Famous and sweet N.H. ✼

Part 49

Scarlet Point Of View ✼

Mijn moeder was aanstellerig, heel de tijd. Ze wilde Niall laten zien hoe aardig dat ze is, maar het is 1 groot toneelspel.

Ik neem een hap van mijn broodje en slik het met moeite door. De brok in mijn keel zit er nog steeds.

"Je moeder is aardig." zegt hij en ik kijk op.

"Als ze niet zichzelf is wel ja." mompel ik en ik kijk van hem weg.

"Hoe bedoel je?" Vraagt hij.

"Ze stelt zich aan, omdat ze wil laten zien dat ze een goede moeder is, maar het is nep. Ze verzint alles en doet alsof ze interesse in ons heeft." zeg ik en ik rol mijn ogen.

"Zo voelde ik het niet."

"Omdat jij haar alleen maar zo kent. Ik weet hoe erg ze me af snauwt als jij er niet bij was geweest." ik zucht en schud mijn hoofd.

"Ze leek me gewoon aardig. Ik kan me niet voorstellen dat ze zoiets zou doen als ik er niet bij was geweest." Ik rol mijn ogen, zou hij me nou echt niet geloven?

"Je weet toch wat ze bij mij heeft gedaan? Me gewoon afsnauwen over de telefoon." zeg ik en ik kijk hem aan.

"Ze was gewoon geïrriteerd, denk ik." zegt hij en hij haalt zijn schouders op.

"Dan geloof je me niet." zucht ik en ik eet in stilte verder aan mijn broodje.

"Zullen we dan maar gaan?" Zegt hij als we allebei ons broodje ophebben en ik knik. Volgende familielid.

We staan op van onze plek, betalen onze broodjes en gaan dan met de auto naar mijn vader toe. Hier verheug ik me meer op, ook al heeft hij niet één keer gebeld.

De auto stopt voor een huis waar ik nog nooit ben geweest. Het is dan ook zijn nieuwe huis. Ik pak Niall zijn hand als we weer bij elkaar zijn en slik even. We bellen aan en al snel wordt er opengedaan, door mijn broer.

"Scarlet!" Roept hij, oprecht, vrolijk. Ik sluit hem in mijn armen en leg mijn hoofd tegen zijn borst aan. Hij was altijd al wat groter als mij, maar nu zeker. Ik kijk even op naar hem en hij drukt een kus tegen mijn voorhoofd.

"Ik heb je gemist." zeg ik en hij knikt.

"Ik jou ook." glimlacht hij en ik knuffel hem nog een keer. "Wat heb je gedaan?" Vraagt hij verbaast, wijzend naar mijn pols.

"Gevallen." lach ik een beetje, ook al is het niet waar. Hij knikt en ik pak Niall zijn hand voorzichtig. Mijn broer kijkt naar hem en steekt zijn hand uit. "Dit is Niall, mijn vriendje." glimlach ik dan en ik kijk naar Niall.

"Danny." glimlacht mijn broer terug, waarna Niall nog even zijn naam zegt. Ik glimlach en leg mijn arm om Niall heen. Ik ben trots op hem. "Kom binnen, papa is nog even naar de supermarkt, maar komt zo." zegt mijn broer en hij laat ons binnen.

We lopen de woonkamer binnen, die best ruim is. Het huis is niet zo groot, wat wil je ook als je ouders gescheiden zijn?

"Wat te drinken?" Vraagt mijn broer en ik knik.

"Cola en.." zeg ik en ik kijk naar Niall, die knikt. "2 keer cola." glimlach ik lichtjes en we gaan op de bank zitten. Ik zit dichter tegen Niall aan dan ik bij mijn moeder zat, omdat ik het hier durf. Hij wrijft even over mijn hoofd heen en dan mijn bovenarm.

"Pijn aan je pols?" Vraagt hij en ik schud mijn hoofd.

"Bijna niet. Het liefst wil ik deze mitella uit, het doet pijn aan mijn nek." zeg ik en hij legt zijn hand onder de knoop in mijn nek, waardoor het op zijn hand steunt in plaats van op mijn nek.