18 genç düşün. Birinden farklı yetenekleri olan 18 geçen. Ama normal yetenekler değil. zihin okumak, hayvanlarla konuşmak, yenilmezlik vesaire. Bu gençlerin Yok olmanın eşiğindeki adalet için savaştığını düşün. Adalet savaşçıları... Bir araba tüm h...
Maalesef normal kolajları katamiyorum şu an ama en yakın zamanda güncellemeyle çalışıcağım. Sevgilerimle.
Mutluluk sizinle olsun, güneş benimle. 🌙
İyi okumalar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
Kaybedecek bir şeyi olmadığında anlar insan elindekilerini harcadığını ya da hayatın hiçbir şey vermeyip, onu harcadığını...
***
Bugün ben; Evet, ben: Asya Ersöz. Resmi olarak bir savaşçı olacam! Bu gün ben sınav olacam. Hayatım boyunca hiç bir sınav için sevinmemiş ve bu kadar heyecan duymamıştım.
İkinci odadan çıkıp savaşçı asansörünün tuşuna bastım. Benim kata gelip kapı açıldı. İçerde Felix vardı. Ona gülümseyerek selam verdim fakat içeride ateşli silahlar eğitmenini görmeyi beklemiyordum.
Şu adama çok kıl oluyorum. Sürekli gözü Felix'in üzerinde. -Yani bu son bir hafta gördüğüm kadarıyla.- Onu izlediğim süre boyunca içimde bir huzursuzluk vardı. Tüm iç güdülerim onu görünce 'Tehlike!' diye haykırıyor. Yüzümdeki gülümseme soldu ve gözlerimi ona diktim. "Burası savaşçı asansörü." Felix elini koluma kattı. "Sorun yok. Sadece diğer asansör en üst kattaydı. Beklemesini istemedim." Ona döndüm. "Felix kurallar."
Savaşçılar savaşçı asansörüne binerdi. Geri kalan çalışanlar başka asansöre. Tabii bir asansör daha vardı ama o her kata gitmiyordu. Neden böyle bir kural vardı bilmiyorum ama illa bir nedeni vardır. Yani sanırım.
"Bir seferlik istisnadan zarar gelmez." Gözlerimi kıstım. "Kurallar hepimizin iyiliği içindir Felix." Felix göz devirdi. "Aynı Alex gibi konuştun." Önüme döndüm. "Alex diyorsa vardır bir bildiği."
"Efendim. Sorun olacağını düşünmemiştim. Onun hatası değildi hem." Küçümseyen bakışlarımı tekrar adama çevirdim. "Sordum mu?" Şaşırdı.
Ya öyle tuş olursun.
"Anlamadım." "Sormadım." Tekrar yüzümü inceledi. "Anladım." "Güzel."
