Akala nyo yapos na? Agoy hindi pa. Ahahahaha
"Binibini, gumising ka. Binibini?" wow, Zack yarn?
"Wait, nasan ba ko?" tanong ko sa gumigising sakin. "Patay na ko, di ba? Bat may doktor dito?" saad ko pa.
"Makakaalis ka na." sabi naman nung isang lalaki dun sa lalaking gumigising sa akin kanina. Wow, di man lang ako pinansin?
"Kumusta lagay ko, Dok?" tanong ko dito.
"Mukha ba akong doktor sa palagay mo?" asik niya sa akin.
Hala ang sungit, may buwanang dalaw yan??
"Ito naman, binibiro lang eh!" saad ko naman.
"Patay na nga, nagawa pang mag biro." aniya.
I gasp. "Hala, trulalu ba, tegi na aketch?"
"Ay, hindi ba halata? Masdan mo nga ang paligid!" aniya na ginawa ko naman, pinagmamasdan ko nga ang paligid at bwala, legit, tegi na nga aketch.
"Langit baga ito? Pero wait, all this time kumbinsido na ako na baba ako mapupunta eh?" kontra ko pa.
"Well, unfortunately, hindi ikaw ang masusunod. Hindi ikaw ang Diyos, na siyang lumikha sa lahat maging sayo." aniya pa.
"Wait, akala ko mga magulang ko yung lumikha sakin?" tanong ko na dahilan para tignan nya ako ng masama.
"Sorry na! Sorry, oh." depensa ko. "So, ano na nga? Dito na ko sa langit at di sa impyerno?"
"Hindi, ayaw ka tanggapin ni Satanas." aniya.
"Hala grabe naman! Akala ko pa naman bestie kami!" nalulungkot na sabi ko.
"Hindi ka daw niya kilala." sabi nito.
"Hala? So ano nang gagawin ko?" tanong ko dito.
"May ibang plano ang Diyos para sayo." tugon nita.
"Luh, grabe va? Pinili ko na nga ang kamatayan para sa ikabubuti ng lahat tas may iba pa siyang plano? Pala disisyon ka naman, Lord, ah!" bigkas ko at muli ay matalim ng tingin na naman ang binato niya sa akin. "Sorry na, Lord. Amen." sabi ko habang nag aantanda.
"Nandito na ang nilalang, simulan na ang paghahatol." aniya nang makarating kami sa isang bulwagan. Nakalimutan ko lang banggitin, naglalakad nga pala kami mula kanina.
"Kishimiya Russo, ipinanganak noong—"
"Correction, MC—REAL! McReal na ang last name ko!" pagtatama ko sa nagsasalita kaya naman wala silang ibang nagawa kundi ang baguhin iyon. Like duh, kasal na ko! Kasal ako sa nag iisang lalaking minahal ko malibang kila Gojo Satoru, Gaara, James Moriarty, Armin Arlert, Roronoa Zoro and many more, si Aizeck Chase Ender McReal.
Speaking of Aizeck, ano na kayang lagay nya gayong wala na ko? Hindi man halata ay sobra akong nag aalala sa kaniya. Hindi ko man pinapakita ay nalulungkot at nasasaktan din ako sa mga nangyayari. Gusto ko rin naman siyang makasa sa pag tanda at bumuo ng buhay na magkasama kami pero hanggang dun na lamang talaga ako. Piliin ko man ang kamatayan oh hindi, dun din naman yun tutungo dahil alam kong hindi na talaga ako mag tatagal. May isang buwan pa talaga akong natitira, pero ang isang buwan na yon ay naka ratay na lamang ako. Ayoko naman na gugulin ang nga natitirang araw ko sa kama no! So pinadali ko na lang ang proseso. Tungkol naman don sa pagkamatay ko sa araw ng kasal, hindi ko sadya yun ah, kung yun ang iniisip nyo. Dapat talaga ay mga tatlong araw pa. Ewan ba kung anong nangyari, may mali ata sa kalkulasyon ko.
Hay, tama na nga ito. Patay na aketch, ano pa bang magagawa ko? Alangan naman bumalik ako sa sa katawan ko eh sira na nga ang Physical body ko, diba? As far as I remembered, my internal organs are already damaged after we remove the regeneration cells. We already talk about that even before I met Aizeck again. We need to get rid of my regeneration cells because it can affect the future of the world. Keeping it hidden by the world isn't safe anymore just like hundred years ago, so, we need to get rid of it before the world discover it. And getting rid of it means dying for me.
