"yazık..." diyip beni aşşağıya ittirdi...
Aynı an da koluma sarılan elle ileri doğru çekilirken kendimi kurtarmak için yanımda ki bedeni aşağı doğru çektim
"ne yapıyorsun?" diye bağıran babamın sesinin ardından kendimi yerde buldum
Hızla babama dönmeye çalıştığım da yerin de olmadığını fark ettim
Aşağa mı düşmüştü?
hayır,hayır,hayır...
Bir an neler olduğu canlandı gözüm de
Babam beni uçurumdan aşağı ittirmişti ve beni geri çekmişti ama şuan o bura da değildi
Ne yapacağımı bilmezken bacaklarımı kendime çekip kollarımı kendime sarılırcasına doladım
"Liva" diye bağırdı tanıdığım o ses...
Savaş... Bu ses Savaş'ın sesiydi...
Sevdiğim o ses, duymak için can attığım duyduğumdaysa resmen cenneti yaşadığım o ses artık bana cehennem gibiydi
canımı yakıyordu
"git" dedim canımı yakan o sese katlanamayarak
"iyi misin?" diye sordu yüzsüzce
"sanane, sanane!" dedim sesimin çıktığı kadar bağırırken
"özür dilerim..." dedi kafasını yere eğerek
"tüm bunları yapıp bir de özür mü diliyorsun? iyi yüzsüzlükmüş" derken sesim az öncekine nazaran daha sakindi
"Liva" diyip adımlamaya başladı
Her adımın da biraz daha yaklaşıyordu ama gelmesini istemiyordum
Babam gibi bir an da kaybolsun istiyordum
Ya da aşağı düşsün
"lütfen dinle" derken omzuma dokunmasıyla hızla ayaklandım
"dokunma bana" diye bağırdım
"lütfen dinle" derken gözlerin de ki hüznü görmek istemiyordum
"git Savaş, git ki paranı al" diyerek babamın geldiği siyah passat a binerek zaten üzerin de olan anahtarı çevirerek çalıştırdım
Anahtarın üzerin de olmasına şükretmemek el de değildi
Hızla arabayı geldiğim yere döndürürken arkam da gördüğüm bmw nin Savaş'a ait olduğunu biliyordum
Pardon Savaş' a ait değildi için de Savaş vardı
Arkamdan geliceğini zaten biliyordum ama bu taşlık yoldan çıkarsam bir şekil de bile olsa onun olmayacağı bir yere gidebilirdim
Taşlık yollardan giderken normal bir arabanın gitmesi gereken hızda değildim
Daha hızlıydım
Hızla giderken otobana çıkmamla gaz a hafif bassam da artık gaz pedalını sonuna kadar itmeye çalışıyordum
Hızım bir an da artmasa da yavaşça hızlanmıştım arkam da ki bmw yi görmeyene kadar gitmiştim
Gördüğüm ilk dönüşe girerek ormanlık fakat sahile açılan alanı gördüm
Babam bir kaç kez getirmişti o yüzden burayı biliyordum
Arabayı ağaçların altına bırakıp anahtarını alarak denizin kenarına doğru yürüdüm
Deniz bana hep huzur vermişti şimdi de verirdi belki
Ayağım da olan topuklular beni daha fazla taşımıyordu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Matematik Hocam
Romance"Bak Liva" diyerek başladı cümlesine "Ben bazı şeylerin farkına vardım" dediğinde tam birşey söylemek için ağzımı açmıştım ki dudağıma kapanan dudaklarla susmak zorunda kaldım.
