ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကု စကပ်တစ်ထည်ကြောင့်
D**kချင်းပူးခဲ့ကြပြီးနောက်
ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းအနားကိုတောင်သိပ်မကပ်ရဲတော့~
"စာရှင်းပြပါမယ်ဆို ဘာလို့အဝေးကြီးမှာနေနေတာလဲ
အနားကိုလာခဲ့~"
"ဟင့်အင်း hyungကကျွန်တော့်ဖင်ကိုကိုင်ပြီး
နို့တွေကိုစုပ်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ~"
"ဟာ~~ငါအချိန်တိုင်းတော့
အဲ့တာကိုလုပ်မနေဘူးလေကွာ~"
"သေချာလို့လား~"
"သေချာတယ် လာခဲ့ အချိန်မရှိတော့ဘူး
မင်းကခနနေဆိုအိပ်ချင်လာပြန်တော့မှာ~"
ဂျောင်ကုကတွန့်ဆုပ်တွန့်ဆုပ်နဲ့ထယ်ယောင်းအနားသွားကာ
စာရှင်းပြတာသင်ပေးတာတွေကိုနားထောင်
ကျက်မှတ်ပြီးနောက်အချိန်ကဆယ်နာရီရှိလာပြီ~
"အချိန်တောင်မရှိတော့ဘူးဘဲ မဖြစ်ဘူး
မင်းအတွက်သီးသန့်guideဆရာမငှားပေးရမယ်~"
"hyungဘဲသင်ပေးလို့မရဘူးလား~"
"မင်းကိုစာသင်ပေးနေရင် ငါအလုပ်မလုပ်ရတော့ဘူး~"
"နေ့လယ်တစ်နေ့လုံးလုပ်နေတဲ့အလုပ်ကမပြီးဘူးလား~"
"ဘယ်လိုလုပ်ပြီးမှာလဲ အလုပ်ကဒီလောက်များတာ
သွားအိပ်တော့သွား~"
"hyungကအလုပ်ဆက်လုပ်ဦးမလို့လား~"
"ဟုတ်တယ်~"
"ညနက်နေပြီကို~"
ပြောရင်းနဲ့ဘဲဂျောင်ကုကသူ့စာအုပ်တွေသိမ်းပြီး
အခန်းပြန်အိပ်လိုက်တော့ပင်ပန်းနေပြီမို့
ခနလေးနဲ့အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာထယ်ယောင်းဘယ်အချိန်ပြန်ရောက်လာလဲတောင်မသိ~
"ဂျောင်ကု ဂျောင်ကု ခွေးပေါက်လေး ထတော့
ကျောင်းနောက်ကျနေမယ်~"
"ဟင်~~မိုးလင်းသွားပြီလား
မြန်လိုက်တာ~"
မနက်ထယ်ယောင်းနိုးလို့ထလာတဲ့ဂျောင်ကုက
အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ရေသွားချိုးဖို့အတွက်
အဝတ်အစားတွေထချွတ်တော့ ချယ်ရီသီးနှစ်ဘက်က
စူပြီးရဲနေတာကြောင့်ဂျောင်ကုနည်းနည်းလေးထိမိလိုက်တာတောင်နာနေတာ~
YOU ARE READING
First time{Complete}
Romanceအားတင်းပြီး ပထမဆုံးပြန်ရေးတဲ့Ficလေးပါ အရင်လိုအားပေးကြပါဦး🥺 အားတင္းၿပီး ပထမဆံုးျပန္ေရးတဲ့Ficေလးပါ အရင္လိုအားေပးၾကပါၪီး🥺
