Famous and sweet N.H. ✼

Part 111

Het laatste hoofdstuk... Wauw. Het was fantastisch om dit verhaal te schrijven. Ik heb er zo veel van genoten, om iedereen te zien reageren hoe leuk ze het vonden om te lezen. Ik stop nog lang niet met schrijven. Er zijn nog veel meer boeken van mij en ik ben bezig met nieuwe schrijven.

Super bedankt, iedereen die me heeft gesteund, gevote en gereageerd. Door jullie heeft dit boek op #1 gestaan in fanfictie. Echt heel erg bedankt.

Geniet van het laatste hoofdstuk van Famous and sweet, xxx

Scarlet Point Of View ✼

Die dag sliep ik vooral heel erg blij en genoot ik daarna van mijn gezinnetje om me heen. Al mijn vrienden hadden Eva al vastgehad, maar nu zat Niall weer met haar. Ik leg mijn hand om zijn bovenarm en hij kijkt me aan, voordat hij glimlacht en weer wegkijkt.

"We gaan zometeen," zegt hij zacht en ik knik.

"Gelukkig maar, ik hou niet zo van ziekenhuizen," zucht ik en hij knikt.

"Ik ook niet. Het ruikt altijd zo verschrikkelijk," fluistert hij, alsof het personeel kan horen wat hij zegt. Ik lach naar hem en knik.

"Ja, klopt." Hij glimlacht trots en ik wrijf met mijn hand over zijn bovenarm.

"Waar is Luc?" vraag ik zacht en Niall seint naar de hoek van de kamer, waar hij zit te tekenen.

"Hij heeft al honderd tekeningen gemaakt met hartjes en weet ik veel wat," grinnikt hij en ik glimlach, voordat ik me op mijn zij draai en dichter naar hem toekruip. Hij legt zijn hand om mijn hoofd en kriebelt door mijn haren, waardoor ik weer bijna in slaap kan vallen. Ik wil het alleen niet, want zometeen mag ik naar huis.

Na een tijdje komt de dokter en glimlacht ze naar ons. "Dus.. Scarlet. Alles goed?"

Ik knik en ga rechtop zitten. "Ja, alles gaat goed," zeg ik zacht en Niall pakt mijn hand.

"Goed, mooi. Je kan je spullen pakken, alleen moeten we nog wel afspreken wanneer je weer terug komt met Eva voor een controle." Ik knik en kijk dan naar het kleine meisje. "Dan wens ik jullie nog veel succes en geluk."

Ze knikt vlug, glimlacht en vertrekt dan uit de kamer. Niall glimlacht naar me en legt Eva in het kleine bedje in de kamer, voordat hij naar me toeloopt en me van het bed af tilt.

"Weer lekker thuis slapen, princess," zegt hij zacht en ik knik. Hij geeft me een lange kus en begint dan met het inpakken van de tassen. Ik wil meehelpen, maar hij houdt me tegen. "Het lukt wel," stelt hij me gerust. Ik zucht en richt me dan op Luc, die naast me komt staan.

"Mama, wanneer gaan we?" vraagt hij en zijn ogen vallen al bijna dicht. Het is ook al best laat, voor hem dan.

"We gaan zometeen, liefie. Papa is even de spullen aan het inpakken." Hij knikt en strekt zijn armen naar me uit, als teken dat ik hem moet optillen. Ik hou hem in zijn armen en geef hem een lange kus.

Als Niall alle spullen heeft ingepakt, kunnen we gaan. Hij pakt Luc's hand en ik neem Eva in mijn armen. We melden ons af bij de balie en lopen dan verder het ziekenhuis uit. Het zal wel zwaar zijn met 2 kindjes. Alleen Luc was al zwaar..

Niall rijdt extra voorzichtig, waarom weet ik niet, ook al kan ik niet ontkennen dat ik het nu fijn vind. Hij legt zijn hand op mijn been en ik kijk naar het wolkje wat op mijn borst ligt.

Als we thuis aankomen, pakken we de tas met spullen uit de achterbak en lopen we naar de voordeur. Niall geeft me snel een kus en opent de deur dan.

"Gefeliciteerd!" zegt Louis blij als hij me knuffelt en ik leg verbaast mijn armen om hem heen.

"Hey Lou," zeg ik zacht en ik kijk hem aan. "Hoe kom je hier?" vraag ik en dan pas kijk ik om me heen.