𝟷 𝚟𝚎 𝟸. 𝚔𝚒𝚝𝚊𝚋ı 𝚝𝚊𝚖𝚊𝚖𝚕𝚊𝚗𝚍ı.
❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞
Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın?
Ben, benimle yanmanı, geri...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
B. U. B
| Şimdiki zaman, Doğu Afrika Bölgesi |
Yer, zaman ve şartlar bizim için fark etmiyordu. Kara Harp Okulu'ndan mezun olduktan sonra Kasırga Hava Üssü'nde; hava, deniz ve karada görev alabilmemiz için eğitimler almıştık. Binbaşı Beton, "Tehdidi gördüğünüz an denizde boğacaksınız, karada felaketi olacaksınız, havada ise bomba gibi üstüne yağacaksınız," derdi.
Fakat benim herkese yeten gücüm, timin askeri köpeğine yetmiyordu.
"Buraya gel!" diye tekrardan komut verdim.
Dilini çıkartmış bana bakıyordu. Sadece bakıyordu. Hiçbir tepki vermiyordu. Elimdeki mamayla onun ilgisini çekmeye çalışırken timdekiler büyük bir merakla beni izliyordu. Hepsi gülmemek için kendini sıkarlarken patlayacak gibiydiler. Yatsınlar kalksınlar maskelerine şükretsinlerdi.
Göz bölgemize siyah boya sürüyor, sadece gözlerimiz açıkta kalacak şekilde tüm kafamızı kapatan maskeler takıyorduk. Ne erkek ne de kadın olduğumuz belliydi. Giymiş olduğumuz hücum yelekleri ve bedenimize yerleştirdiğimiz teçhizatlar bizi olduğundan kalıplı ve kilolu gösteriyordu. Bu duruşumuz çoğu insanı korkuturken köpeğimize hiç etki etmiyordu.
"Gel!" dedim ısrarla.
Afrika ordusunun eğitimi bittiği için sıra kendi timimdeki askerlerin operasyon arası eğitimine başlayacaktım. Güçten düşme, eksikleri fark etme, hataları önceden görebilme gibi operasyon sırasında yaşanabilecek aksaklıkları tekrar eğitimle fark edebiliyorduk. Kasırga Hava Üssü bizi sürgün ettiği için yine de hız kesmeyi düşünmüyorduk. Buraya geleli yirmi gün olmuş, geçiyordu bile.
"Koş!"
"Gel!"
Köpeğin inadı tuttu mu tam tutuyordu. Bu kadar bağırıp çağırmama sik kırığı teröristler bile koşup gelecekti ama bizim kız asla oralı olmuyordu.
Mermi bana doğru bir adım atıp kısık bir sesle, "İzninizle bir de ben çağırayım mı komutanım?" diye sordu.
"Bilmediğim bir özelliğin mi var Mermi?"
"Yok komutanım, ben her zaman bildiğiniz gibiyim. Çağırdığım hiçbir dişi bana karşı koyamaz da..."
"Çağır bakalım," dedim kenara doğru çekilip. "Dediğin gibi karşı koyamıyor mu görelim, Mermi." Böyle söylemem diğerlerinin hareket etmesine neden oldu.
"Piremses," diye seslendi Mermi. Timin köpeği oralı bile olmamıştı. Mermi bozuntuya vermeyip boğazını temizledi. "Pişttt, piremses."
Askerlerin gülüşmeleri kulağımı tırmalarken Mermi tekrardan, "Cimcime," diye seslendi. "Piştt, uyudun mu kız."
