mijn verhaal

9

Nadat ik een beetje tot rust ben gekomen stuur ik Jade een berichtje.

Ik zit al in het lokaal.

Ik kom af 😊.

Niet veel later staat ze in de deuropening. Ik lach. Pas als ze binnenkomt heb ik door dat ze niet alleen is. Ze gaat aan de bank naast me zitten en de persoon die bij haar is gaat naast haar zitten.

'Hey hoe is het? Zit je hier al lang?' Vraagt Jade.

'Hey, ik had even een momentje nodig drukke ochtend.' Antwoord ik een beetje nerveus omdat ze ma haar vriendin nog niet heeft voorgesteld. Ze moet het gemerkt hebben want ze zegt: 'Ooh wat stom van me, jullie kennen elkaar nog niet. Dit is Jade, dit is Sofie. Sofie dit is Jade.'

'Hey leuk je eindelijk te ontmoeten, ik heb al veel over jouw gehoord.' Zegt Sofie.

'Ja, ik ook over jouw leuk om je te ontmoeten. Hoe gaat het nu met je?' vraag ik.

'Al heel wat beter dan vorige week.'

De rest van de klas begint ook binnen te komen. Als de bel gaat wanneer ik Lucas het lokaal zie binnen wandelen. Op zijn gemak alsof hij niet net op tijd is.

'Hey ik dacht dat je een lift nodig had?' zegt hij als hij langs me komt zitten. Ik zie dat Sofie nogal geschrokken kijkt en Jade begint tegen haar te praten.

'Ssht niet zo luid, mensen zullen verkeerde conclusies trekken als ze jou horen. En ja ik was op jou aan het wachten maar blijkbaar was het goed dat ik niet op jou gewacht heb. Ik zou 5 jaar van men leven verliezen moest ik zo laat pas aankomen.' Zeg ik zo stil mogelijk zodat niemand kan meeluisteren.

'Ik ben altijd op tijd, ofja meestal toch.' Zegt hij alsof hij het probleem niet ziet. 'En welke ideeën zouden mensen dan krijgen?' zegt hij nu wat stiller alsof hij niet weet waarover ik het heb.

'Ik wil niet dat mensen denken dat ik bij jou heb geslapen.' Zeg ik in een poging om hem duidelijk te maken dat ik echt geen zin heb om als iemand bestempeld te worden die snel bij een jongen blijft slapen.

'Technisch gezien zoude ze geen ongelijk hebben. Je slaapt uiteindelijk toch bij mij alleen niet in hetzelfde bed.' Hij knipoogt terwijl hij dit zegt. Ik kijk rond of iemand mee aan het luisteren is. Ik zucht wanneer ik zie dat iedereen de les aan het volgen is.

'Haha, trouwens als ik het me goed herinner wouden jullie niet dat ik ging rond vertellen dat ik bij jullie woon.'

'Touché.' Dat is alles wat hij zegt voor hij zich omdraait en de les begint te volgen. Of toch op zijn minst doet alsof hij volgt.

Wanneer de bel gaat om aan te geven dat we pauze hebben weet ik dat Jade gaat vragen wat dat was met Lucas. Zodra ik bij de deur ben voel ik dat er iemand aan mijn arm trekt. Ik draai me om in de verwachting dat het Jade is die alles wilt weten, maar tot mijn verbazing is het niet haar. Ik zie dat het Mason is dat me vasthoud. Hij trekt me weg en dan zie ik dat Lucas ook volgt. Ik word in het eerste lege lokaal geduwd dat we tegenkomen.

'Wat heb jij liggen rond bazuinen?' Vraagt Mason me, zoals altijd kwaad.

'Ten eerste, auw en ten tweede waar heb je het over?' zeg ik zodra hij mijn arm loslaat. Ik zie zijn vingers in mijn armen staan. Ik hoop maar dat dit morgen geen blauwe plek is, dan kan ik nog heel wat meer uitleggen.

'Waarom zeggen mensen dat je bij ons geslapen hebt?' Hij knijpt zijn ogen wat dicht terwijl hij dit zegt. Het is duidelijk dat hij zoekt naar enig teken van schuld op mijn gezicht. Ik kijk hem niet begrijpend aan.

'Ooh dat kan mijn fout zijn.' Zegt Lucas op een toon alsof hij hier plezier in heeft. Mason draait zich om naar zijn broer en kijkt hem niet begrijpend aan.

'Ik heb haar gevraagd naar de lift die ik haar zou geven. Ik had er niet over nagedacht dat mensen hier verkeerde conclusies over zoude trekken.' Ik kijk hem niets begrijpend aan. Hoezo had hij niet door dat wat hij zei een eigen leven ging leiden en het waarschijnlijk snel deze richting op ging gaan. Ik had het hem zelfs nog gezegd, maar toen lachte hij het weg. Alsof wat ik zei raar was.

'Hoezo weet jij dat zelfs. Je zit helemaal niet bij ons in de klas?' vraag ik niet-begrijpend aan Mason.

'Ik weet alles wat er hier gebeurd.' Is alles wat hij zegt voor hij zich naar terug naar Lucas keert.

'Denk de volgende keer na voor je zoiets zegt. We willen niet dat mensen denken dat we zomaar iedereen bij ons binnenlaten.' Verontwaardigd kijk ik hem aan. Zei hij dat nu echt waar ik bij stond. Het was al lang duidelijk dat hij mij niet mocht. Het is niet dat hij moeite doet om dat weg te steken maar dit hoefde hij nu ook niet te zeggen. Ik voel de woede weer in me opkomen. Ik loop tussen de twee broers door en trek de deur open.

'Waar denk jij zo snel heen te gaan?' Hoor ik Mason zeggen waardoor ik me, nog steeds boos om wat hij zei omdraai. Wat dacht hij wel niet dat hij mij zomaar kan beledigen en dat ik er gewoon naar ga liggen luisteren? Wat denkt hij wel niet.

'Als je mij wilt beledigen dan doe je maar, maar verwacht niet dat ik ga luisteren naar alle verschrikkelijke dingen die je nog, ongetwijfeld over mij denkt. Dus ik ga naar buiten naar mensen die wel in mijn buurt willen zijn.' Dat laatste zeg ik met een lach op mijn gezicht. Ik ben niet van plan om te laten zien dat het me raakt wat hij over mij denkt.

'Mensen gaan vragen stellen als je straks met één van ons meerijd.' Zegt hij, duidelijk negerend wat ik net zei.

'Dus, verzin er dan iets op. Jij wou niet dat mensen weten dat ik bij jullie woon dus los het op.' Zeg ik terwijl ik me omdraai en de deur uit loop.