This is one of the reasons why I'm so hesitant to show my love at him first. Because I know that sooner than later, I will leave and he'll just got hurt, just like I always do. I let him feel the pain again, by leaving him. And this time, I don't know if I can come back.
"—at dahil sa mga nangyari! Ikaw, Kishimiya Russo McReal, dalawampu't dalawang gulan, ay hinahatulang bumalik sa nakaraan kung saan ay nararapat kang mabuhay ng masaya na naaayon sa iyong ka gustuhan!" saka ipinukpok nito ang kahoy na martilyo na tila ba isang hukom na nagbigay na ng nararapat na hatol.
Pero teka lang?
"HAH???"
BABALIK DAW AKO SANAKARAAN???
Nakakabigla ang mga pangyayari ngayon araw to the point na may gumagabay na sa akin sa paglalakad dahil di ko alam kung saan tutungo. Lutang talaga ako, sa totoo lang. I mean, masaya ako, hindi lang ako makapaniwala.
"Handa ka na ba?" sabi ni San Pedro. Opo, si San Predo, yung matipunong lalaki na kasama ko mula pa kanina at naghatid pa sa akin sa bulwagan. Isa pang nakakagulat, sinong magaakala na matcho pala si San Pedro at hindi mukang matanda?? Like, basta, never mind. Balik ulit sa pagiging lutang!
"Ha? Ready saan?" lutang ang lola nyo.
"Bumalik sa nakaraan, ano ba? Di ka ata nakikinig eh!" sabay turo sa vision na nasa harapan ko.
"Ano naman yan?" tanong ko.
"Ahm, portal?" haha mukang kahit si San Pedro di rin sure kung ano yung tinuturo nya eh. "You need to go through that portal to be able to reborn." hala, nag-english na haha.
"Sige, sabi mo eh." pagsang-ayon ko na lahat ang kumilos na. "Bago ko makalimutan, pag na-reborn ba ko mabubura alala ko?"
"Hindi na, it can only complaint things for the both of you. So we decided na wag nang burahin ang alala nyong dalawa." anya kaya tumango tango lang ako. Maybe I seem to be not interested or excited, but believe I'm not. In fact I'm so glad that I want to cry.
"Papasok na ko, San Pedro. Salamat sayo, saka kay Lord. Pag na-reborn ako, sisikapin kong sundin ang sampung utos. Paalam." pagkatapos niyon ay tuluyan na akong pumasok sa portal.
I'm coming back, Lalaking malas. Wait, swerte ka na pala ngayon? Haha.
Third Person's POV
"Naka alis na ba siya?"
"Opo, hindi ka man lang nagpakita sa kaniya." saad niya.
"Hindi ko kaya, alam ko kasi na sobrang laki ng kasalanan ko sa kanya." saad ko.
"Wala kang kasalanan, ginawa mo lang yun para sa ikabubuti ng lahat. Saka binigyan mo naman sya ng pangalawang pagkakataon eh, wag la na malungkot." aniya pa. "Oo, siguro nga ginawa mo siyang instrumento at nasira ang buong buhay nya para makamit mo ang goal mo. Pero sabi mo nga diba, sometimes we need to sacrifice something to achieve our goal. In fact, your goal isn't a selfish goal. Now that the existence of regeneration cells through human body's already gone, the world will be safer. And you already compensated her for giving her another chance to leave the life she wanted, so stop feeling sorry for them. It's fine." aniya kaya sumang-ayon na lamang ako.
"Sige, makakaalis ka na." saad ko sa kaniya.
"Sige po." aniya at pinagpatuloy ko na ang pakikinig sa mga dasal ng mga tao sa baba.
"Hay, mejo nakakapagod na din maging isang Diyos. Mukang kailangan ko na mag-bakasyon ah."
To be continued...
BINABASA MO ANG
SECRET MAFIA
RandomNabubuhay ako sa mundo na puno ng sekreto-hindi mali, hindi sa mundo na puno ng sekreto. Dahil ako mismo, sa sarili ko, ako ang sekreto na hindi pwedeng malaman ng buong mundo. Ps. PLEASE READ THE AUTHOR'S NOTE BEFORE READING THE STORY. Started: Se...
