ခင် (end)
"..........သေဒဏ်ကျခံစေ......"
တရားသူကြီးရဲ့အမိန့်တော်အောက်မှာ ရာဇဝတ်သားရဲ့ အသက်ဟာ နိဂုံးချုပ်သွားသည်
ထိုရာဇဝတ်သားဟာတော့ ခင့် ဖေဖေပေါ့......
ခင့်ဖေဖေဟာ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှု ကိုယ့်ဇနီးကိုယ်ပြန်သတ်မှုအတွက် သက်သေမခိုင်လုံမှုတွေကြောင့် ကြန့်ကြာနေခဲ့တာ
ကျွန်တော်ဟာ ခင့်ကို တွေ့လိုတွေ့ငြား ရုံးချိန်းကိုလာခဲ့ပေမဲ့ ခင်က သူမဖခင်ကို စွန့်လွှတ်ခဲ့တာကြာပြီဖြစ်ကြောင်း ကျွန်တော်မေ့သွားခဲ့သည်
ဟုတ်ပါရဲ့ ခင့်ကိုမတွေ့တာ ၃နှစ်ရှိခဲ့ပြီ.......
နောက်ဆုံးတွေ့တဲ့ညပြီးတော့ မနက်ကို ခင့်ဆီ ကျူးလစ်ဖြူတွေနဲ့ သွားတွေ့တော့ လက်ခံမည့်သူခင်ဟာ ကျွန်တော့်ကို ထားရစ်ခဲ့လေပြီ
'ကျူးလစ်ဖြူတွေဟာ တောင်းပန်ခြင်းတဲ့လေ.....အိမ်ထောင်ရေးဆိုတဲ့အချုပ်အနှောင်ကို မကြိုက်တဲ့ခင့်ဘေး ဒီတိုင်းလေးဘဲ နေပါရစေလို့ ခွင့်ပန်မလို့ပါ ခင်...'
သို့ပေမဲ့ ခင်ဟာ ကိုကိုမောင့်ကို မစောင့်တော့ပါ....
ဘယ်ဆီဘယ်ဝှယ် အရပ်ဆီ တိမ်စိုင်တွေလို စွန့်ခွါသွားလေသည်
"ဘယ်နှဲ့လည်း ကိုကိုမောင် ဒီညနေခင်းရော အားသလားဗျ...."
ကိုစံဖေက ကျွန်တော့်ပုခုံးကိုပုတ်ကာမေးတော့ မီးညှိနေတဲ့စီးကရက်က ချော်သွားလေသည်
"အားပါ့ဗျာ..."
"ဒါဆို ဒီညနေခင်းတော့ ကျွန်တော်တို့နဲ့လိုက်ခဲ့ဗျာ သိပ်ကိုနာမည်ကြီးနေတဲ့ နှင်းဆီဝိုင်ကို ကိုကိုမောင့်ကို မြည်းစမ်းစေချင်လို့...."
ကျွန်တော် ခါတိုင်းဆို ငြင်းဆိုနေကြပေမဲ့ ယနေ့တော့စိတ်ကြည်လင်နေသည်
ခင်မုန်းနေတဲ့ ခင့်ဖေဖေ သေဒဏ်ကျသွားလို့လည်းဖြစ်နိုင်သည်
"ကိုစံဖေ ရှေ့ကသာသွားဗျာ....."
ကျွန်တော်လက်ခံလိုက်တာနဲ့ ကိုစံဖေရဲ့ အဆီတဝင်းဝင်းမျက်နှာဟာ ပိုလို့ပင်ဝင်းသွား၍ သဘောကျစွာ ရှေ့ကထွက်သွားတော့သည်
