The Broken Heart (Business Series 1)✔️

Chapter 11

Date

The first sem of the school ended smoothly. It's not that hard for what I've thought maybe because all of our subjects were minors—we don't have a major subject pero I'm sure that the second won't be easy anymore. My eyes were trembling while typing my id number on the computer. Our instructors already encode our grades online that's why I'm here for.

Madami pang mga susunod sa likod ko na nakapila upang matingnan din nila ang kanilang grado. Kaya medyo puno na ang tao roon hindi na nga halos makadaan ang ibang estudyante dahil nagkakatulukan na ang iba sa kanila. I heaved a deep sigh before I click it. I could feel my sweat formed on my forehead while waiting the results.

My mouth were quivering while looking at the screen of the computer. Halos maiyak ako roon kung hindi lang madaming tao na nakatingin sa akin. Pasok ako sa dean lister! Wala akong dos! Puro uno iyon! Thank you so much, God!

Understanding the Self                          1.25    
Contemporary World                              1.00
Mathematics in the Modern World      1.25
Ethics                                                       1.00
Movement Enhancement                      1.00
NSTP (ROTC/CWTS/LTS)                      1.25

Kaya buong araw akong good mood. Maaga Akong nauwi sa bahay dahil excited akong ipakita iyon sa aking ama. Nasa gate pa lang ako ay sumigaw na ako para tawagin si Dad halos madapa pa nga ako dahil sa sobrang excited. But my excitement suddenly vanish when I heard a voice inside the house. I stop on the door.

"Very good anak. Keep it up! I'm so proud of you! Huwag mong gayahin si Eris na walang pangarap sa buhay." It was Dad voice.

My chest thumped. Nalalag ang balikat ko saka napasandal sa pinto. Napatingin ako sa kamay ko na may hawak na cellphone kung saan ko pinicturan ang grades ko. Then, tears shimmer down on my cheeks. Nawala ang sigla ko sa narinig at bigla na lamang nanghina ang mga binti ko. Dumadaosdos ang katawan ko papailalim. I thought I am already numb to feel the pains but ironic, isn't it? Nakakaramdam pa pala ako ng sakit kahit ilang beses na akong saktan ng ama ko.

But do you know what's stupid more? This pain I am feeling right now is much more hurts than the physical he did when I am still kid. Sobrang sakit pa iyon sa pagpalo niya ng sinturon sa tuwing may nagagawa ako na hindi niya nagugustuhan. It's more than that. Sa sobrang sakit ay para'ng dinudurog ang puso ko ng pira-piraso. He is so cruel. Anak niya rin naman ako ah? Pero bakit hindi niya ako magawang mahalin katulad ng pagmamahal niya kay Eonoah? Am I not worth to love? Pinalis ko ang luhang tumutulo sa aking mata at tumayo sa pagkakaupo sa sahig.

I place the cellphone inside the pocket of my blouse. I walked directly without glancing on their direction. I saw on my peripheral vision that they were looking at me but they didn't speak. Mabilis ang mga hakbang ko sa hagdan kaya mabilis din akong nakarating sa kwarto ko.

I slammed the door when I reach inside my room. I throw my bag on the floor. I don't care anymore if they will heard that sound. Pasalampak akong humiga sa kama ko. I immediately fell asleep the moment I lay down to the bed. Maybe because of my hard feelings today.

I stay in my room for a week. Ipinapadala ko na lang sa tagasilbi ang pagkain ko sa loob ng silid ko. Wala akong gana makipag-usap kanino. It's been a week since the semestral break starts. My went as usual. Gigising, kumain, magbasa at matulog. Iyon ang naging routine ko buong linggo. I saw some of my classmates uploaded pictures on facebook they been to different places while me here inside my room and secluding myself from anyone.

My forehead furrowed when I heard my cellphone vibrate. I placed it earlier over the study table. Hindi ko muna iyon kinuha pinabayaan ko lang iyong magvibrate.