A Rose Hidden in The Thorns.

Chapter 17: Lost child.

"Bilib ka na ba sakin?"

Inirapan ko na lang siya habang may ngiti sa labi. "Ulol," Bulong ko na mukang narinig niya rin kaya siya natawa.

"Pano ba 'yan? Mukang isa ka na lang dihamak na peasant ngayon." Pagmamayabang niya.

"Hoy, choy, hindi porket President ka na pwede ka nang magyabang. Let me warn you, sa oras na meron akong hindi nagustohan sa skwelahan na 'to, ikaw ang sisisihin ko." Pabiro ko siyang nginitian.

"Oh, itataya ko diploma ko, magugustuhan mo ang pamamalakad ko. Hihilingin mo na lang na sana did kana mag graduate." Mayabang siyang tumawa.

"Oo, kasi mas pipiliin ko na lang magdrop-out."

Agad siyang napatingin sakin at tinaasan ng kilay tila pa na offend.

Sinulyapan ko naman ang mga robot na alam kong kanina pa kami tinitignan at nakikinig. Nasa kabilang table lang kasi sila.

We're at Cafeteria right now. Kakatapos lang ng morning class and we choose to eat.

But the thing is, parang pinapatay ako sa tuwing subo ko.

Kung hindi ba naman kasi Tinupak 'tong katabi ko, ay sana wala kami sa cafeteria ng iba ngayon.

Opo tama ang rinig nyo. Nakikigulo kami sa cafeteria nang mga normal class (mga hindi special science.). Ang bwesit na Mattew kasi gusto magpalibre dahil daw siya na ang bagong SSG President.

Kasalanan ko? Ako ba nag nominate sayo?

At ang ibang mga Robot naman nakisali rin. Sumama sila samin pero ayaw naman lumapit kay Mattew. Choosy. Yan tuloy muka kaming tanga na pinagtitingin rito.

Ang masama pa pati ang mga Section eleven ay narito rin at nakikichismis. Pero hindi naman kami nila pinapakealaman. Ni mag tanong O bumati ay hindi nila ginawa.

Ngumingit at kumakaway naman sakin sina Aidan at Steven. Pero yung iba? Wala. Well I'm not really expecting anything tho. Haya'e na.

"Hi, babe,"

"Gosh, daming pogi as ever."

"Hello,"

Napatingin ako sa apat na babaeng bumasok sa Cafeteria. Iba ang design at kulay ng uniform nila kaya alam kong galing sila sa ibang school.

Lumapit ang isang babae sa mga lalaking nakaupo sa isang mesa, agad rin naman sumunod ang mga kasamahan nito. The other students didn't mind them. Mukang sanay na. Ilang beses na rin akong nakakita nang mga estudyante na galing sa ibang school rito. Bumibisita man o gumagala.

Binalik ko na lang ang attention sa pagkain. Then a weird feeling came to me. It's making the air feel awkward. Para bang may nagmamatyag sakin. At mukang hindi nga ako nagkakamali. Dahil sa unang pagangat ng aking tingin ay mga mata agad ng isa sa mga babaeng bumasok kanina ang nasilayan ko.

Agad siyang umiwas nang tingin nang magtama ang aming mga mata. Mukang hindi lang siya ang nakatingin sa akin dahil agad na nagtilian ang mga kasama nitong babae at tinukso siya. Umiwas naman ang babae't sinaway ang mga kaibigan kahit tila siya'y kinikilig.

Mashado kayong halatain!

Ipinasawalang bahala ko na lang ito't tinapos ang pagkain. After eating ay nag aya na 'kong bumalik sa classroom. Sumunod naman sakin si Mattew at ganon rin ang special science. Habang naglalakad ay kanya-kanya sila nang usap. While me and Mattew choose to talk about our morning class earlier.

Wala sa porma't ugali ni Mattew, pero masipag rin pala mag-aral ang isang 'to. Kung pansinin nga lang siya nang mga guro'y sigurado akong magiging active siya sa klase.