𝟷 𝚟𝚎 𝟸. 𝚔𝚒𝚝𝚊𝚋ı 𝚝𝚊𝚖𝚊𝚖𝚕𝚊𝚗𝚍ı.
❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞
Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın?
Ben, benimle yanmanı, geri...
«İnsan dünyaya sadece yemek, içmek, koynuna birini alıp yatmak için gelmiş olamazdı. Daha büyük ve insanca bir sebep lazımdı. | Sabahattin Ali»
❝Biz, birbirimiz için dünyaya gelmişiz, Balkan Kızı.❞
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
TALİA ALAZ
| Şimdiki zaman, Türkiye Cumhuriyeti |
Hiç bu kadar üşüdüğümü hatırlamıyordum. Yoğun bir sıcaklık tenimi sarmıştı. O sıcaklıkla rahatladığımı hissetmiştim. O sıcaklık bana güvenmişti ve o sıcaklık huzurla uyumamı sağlamıştı.
Gecenin bir karanlığında çok terlemiştim. Beni sarıp sarmalayan sıcak tenin varlığına alışkın olmadığım için üstümdeki hırkayı ve tişörtü çıkartmıştım. Barut Ulu olduğunu bildiğim ses ısrarla, "Çıkartma," dese de onu dinlememiş fenalık bastığı için sporcu sütyeniyle kalmıştım. Bedenim sıcağa da soğuğa da ekstra tepki veriyordu. Vücuduma zorla verilen ilaçların bir etkisiydi. Barut Ulu ise gün aydınlana kadar kulağıma, "Sen bana sınavsın," diye fısıldayıp durmuştu.
Şimdi ise onun yatakta olmayışıyla üşüyordum. Belki geri gelir diye uykumdan tamamen uyanmamıştım ama geleceği de yok gibiydi. Yatakta dönüp duruyordum. Ben bu adamsız ne yapacaktım? Neden hemen ona alışmıştım?
"Bu ev niye bu kadar havasız?!"
Kulağıma ilişen sese dikkat kesildim. Bir kadın sesiydi. Çok geçmeden dış kapının kapandığını işittim.
"Barıııış! Uyandın mı?" diyerek bağırdı. Rüya görmediğime emindim. Uykudan sıyrılmak için kendimi zorlarken göz kapaklarımı kaldırmaya çalıştım. "At mı koşturdunuz, büyükbaş hayvan mı bakmaya başladınız, ne yaptınız bilmiyorum ama bu evin bir penceresi bulunuyor!"
Adım sesleri kesildi. Eş zamanlı olarak bağırışma sesleri de. Rüya görüyor olabilirdim. O yüzden uyumak için kendimi zorladım. Tam uyuyacağım sırada çok geçmeden, "Baruuut!" dedi aynı ses. "Ay neredesiniz siz ya?! Uykuya mı düştünüz? Saat kaç olmuş! Kalkın hemen!"
Kafamı kaldırdığımda gözlerimi tamamen araladım ve etrafıma baktım. Odada tek başımaydım. Kimse yoktu. Elimi Barut Ulu'nun olduğu tarafa doğru uzattım. Benimle uyuduğuna emindim. Beraber uyumuştuk. Bana sarılmıştı. Saçımın üstünden bile öpmüştü. Nereye gitmişti ki?
İçimi endişe kaplarken hafifçe doğruldum. Beni böyle yatakta tek başıma bırakması hoşuma gitmezken saçlarımı karıştırdım. Her tarafım uyuşmuştu.
Odanın kapısı beklemediğim şekilde açıldığında bir çift bakışla karşılaştım. Gözlerinde beliren şaşkınlıkla bana bakarken eli kapının kulpunda asılı kalmıştı. Dudakları aralanırken, "Sen de kimsin?" dedi.
