hastanede karıştığımı öğrendim. Hayatıma birden dahil olan...
