ဂျောင်ကုတစ်ယောက်ကျောင်းမှာစာသင်တော့အရင်နေ့လို
အလေမလိုက်ရဲဘဲသင်သမျှစာတွေလိုက်ကြည့်
မသိနားမလည်ရင်လဲအကုန်လိုက်မှတ်နဲ့ကျောင်းဆင်းတော့
Mallတစ်ခုမှာအဝတ်စားသွားဝယ်ပြီ~
"ရှင်းမယ်နော်အစ်မ အွန့်~"
"ဟုတ်ကဲ့ ခနလေးစောင့်ပေးပါနော်~"
ဂျောင်ကုကအဝတ်စားဝယ်ဖို့အတွက်
ထယ်ယောင်းကိုစောင့်မနေဘဲ သူ့မိဘတွေပေးထားတဲ့ကဒ်နဲ့သွားဝယ်ရာကဒ်ကအလုပ်မလုပ်~
"ကဒ်ကအလုပ်မလုပ်ဘူးမောင်လေး~"
"ဘယ်လို? မဖြစ်နိုင်တာ မနေ့ကတောင်သုံးလိုက်သေးတာကို
သေချာလေးစစ်ကြည့်ပေးပါဦးနော်~"
အဝတ်စားတွေအများကြီးရွေးပြီးမှ
ကဒ်ကအလုပ်မလုပ်ဘူးဆိုတော့ဂျောင်ကုတစ်ယောက်
ခေါင်းကြီးပြီလေ~
"တကယ်မရတာပါ ကဒ်ကအလုပ်မလုပ်ဘူး
အပိတ်ခံထားရပုံဘဲ~"
"Appaကတော့လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ
ဟိုလေ အားနာဘေမဲ့အဝတ်စားတွေမယူတော့ပါဘူးနော်~"
"ရပါတယ်~"
ဂျောင်ကုတစ်ယောက်ငွေမရှိဘဲ
အဝတ်စားသွားဝယ်သလိုဖြစ်သွားတာကြောင့်
အရမ်းရှက်ကာထွက်လာလိုက်ဘေမဲ့
သူ့အဖေကိုတော့မကျေနပ်နိုင်သေး~
"hello appaဘာလို့ကျွန်တော့်ကဒ်ကိုပိတ်လိုက်တာလဲ~"
"သားကအိမ်ထောင်သည်ဖြစ်သွားပြီလေ
လိုတဲ့ပိုက်ဆံကိုယောကျာ်းဆီမှာတောင်းသုံးပေါ့
appaကပေးနေရဦးမှာလား~"
"ဟာappaဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ
ယောကျာ်းဆိုဘေမဲ့သူကအဖေပါ့မဟုတ်တာ
ဘယ်လိုလုပ်တောင်းတတ်မှာလဲ တောင်းရင်ရောသူကပေးမှာတဲ့လား~"
"တောင်းကြည့်ရင်သိမှာပေါ့ ဒါဘဲနော်သား
appaအလုပ်မအားသေးဘူး~"
*တီး~*
"ap...ဟာ တကယ်ပါဘဲ~ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး
တစ်ခါလောက်တောင်းကြည့်တာပေါ့~"
အတွေးနဲ့အတူထယ်ယောင်းဆီလိုက်သွားတဲ့ဂျောင်ကုက
ထယ်ယောင်းရုံးခန်းထဲချောင်းကြည့်တော့
ထယ်ယောင်းကစာရွက်စာတမ်းတွေကိုစစ်ဆေးနေတာ~
YOU ARE READING
First time{Complete}
Romanceအားတင်းပြီး ပထမဆုံးပြန်ရေးတဲ့Ficလေးပါ အရင်လိုအားပေးကြပါဦး🥺 အားတင္းၿပီး ပထမဆံုးျပန္ေရးတဲ့Ficေလးပါ အရင္လိုအားေပးၾကပါၪီး🥺
