mijn verhaal

3

Zodra ik alle dozen naar boven heb gebracht ga ik op mijn bed zitten. De dozen uitladen zal voor straks zijn. Ik pak mijn gsm en stuur Lauren een bericht.

Ik mis thuis nu al.

Zo erg kan het toch niet zijn.

Erger geloof me.

Ik open één van de dozen en zoek mijn loop kledij. Ik kleed me snel om en steek mijn oortjes in. Ik zie dat mijn moeder nog steeds in de keuken is en ga naar haar toe.

'Ik ga een stukje lopen. Je moet niet wachten om te eten.'

'Kan je straks niet gaan lopen? Ik keek ernaar uit om met zen allen samen te eten.'

'Sorry andere keer.' zeg ik terwijl ik naar buiten loop. Ik zet mijn muziek op en vertrek. Het duurt niet lang of ik ben mijn zorgen vergeten.

Na 2 uur lopen besluit ik dat ik maar eens terug moet gaan. Ik ga naar binnen en loop direct naar boven, pak mijn kleren en ga onder de douche staan. Als mijn spieren tot rust zijn gekomen zet ik de douche uit en droog me af. Ik doe mijn kleren aan en ga naar beneden. In de keuken ligt een briefje:

Ben naar de kapper.

Er staat eten in de ijskast.

Blijf niet lang weg.

X

Ik doe de ijskast open en besluit om een broodje te maken. Ik leg het broodje op tafel en pak en glas en vul het met water. Als ik me omdraai zie ik dat mijn broodje weg is.

'Mmh', zegt hij 'ik had zo'n honger.'

'Ik ook, dat was dus mijn broodje. Als je honger hebt moet je zelf maar iets maken.'

'Maar als jij het doet is het veel makkelijker en beter.' Zegt hij met een grote lach op zijn gezicht.

Ik drink mijn glas leeg en zet het glas weg.

'Ik ben Lucas trouwens, de jongste en knapste van de drie maar dat had je natuurlijk al door.' zegt hij vol zelfvertrouwen en met een zelfzekere lach.

'Tess, aangenaam.'

'Let maar niet op Mason, hij kan soms nogal chagrijnig zijn.'

'Wie is er chagrijnig.' hoor ik ineens. Ik schrik en hij begint te lachen.

'Als je het over de duivel hebt.' zegt Lucas lacherig terwijl hij verder eet.

'Wat ben jij aan het eten?' vraag Mason.

'Broodje dat Tess voor me gemaakt heeft.' antwoord hij zijn broer.

'Je mag er mij ook wel zo een maken, maar zonder mayonaise, bedankt.' Nu is het mijn beurt om te lachen.

'Ha, als je een broodje wilt zul je het zelf moeten maken. Ik ben jullie slaaf niet.'

Hij snapt op mij af. Hij komt dichter tot hij vlak voor me staat. Ik voel zijn adem op mijn huid.

'Grote mond of wat. Dat leer je nog wel af.' zegt hij, traag zodat elk woord benadrukt word. Hij knijpt zijn ogen wat samen en zet zijn handen achter mijn hoofd. Ik ga een beetje achteruit tot ik tegen het aanrecht sta. Hij doet een kastje achter me open en neemt er een glas uit. Er verschijnt een lach op zijn gezicht als hij mijn reactie ziet, waarna hij zich omdraait en het glas met water vult. Zodra hij zich heeft omgedraaid voel ik de lucht ontsnappen waarvan ik niet eens wist dat ik het inhield.

'Zwemfeestje bij Liam deze avond.' Zegt hij tegen zijn broer zonder nog aandacht aan mij te besteden.

'Meiden in bikini. Ik ben er.' Zegt Lucas met een brede lach.

'Je moet meegaan', hoor ik ineens 'zo kan je nieuwe vrienden maken voor het school begint. Het is altijd leuk om al vrienden te hebben.' Blijkbaar is mijn moeder binnen gekomen zonder dat iemand dit gehoord had.

'Ja dag die gaat echt niet mee. We gaan echt niet babysitten deze avond hoor.' zegt Mason.

'Ik was toch van plan om deze avond rustig een filmpje kijken dus maak je niet druk.' zeg ik rap zodat de kwestie rap van tafel is.

'Ik vind echt dat je moet gaan, toch schat.' zegt ze tegen Phil die achter haar staat.

'Euh ja inderdaad, ik vertrouw erop dat jullie op haar letten deze avond. Anders lopen jullie in het vervolg maar naar school.' zegt Phil tegen zijn zonen.

'We vertrekken om 9 uur, zie dat je klaar staat of we vertrekken zonder jou.' antwoord Mason en hij verlaat de kamer.

Ik zucht en ga naar mijn kamer waar ik besluit om een serietje te kijken. Ik zal morgen de dozen wel uitladen, daar heb ik vandaag echt geen zin meer in. Dankzij mijn moeder haar bemoeienis kan ik me straks nog zorgen gaan maken om wat ik straks moet aantrekken. En alsof dat nog niet erg genoeg is moet ik nog sociaal en vriendelijk gaan doen de hele avond en hopen dat ik straks terug hier geraak en dat ze me niet gewoon achterlaten. Ik zucht dit gaat nog een lange avond worden...