mijn verhaal

16

We gaan naar binnen. Phil praat met iemand waarna we naar onze tafel worden vergezeld. Ik loop achter mijn moeder en ga naast haar zitten. Wetende dat de andere niet naast haar willen zitten. Lucas gaat over me zitten, hij was laatst en heeft dus niet veel keuze. Mason zit naast mij en over hem zit Aiden. We zitten nog maar net of er komt al iemand aanlopen met het menu. Mijn moeder praat met Phil. Ze weet niet wat ze moet kiezen en hoopt dat hij haar verteld wat ze moet nemen. Ik negeer hen net zoals de jongens. Gefocust op het menu probeer ik Aiden zijn blik te ontwijken en houd me in het oog. Ik weet niet waarom maar ik vind het niet leuk, het geeft me het gevoel dat ik iets verkeerd gedaan heb maar ik heb geen idee wat. Ik weet al lang wat ik wil maar blijf toch gefocust naar het menu kijken. Er komt een jonge naar onze tafel.

'Hallo ik ben Nate, jullie ober deze avond. Als jullie iets nodig hebben dat kan je dit altijd aan mij vragen. Hebben jullie al besloten wat jullie willen?' Vraagt hij. Hij heeft een mooie stem en zodra hij begint te spreken kijk ik op. Hij heeft glanzend bruin haar en donkere ogen. Zodra hij naar mij kijkt voel ik me nerveus. Ik zie dat zowel Lucas, Aiden als Mason naar me kijken. Nate zijn blik blijft op mij gericht en ik voel het bloed naar mijn wangen stromen. Ik kijk vlug terug naar het menu terwijl mijn moeder hem verteld wat ze wilt. Wanneer het aan mij is kijk ik terug op, maar zodra ik in zijn ogen kijk vergeet ik wat ik wou zeggen. Vlug kijk ik terug naar het menu.

'Voor mij graag het Griekse slaatje en een bruis water alsjeblieft.' Zeg ik waarna ik terug opkijk en vriendelijk naar hem lach. Hij kijkt recht in mijn ogen. Hij kijkt net iets te lang waardoor ik me weer wat opgelaten voel. Hij gaat verder met de rest van de bestelling op te nemen.

'Was dat alles?' Vraagt hij, ik zie vanuit mijn ooghoek dat hij naar me kijkt.

'Je mag nog een fles wijn brengen. Eén van je beste.' Zegt Phil.

'Komt er direct aan meneer.' Hij lacht nog een keer en draait zich dan om. Zodra hij buiten gehoorsafstand is draait Mason zich naar mij.

'Nu al van plan om onze weddenschap te verliezen?' fluistert hij zodat alleen ik het kan horen. Ik kijk hem bedachtzaam aan. Waar heeft hij het over?

'Je was toch niet zo dronken gisteren dat je onze kleine weddenschap bent vergeten.' Fluistert hij met een kwaadaardig lachje om zijn mond. Zodra hij dat zegt schiet de conversatie van gisteren weer terug te binnen. We hadden gewed wie er als eerst iemand zou kussen. Ik draai met mijn ogen. Hij was dus serieus over die weddenschap.

'Als je denkt dat je kan winnen dan denk je nog maar is. In geen enkel geval ben ik van plan om deze weddenschap te verliezen.' Zeg ik terwijl ik mijn ogen wat dicht knijp om aan te tonen dat ik het serieus meen.

De jongens hebben het over een of ander feest en mijn moeder en Phil praten over een eetenje waar ze zijn uitgenodigd. Ik luister niet echt en ben wat in gedachten verzonken. Ineens krijg ik een elleboog in mijn zij. Ik schiet of en kijk vragend naar Mason. Hij kijkt me aan maar zegt niks. Dan zie ik dat de ober terug is en vraagt of ik ook een glaasje wijn wil. Ik kijk even rond en zie dat iedereen naar mij kijkt.
'Nee bedankt, ik drink niet.' Zeg ik dan, een beetje gegêneerd dat ik niet direct antwoorde. Ik zie dat Mason nog steeds naar mij kijkt.
'Wat?' Vraag ik hem bijna fluisterend.
'Sinds wanneer drink jij niet?' Zegt hij ook op een fluistertoon zodat niemand anders ons hoort.
'Ik drink bijna nooit.' Ze ik hem, precies alsof ik hem een verklaring schuldig ben als ik niet drink.
'Vorige keer kon je er nochtans niet genoeg van krijgen.' Zegt hij op een beschuldigende toon.
Ik draai met mijn ogen en beslis om hem te negeren. Wie is hij om te oordelen over wat ik drink.