mijn verhaal

8

Na de film en al de popcorn dat ik gegeten heb besluit ik om nog even te gaan lopen. Ik doe mijn loopkleren aan en vertrek. Ik zet mijn loop lijst op en terwijl de muziek in mijn oren klinkt vertrek ik. Ik ben nog steeds verbaasd dat Lucas mij mee vroeg om een film te kijken. Eigenlijk was het nog wel gezellig. We keken een actie film en ik luisterde terwijl Mason commentaar gaf op elke stunt die onmogelijk was volgens hem. Lucas zuchtte elke keer hij een opmerking gaf en zei dat het gewoon een film is dat je daar niet over moet nadenken. 'Je moet gewoon genieten, niet te veel nadenken daar krijg je een dikke kop van' waren zijn exacte worden. Lucas en Mason zijn eigenlijk zo verschillend. Lucas is speels en doet iets voor na te denken terwijl Mason het tegenovergestelde is. Hij denk overal veel te hard over na ik zie hem amper lachen en hij lijkt altijd in gedachten verzonken. Ik denk dat Lucas mij al wat accepteert maar van Mason krijg ik echt geen hoogte. Meestal is hij gemeen of doet hij alsof ik niet eens besta maar hij zei niks toen Lucas me meevroeg voor de film. Ik besluit om niet langer over hun na te denken. Het geeft me al genoeg stress om hun broer dit weekend te moeten ontmoeten. Ik heb geen zin om ook nog eens over Lucas en Mason te piekeren. De rest van de tijd loop ik zo hard als ik kan tot mijn gedachten leeg zijn. Na een uur stevig doorlopen ben ik terug thuis. Ik neem een koude douche om wat af te koelen en ga naar de keuken voor een flesje cola. Ik loop naar boven, na al het lopen ben ik moe en wil ik graag gaan slapen. Op de trap kom ik Mason en Lucas tegen.

'Waar gaan jullie zo laat nog naartoe?' vraag ik hen.

'Dat zijn jou zaken niet.' Antwoord Mason. Terwijl hij de deur uitloopt zie ik dat Lucas bij de deur blijft wachten.

'We gaan naar een feest, je zou je meevragen maar ik denk niet dat Mason dat zo leuk zou vinden.' Zegt hij met een schuldbewuste uitdrukking op zijn gezicht.

'Ik ging toch net slapen maar veel plezier.' Zeg ik snel terwijl ik me omdraai en verder naar mijn kamer loop. De week is nog maar net begonnen en ze gaan al uit. Ik hoop maar dat iemand nuchter genoeg is morgen zodat die me naar school kan brengen. Ik besteed er verder geen aandacht aan en kruip mijn bed in. Ik ben zo moe dat ik zelfs de energie niet meer heb om een aflevering te kijken.

De volgende ochtend was ik al vroeg wakker. Nadat ik me had klaargemaakt en mijn boeken bij elkaar had gezocht liep ik naar beneden om te ontbijten. Ik pakte een kom, cornflakes en de fles melk en ging aan het aanrecht zitten. Terwijl ik rustig mijn ontbijt aan het eten was hoorde ik de deur open gaan. Ik keek op en zag Mason binnenkomen. Hij kijk mij kort aan en draaide zich toen om. Hij liep naar boven en ik hoorde een deur dicht slagen. Ik was even verbaasd. Had hij nu echt een blauw oog? Had hij gevochten? Hoe kan het dat hij nu pas thuis is, betekent dit dat Lucas ook nog niet thuis is? Hoe geraak ik dan op tijd op school? Ik laat mijn kom cornflakes staan en loop naar boven. Op Mason moet ik duidelijk niet hopen om mij te brengen dus loop ik door naar Lucas zijn kamer. Ik klop aan in de hoop dat hij wakker is. Ik wachtte even maar er kwam nog steeds geen antwoord dus klopte ik nog eens. Dit keer wat luider. Ik hoorde geluid uit zijn kamer komen. Gelukkig hij was er dan toch al. Boos deed hij de deur open.

'Wat?' vroeg hij zijn blik een beetje milder nu hij mijn gezicht zag.

'Hey, ik vroeg mij af of jij mij naar school kon brengen aangezien ik Mason net binnen heb zien komen en vermoed dat hij niet naar school gaat.'

'Ja hoor maar mag ik me eerst even omkleden?' Het was me nog niet opgevallen dat hij alleen zijn onderbroek aan had.

'Euhm ja sorry.' Zeg ik terwijl ik hem aankijk.

'Als je klaar bent met staren dan kleed ik me om.' Zegt hij met een knipoog. Ik draai me om en rol met men ogen. Jongens zijn toch allemaal hetzelfde. Ik ga terug naar beneden en eet mijn cornflakes verder op. Na een kwartier komt hij eindelijk de trap af lopen.

'Eindelijk ik dacht dat je terug in slaap gevallen was.' zeg ik terwijl ik opsta.

'Ook een goeie morgen.' Antwoord hij alleen komt dit niet van Lucas maar van Mason.

'Ooh ik dacht dat je Lucas was.' Ik kijk naar beneden en ga terug zitten.

'Ja dan kan je nog even wachten, die wacht op het laatste moment om uit zijn bed te rollen.' Zegt hij terwijl hij een flesje water pakt.

'Hij had gezegd dat hij mij ging meenemen. Pff dan moet ik nog een andere lift regelen.' Zeg ik terwijl ik mijn gsm pak in de twijfel of ik Jade zou vragen mij te brengen of dat ik naar mijn moeder moet gaan.

'Ik kan je wel brengen.' Zei hij droog. Hij kijkt me niet eens aan.

'Ga jij naar school? Ik dacht dat je ging slapen, je bent net thuis.' Ik keek hem vragen aan.

'Dus?' vroeg hij alsof ik iets raars had gezegd.

'Ik ging ervanuit dat je niet ging.'

'Wel dus.' Is het enige dat hij zegt voor hij zich omdraait en naar de deur loopt. Ik ging er vanuit dat hij niet ging wachten op mij. Dus besloot ik om zijn geduld niet op de proef te stellen maar om mijn spullen te pakken en naar zijn auto te lopen.

Als ik bij zijn auto aankom blijkt het dat het goed was dat ik snel mijn spullen heb gepakt want hij was zeker niet van plan om te wachten. De motor stond al op en zodra ik de deur had dichtgetrokken vertrok hij.

Zodra we op school aankomen bedank ik Mason en vertrek daarna direct. Ik stap het lokaal waar ik sewwes les heb binnen. Blij dat er nog niemand is. Ik kan de rust wel even gebruiken. De autorit naar hier was nogal gespannen. Ik had de indruk dat Mason weer eens kwaad was. Dit was niet abnormaal, aangezien hij elke keer hij mij ziet boos lijkt te worden maar toch. Ik durfde niks te zeggen wat hem nog meer zou irriteren dus bleef ik maar gewoon stil zitten. Het enige wat ik nu nodig heb, is even een momentje om tot rust te komen.