ဂျောင်ကုကသူ့ကြောင့်နေထိုင်မကောင်းဖြစ်နေတဲ့အတွက်
ထယ်ယောင်းမှာကုမ္ပဏီမသွားနိုင်ဘဲ
ဂျောင်ကုကိုပြုစုပေးနေရတာအမော~
"ကုမ္ပဏီမလာဘူးလားceo~"
"မလာဘူး ဒီမှာအသားပေါင်းလေးကနေမကောင်းဖြစ်နေတာ~ဒီနေ့တော့ကြည့်လုပ်ထားလိုက်~"
သူကုမ္ပဏီမသွားလို့ဖုန်းဆက်မေးလာတဲ့မန်နေဂျာကို
စကားပြန်ပြောနေတဲ့ထယ်ယောင်းက
အိပ်ပျော်နေတဲ့သူ့ကလေးလေးကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ
ဝရန်တာဘက်ထွက်လိုက်လေရဲ့~
"အော် မနေ့ကပန်းတိုင်ရောက်သွားလို့လားceo~"
"ဟုတ်တယ် စကားမစပ်မနေ့ကအတွက်ကျေးဇူးဘဲ
ဒီလbonusပေးမယ်~"
"ပျော်လိုက်တာ ပွပြီဟေ့~"
"အေးပါ ဒါနဲ့မနေ့ကကားစက်ရုပ်ကိုဘယ်အချိန်မှာလိုက်တာလဲ သေချာတာကအဲ့တာကဒီနိုင်ငံမှာမရှိသေးပါဘူး~"
"မရှိဘူးဟုတ်တယ် ပြင်သစ်မှာဘဲရှိသေးတာ
ပြီးတော့ရောက်လာဖို့လဲနှစ်ရက်ကြာတယ် ကြိုမှာထားရတာလေ~"
"အသားပေါင်းလေးလိုချင်တဲ့အချိန်နဲ့
ကွက်တိကြီးရောက်လာတော့အံ့သြသွားတာ~"
"ဟုတ်လား ကျွန်မကပြင်သစ်ကစက်ရုပ်ကြော်ငြာကိုတွေ့ပြီး
ဂျောင်ကုကြိုက်လောက်မယ်ထင်လို့ချက်ချင်းမှာလိုက်တာ
ပြီးတော့အဲ့တာက ပထမဆုံးအောင်မြင်ထားတဲ့တစ်ခုတည်းသောစက်ရုပ်လေ~နောက်ထပ်တွေကထုတ်နေတုန်း~"
"အကြိုက်နဲ့ကွက်တိဖြစ်သွားလို့ မနေ့ကအရမ်းပျော်နေတာ~"
"ဒါဆိုတိုက်ဆိုင်မှုက ဝမ်းသာစရာဘဲပေါ့~"
"ဟုတ်တယ် မနေ့ကစိတ်ရှုပ်စရာတွေရှိခဲ့ဘေမဲ့ပျော်ခဲ့ရပါတယ်~"
ထယ်ယောင်းကသူတို့dateခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေပြောပြပြီး
အလုပ်အကြောင်းနည်းနည်းပြောကာ
အိမ်ကနေလုပ်လို့ရနိုင်တဲ့အလုပ်ကိုသူ့ကလေးဘေးမှာထိုင်လုပ်နေတော့ဂျောင်ကုကနိုးလာပြီ~
"နိုးလာပြီလားအသားပေါင်းလေး ဘယ်လိုနေသေးလဲ~"
"ရှူးပေါက်ချင်တယ်~"
YOU ARE READING
First time{Complete}
Romanceအားတင်းပြီး ပထမဆုံးပြန်ရေးတဲ့Ficလေးပါ အရင်လိုအားပေးကြပါဦး🥺 အားတင္းၿပီး ပထမဆံုးျပန္ေရးတဲ့Ficေလးပါ အရင္လိုအားေပးၾကပါၪီး🥺
