အိမ်မှာမျက်စိရှုပ်စရာအူဝန်မရှိတော့တဲ့နောက်
ဂျောင်ကုအတွက်ဆရာကိုအိမ်ထောင်ရှိဆရာမငှားလိုက်ပြီး
ဆရာမကိုအကြိုအပို့လုပ်ပေးတာမို့မျက်စိရှုပ်စရာဘာမှမရှိ~
"hyungမလိုက်လဲရတယ်လို့~"
"မရဘူး လိုက်ကိုလိုက်ရမှာ~"
စာမေးပွဲအတွက်အရေးကြီးတဲ့လေ့လာရေးခရီးစဥ်သွားရမယ့်ဂျောင်ကုနောက်လိုက်ဖို့ပြင်နေတဲ့ထယ်ယောင်းကို
ဂျောင်ကုအပါအဝင်ဘယ်သူမှတားလို့မရ~
"အဝတ်စားတွေကအများကြီးမထည့်နဲ့တော့
တစ်ညအိပ်ခရီးလေးဘဲကို~"
"သွားမှာကတောင်ပေါ်ခရီး အခုတလောကမိုးရွာတာနဲ့
အဝတ်ပိုထည့်ရမှာပေါ့~"
"ဒါဘေမဲ့ အထုပ်ကကြီးသွားရင်
babyမသယ်နိုင်တော့ဘူးလေ~"
"ဘယ်သူကအသားပေါင်းလေးကိုသယ်ခိုင်းမှာလဲလို့~"
ထယ်ယောင်းလိုက်ပါလာတဲ့ဂျောင်ကုရဲ့ခရီစဥ်ဟာ
ပထမဆုံးအနေနဲ့ကျောင်းကားမှာလိုက်မစီးရဘဲ
ထယ်ယောင်းကိုယ်တိုင်မောင်းတဲ့ကားနဲ့ကျောင်းကားနောက်ကနေလိုက်ရတယ်။
"အခုကတောင်ပေါ်လေ့လာရေးဆိုတော့ဘာအကြောင်းလဲ~"
"တောင်ပေါ်မြေဆီလွှာနဲ့စိုက်ပျိုးရေးအကြောင်း~"
"သေချာကရုစိုက်ပြီးလေ့လာနော်အသားပေါင်းလေး~"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ~"
ဘာကိုမှသိပ်အရေးမစိုက်တတ်တဲ့သူ့ကလေးအကြောင်းသိတဲ့ထယ်ယောင်းကပညာရေးနဲ့ပတ်သက်ပြီးအရမ်းစိတ်ပူတာအမှန်~
"ကျောင်းကားရပ်သွားပြီ~"
"ရောက်ပြီဘဲ ဒီကနေတောင်စတက်ရမှာထင်တယ်~"
"ဟုတ်လောက်တယ်~"
"ရေးး သွားမယ်hyung~"
"နေဦးမပြေးနဲ့ ချော်လဲမယ်~"
သပ်မှတ်နေရာကိုရောက်ပြီဆိုတာနဲ့
ကားပေါ်ကပြေးဆင်းသွားတဲ့ဂျောင်ကုကိုလိုက်ဆွဲရတာကထယ်ယောင်းအတွက်အလုပ်တစ်လုပ်~
"အားလုံးနားထောင် ပြောထားတဲ့အတိုင်း
စီးရမယ်ဖိနပ်တွေဟုတ်ရဲ့လားကိုကြည့်ကြ~"
YOU ARE READING
First time{Complete}
Romanceအားတင်းပြီး ပထမဆုံးပြန်ရေးတဲ့Ficလေးပါ အရင်လိုအားပေးကြပါဦး🥺 အားတင္းၿပီး ပထမဆံုးျပန္ေရးတဲ့Ficေလးပါ အရင္လိုအားေပးၾကပါၪီး🥺
