Nefret Edilenler

9.Gidersen Giderim

Yazardan;

"Kardelen..."diye mırıldandı Umut şokla. Kucağında kanlar içerisinde kalan kardeşine dehşetle baktı.

"Kardelen, açsana gözlerini."dedi titreyen sesiyle. Kardelen gözlerini zorlukla aralayıp yutkundu.

"Acıyor."dedi zorlukla.

"Canım acıyor, Umut."

Umut hıçkırdı ve kardeşini göğsüne bastırdı.

"İyi olacaksın. Uyuma, tamam mı?"

Kardelen titrek bir nefes aldı ve gözlerini kapattı. Umut Kardelen'i bıçaklayan adamın hâlâ burada olduğunu fark edince sarmaşıklarıyla adamı kapana kıstırdı. Adam acı çığlıklar atarak çırpındı ama kırılan boynu ile bilinci kapandı.

Hızla cebinden telefonunu çıkaran Umut ambulansı aradı.

Kardelen iyi olacaktı,iyi olacaktı işte.

Adresi söyleyip telefonu kapattı. Gözlerini kucağında baygın bir şekilde yatan Kardelen'e çevirdi. Gözünden bir yaş aktı.

"Gidersen, giderim."diye mırıldandı. Şimdiden o kadar bağlanmıştı ki Kardelen'e... Gideceği ihtimalini düşünmek dahi istemiyordu.

"Gitmek istemiyorum. Sende gitme, Kardelen."

Oluşan sessizlik kalbine taş gibi otururken, acıyla gözlerini kapattı.

"Sana gitme demeyeceğim,ama gitme Lavinia."

Aklına o çok sevdiği şiir gelmişti. Kendine söz vermişti, hayatını bağlayacak kadar sevmediği birine bu şiiri söylemeyecekti.

Sahiden ne ara ona bu kadar bağlandım, diye geçirdi içinden.

Deli kız, bunu da başarmıştı.

Ambulans gelmeden önce bir şey aklına geldi. Görevliler yerde yatan onlarca kişiyi görürse elbette ki polise haber verirlerdi. Çoğu ölmüştü zaten.

Gözlerini kapatıp odaklandı. Saniyeler içinde yer yarıldı, ölü bedenler toprağın altına gömüldü.

Kamera işini babam halleder diye düşündü. Sokakta kimse yoktu, gören olamazdı zaten.

Kardeşine sımsıkı sarıldı ve beklemeye başladı. Saniyeler sonra duyduğu siren sesiyle rahatlayarak, tuttuğu nefesini dışarı bıraktı. Gözlerini Kardelen'e çevirdi. Cildi solmuş, gözleri kapalıydı. İçi acıdı Umut'un.

Yanlarına gelen görevlileri görünce kardeşini kucağına aldı. Bedenini yavaşça sedyeye bıraktı.

"Kaç dakika oldu?"

"On beş dakika olmuştur."

Görevli başını salladı ve Kardelen ile birlikte ambulansa bindi. Umut da ambulansın içine binip oturdu. Kardeşinin elini sıkıca tuttu.

"Hadi be deli kız, yine göster deliliğini."

Umut tekrar hıçkırdı. Korkuyordu, çok korkuyordu.

Gözlerini kapattı ve hastaneye gelene kadar açmadı.

Ambulans kısa bir süre sonra durunca hastaneye geldiklerini anladı. Kapı hızla açıldı. Kardelen'in kan içinde kalmış bedenini ambulanstan indirdiler. Umut koşar adım sedyenin peşine takıldı. Gözlerini kardeşinin kanla boyanmış tişörtüne çevirdi.

Yutkunamadı...

Kardelen'i hızla ameliyata aldılar. Umut birkaç kez derin nefesler aldı ve ilk önüne çıkan kişiyi yani Ali'yi aradı.