Famous and sweet N.H. ✼

Part 83

Niall Point Of View ✼

Net voordat Don't forget where you belong gaat spelen, mag ik altijd wat zeggen. Ik heb het nog niet met Scarlet erover gehad wanneer ze het wil vertellen dat ze zwanger is, maar dit lijkt me een mooi moment. Zo snel mogelijk, dan heeft ze minder stres.

"Zoals jullie allemaal weten, heb ik een vrouw, Scarlet." Begin ik en ik kijk om me heen. "We zijn samen heel erg gelukkig en het onderwerp kinderen was al vaak voorbij gekomen. We wilden het een paar maanden geleden nog niet, omdat ik een druk leven heb en niet altijd bij haar kan zijn. Maar toch, is ze nu zwanger." Zeg ik trots en ik hoor Louis en Harry grappen uithalen. Ik weet hoe veel Harry om kinderen geeft.

"Scarlet!" Roept Liam en ik kijk om, waar ze het trappetje opkomt. Snel ren ik naar haar toe en knuffel ik haar.

"Je zweet." Zegt ze en ik rol mijn ogen. Ze lacht en geeft me een kus. "Bedankt dat je het nu al zei." Glimlacht ze en ik pak haar hand.

De rest van de jongens komt aan gelopen en geven ons een groepsknuffel. "Daddy Niall!" Zegt Louis en ik lach.

"Mag ik terug?" Vraagt Scarlet en allemaal laten we haar los. Nu maar hopen dat ze fans ook goed reageren..

We zingen alle liedjes nog af, rennen het podium af en meteen in de tourbus. Ik pak Scarlet stevig vast en geef haar een lange kus.

"Heel lief gezegd." Zegt ze zacht en ik glimlach.

"Hopelijk nemen de fans het goed op." Zucht ik en ze knikt. Het is nu ongeveer een uur geleden dat ik het heb vertelt, dus kijk ik op twitter en zie ik mensen ons feliciteren, maar sommige ook haat geven naar Scarlet toe. Ze zijn er niet blij mee dat het zo vroeg is.

Tuurlijk ga ik ze niet vertellen dat het niet gepland was, dat zou echt stom zijn. Ik wil gewoon gelukkig zijn en dat kan met dit meisje en al helemaal met een kindje.

"En?" Vraagt Scarlet als we naar het hotel lopen.

"Ze nemen het goed op, de meeste." Glimlach ik en ze knikt.

"Mooi." Zegt ze blij. Het is een hele opluchting voor haar.

✼~✼~✼~✼

Scarlet Point Of View

Elke keer als ik voor controle moest, ging Niall met me mee. Alles was elke keer goed, ondanks dat ik het grootst van de tijd mee op tour was.

Mijn buik is flink gegroeid en elke dag voel ik me meer moeder, ook al is het kindje nog niet eens geboren. Misschien is mijn buik wel zo groot, omdat het een tweeling is.

Niall ligt met zijn oor tegen mijn buik aan en kijkt me met een glimlach aan. "Ik hoor hem of haar." Zegt hij en ik glimlach. We weten niet wat het is, dat willen we niet weten.

"Ze zitten heel de tijd te schoppen." Zeg ik als ik mijn hand langs mijn buik leg. De tour is bezig, maar Niall is bij mij omdat ik over een weekje kan bevallen.

"Ik kan niet meer wachten, echt niet." Zegt hij als hij me een kus geeft en ik wrijf even over zijn hoofd.

"Ik ook niet." Zucht ik. "Het is nog maar een weekje."

Hij knikt en wrijft over mijn hoofd. "Thee, princess?" Ik knik en hij loopt naar de keuken. Het irriteert me zo dat ik niks zelf kan doen. Naar de keuken lopen en thee zetten, lukt me nog wel, maar veel meer kan ik niet. Ik ben snel moe en Niall laat het me eigenlijk ook niet meer zelf doen.

Hij geeft me een kop thee en wrijft dan over mijn hoofd. Het voelt nog steeds gek om zwanger te zijn, maar volgens mij lukt het me aardig. Ik begin een beetje eraan te wennen en nu is het bijna voorbij.

Zachtjes zucht ik, als ik de pijn in mijn buik opnieuw voel. Niall legt zijn arm om me heen en drukt een kus tegen mijn hoofd.

"Rustig." Fluistert hij en ik knik. Hij helpt me ook heel erg, altijd al. Zelfs als we ruzie hadden, loste hij het soepel op.

