"ဝလုံးလေး"

အပိုင်း ၁၀

"ပီ~~~~~~"

"ဟင်!"

ငြိမ်သက်နေတဲ့ လူအုပ်ကြီးရဲ့နောက်နားက လူမသိသူမသိအီးပေါက်သံတိုးတိုး~~

ဒါကဝလုံးအထင်သက်သက်...

"ခွီး!"

"အဟွတ်!"

"အဟမ်း ဟမ်း!"

"အဟိ အမ်း!"

ဘေးကအသံတွေနဲ့ လှည့်ကြည့်လာတဲ့မျက်လုံးတွေကို သတိထားမိပုံမရတဲ့ကောင်လေးကတော့ လေပူတွေပါမှုတ်ထုတ်လို့ ခေါင်းတညိမ့်ညိမ့်နဲ့ သူ့လုပ်ရပ်ကိုသူဘာသာ ဂုဏ်ယူနေသလိုမျိုး...

"...!"

"အဟမ်း ဒါဆိုရင် ဆရာမိုးသားလွင်ပြင်ကဆက်ပြီးဆွေးနွေးပါလိမ့်မယ်.."

ရီချင်စိတ်ကို နှုတ်ခမ်းနားလက်သီးဆုပ်တေ့လို့ ချောင်းဟန့်ရင်းဖြေဖျောက်ရသည်...

လူအုပ်ကလည်း သူ့အသံကြောင့်ရှေ့ပြန်လှည့်သွားကြပေမဲ့ပြုံးစိစိ... တရားခံကလည်းဘာမှမလုပ်ထားသလိုမျိုးမျက်နှာလေးကတည်သွားပြန်သည်...

မိုးသားကိုကြည့်တော့လည်း ရီချင်စိတ်ကိုအတင်းချုပ်တီးထားဟန် အံကိုကြိတ်လို့...

"အဟမ်း အဟမ်း ဒါဆို ခုနက ဆရာကိုတည်ငြိမ်ဦး ပြောခဲ့သလိုပဲ........."

ပြောသမျှကို ခေါင်းလေးတညိမ့်ညိမ့်နဲ့ လိုက်နားထောင်နေတဲ့ကောင်လေးက ခုနကပေါက်ကရလုပ်ထားတာ သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်း ..

ငြိမ်ဦးခေါင်းကိုအသာခါလိုက်မိသည်...တွေ့တာနှစ်ရက်‌တောင်မပြည့်သေးပေမဲ့ ဒီကောင်လေးကို သူဂရုတစိုက်လိုက်ကြည့်နေမိသည်ပဲ.. ကလေးလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ကောင်လေးက သူ့အာရုံတွေကို တွေ့စတည်းကဖမ်းစားထားခဲ့သည်...

ဒီကောင်လေးက တကယ့်ကို တစ်ခုခုပါပဲ.....။

အားလုံးကိုယ့်အိမ်ကိုပြန်ကြတော့ မွန်းလွဲ ၁ချက်တီး...။ အပေါက်ဝကနေ အမေ့ကိုစောင့်နေရင်း ဝလုံးကဗိုက်ဆာနေပြီဖြစ်သည်...

"အဆင်ပြေရဲ့လား ဝလုံးလေး..."

"ဟုတ် ပြေပါတယ်ဗျ.."

ဒီနေ့မှ ရွာထဲကလူတွေက ထူးဆန်းနေသလို... ဝလုံးကပဲအရမ်းချောနေလို့လားမသိဘူး ကလေးတွေကအစ ဝလုံးကိုနှုတ်ဆက်သွားကြသည်...ဝလုံးချောတာ အားလုံးသိသွားပုံပေါ်သည်...