mijn verhaal

5

Ik word wakker met een lach op mijn gezicht. Tot het tot me doordringt wat ik gisterenavond allemaal heb gedaan. Shit, denk ik in me zelf. Ooh ik mag nooit meer zo veel drinken. Ik kleed mij aan en beschaamd over gisteren ga ik naar beneden. Ik hoop maar dat er niemand in de keuken is. Als ik beneden kom zie ik dat er niemand is. Ik zucht en open de ijskast. Ik pak er iets uit om te eten en een glas water en zet me aan tafel. Ik hoor iemand aankomen en houd mijn adem in bang dat het Mason of nog erger Lucas is.

'Hey liefje hoe was het gisteren?' vraagt mijn moeder. Ik laat de lucht uit mijn longen glijden blij dat het mijn moeder maar is en dat de jongens niks gezegd hebben.

'Cava.' is het enige dat ik zeg.

'En heb je al vrienden kunnen maken?' vraagt ze duidelijk nieuwsgierig zoals altijd. Ik neem een hap en dan komen de herinneringen terug. Ik heb gisteren met iemand gepraat en gedanst. Zij was eigenlijk de reden dat ik zoveel gedronken had of überhaupt alcohol gedronken had.

'Ik heb met iemand gepraat ja, ze leek wel leuk.'

'Ooh wat goed voor je. Ik ben heel blij dat je al iemand kent als je morgen naar school gaat. Je zou natuurlijk Mason en Lucas kennen maar dat is toch anders.' Ik lach en blijkbaar is dat voldoende want ze begint over iets anders.

'Misschien kunnen we gezellig gaan winkelen en dan iets gaan eten?' vraagt ze.

'Een andere keer', zeg ik snel 'ik zou nog graag mijn dozen uitpakken zodat alles opgeruimd is voor school begint. Door het feestje had ik daar gisteren geen tijd meer voor.' Ik eet snel alles op en drink nog wat en ga dan terug naar mijn kamer om te beginnen met het uitladen van de dozen. Ik neem mijn tijd om alle dozen uit te laden. Op die manier moet ik mijn kamer niet verlaten en kan ik niemand tegenkomen.

Ik ben halverwege het uitpakken van de dozen als ik wat hoor in de gang.

'We gaan straks uiteten dus zie dat jullie op tijd klaar zijn. Om 6 uur vertrekken we.' Roept mijn moeder de gang in waarna ik de deur van Mason en Lucas dicht hoor slaan. Mijn stresslevel stijgt direct, nu weet ik dat ik het niet lang meer kan uitstellen om hun te zien. Ik probeer om me te focussen op het instaleren van al mijn spullen maar de ergste scenario's gaan door mijn hoofd. Ik hoop echt dat ze alles wat er gebeurd is gisteren voor hun houden en dat niemand op school weet wat er gebeurd is. Oké het plan voor deze avond, ik ga douche en proberen de avond door te komen zonder mezelf belachelijk te maken. Dat moet lukken. Toch?

De douche deed deugd. Het warme water heeft mijn spieren wat kunnen ontspannen. Ik ben helemaal ontspannen als ik de kamer verlaat maar blijkbaar had Lucas net hetzelfde idee. Wanneer hij langs me loopt knipoogt hij naar me. Ik voel de stress terug naar boven komen.

'Kunnen we even praten?' vraag ik in de hoop dat dit uitgepraat is voor ik met hem aan tafel moet gaan zitten.

'Ja hoor, maar we moeten wel op tijd zijn anders word je moeder boos. Niet dat het mij wat uitmaakt maar jou misschien wel.' zegt hij met een glimlach. We gaan mijn kamer binnen en hij zet zich op het bed. Voor alle veiligheid beslis ik toch maar gewoon op mijn bureaustoel te gaan zitten.

'Oké waarover wilde je het hebben.'

'Nauw, ik wil mijn excuses aanbieden voor gisteren.' Ik kijk naar de grond in de hoop dat hij de schaamte niet op mijn gezicht ziet.

'Dat heb je gisteren al genoeg gedaan hoor, het overkomt iedereen wel eens. Volgende keer minder drinken en dan komt het wel goed.' zegt hij met een glimlach. Ik zucht.

'Dat is niet wat ik bedoelde. Ik had het over gisteren toen je water kwam brengen en op mijn bed kwam zitten.'

'Aah dat herinner je nog. Haha dat was niet jouw fout, ik ben gewoon heel aantrekkelijk. Je zou verbaasd zijn hoe vaak me dat al is overkomen.' Nu kan hij zijn lach niet meer inhouden. Zijn lach moet over heel het huis te horen zijn.