"Wanneer komen de jongens weer?" Vraag ik en ik kijk hem aan.

"Ze hebben een week vrij, als jij gaat bevallen." Ik knik en glimlach. Gelukkig maar. Ze zijn mijn beste vrienden en Stacy is altijd al mijn beste vriendin geweest.

Mijn moeder weet dat ik zwanger ben, maar ze vond het niet zo'n slim plan, zijn moeder is heel erg blij voor ons, ook al is ze het ook wel een beetje eens met mijn moeder. Wij hadden liever ook gewacht tot we er echt klaar voor waren, maar nu ben ik er ook klaar voor.

Ik kan altijd bij zijn moeder kwijt, terwijl mijn moeder opstandig is en het liefst niks met me te maken wil hebben. Mijn broer heeft vriendin en is ouder, zelfs hun hebben geen kinderen. Dat vindt mijn moeder gek. Ik snap haar wel, maar erger me aan het feit dat ze niet gewoon gelukkig voor me kan zijn.

✼~✼~✼~✼

2 dagen te vroeg.. Ik was 2 dagen te vroeg met bevallen. Het bracht me van streek af, maar gelukkig was alles goed gegaan. Niall zat naast me en heeft me vooral veel steun gegeven.

Er ligt al een babytje op mijn borst, een deken om zijn kleine lichaampje. Niall heeft tranen van geluk in zijn ogen staan, net als ik. Het deed pijn, maar het is het allemaal waard geweest.

De kleine is rustig en ik wrijf zacht over zijn wang. Niall knuffelt me stevig en geeft me voortdurend kusjes, die ik meteen beantwoord.

"Het hartje klopt niet, we moeten haar onderzoeken." Hoor ik een zuster zeggen en ik kijk met een ruk op. Een messteek is te voelen in mijn borst en verbaast kijk ik naar Niall.

"Sorry, mevrouw. We moeten hem ook onderzoeken." Zegt een andere zuster en ze pakt het babytje van mijn borst af. Hij begint meteen te huilen en krijsen, waardoor ik hetzelfde doe.

"Kom hier, princess." Fluistert Niall en hij trekt me zijn armen in. Ik huil op zijn borst en voel mijn oorverdovende gehuil door de kamer galmen.

"Dit kan niet." Zeg ik als ik mijn hoofd schud.

"Het komt wel goed." Fluistert hij en hij wrijft over mijn hoofd. Ik denk terug aan een paar minuutjes geleden en kom dan op een conclusie.

"Ze huilde niet." Huil ik en hij wrijft over mijn hoofd.

"Rustig maar." Fluistert hij met een brok in zijn keel. Hij veegt mijn tranen weg en geeft me een kus. "Rustig.."

Mijn lichaam rilt en trilt, het doet zo veel pijn in mijn hart.

De dokter komt de kamer binnen met 2 babytjes. Ik ga wat meer rechtop zitten en kijk de 2 aan.

"Sorry, jullie dochtertje heeft het niet gehaald." Zegt hij en ik schud mijn hoofd. Dat kan toch niet..

Hij geeft ze aan mij en ik druk mijn neus tegen de zachte huid van het meisje, Eva.. Ze betekent nu al zo veel voor me, ik was haar moeder. Ik zou haar op moeten voeden en kleertjes mee kopen. Ze heeft niet eens de kans gehad.

Mijn snikken vullen de kamer en Niall neemt het andere babytje over, Luc, zodat ik met Eva kan knuffelen. Dit zal de enige keer zijn dat ik haar kan knuffelen en kussen, vertellen dat ik van haar hou. Niall's hand is te voelen in die van mij en ik kijk hem met betraande ogen aan.

"Je hebt geen idee hoe veel ze voor mij betekent." Snik ik en hij laat zijn tranen los.

"Jawel. Ik begrijp je." Zegt hij en hij wrijft over mijn hoofd. Ik leg Eva tegen mijn borst en haar hoofdje in mijn nek, het past allemaal precies. Zachtjes fluister ik dat ik van haar hou. Ik wil nu alleen met haar zijn en knuffelen.

Ze is zo mooi, dat ik niet kan geloven dat ze niet weet dat ze ooit heeft geleefd. Het is zo onbeschrijfelijk, die pijn.

"Je bent mijn meisje, dat zal je altijd blijven." Fluister ik. Haar handje is slap als ik het vastpak, maar ook zacht. Ik geef er een kusje tegen en wrijf dan over haar hoofd.

Waarom?