ပတ်ဂျီမင်းတို့အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်း
ဂိမ်းလေးဆော့လိုက် TVကြည့်လိုက်
မုန့်လေးစားလိုက်နဲ့အလုပ်ပင်ရှုပ်နေသည်
"ဟာ ပျင်းလိုက်တာကွာ"
ထိုအချိန်
(တံခါးခေါက်သံ)
"သားရေ ဒီမှာ မင်းသူငယ်ချင်းတွေရောက်နေတယ်အောက်မှာ"
ဂျီမင်းဝာစ်ယောက်သူငယ်ချင်းရောက်နေဝာဲ့ဆိုတဲ့အသံလေးကြားရော် ခုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေရာကထလာပြီးအပြင်သို့ထွက်လာသည်။
"ထယ်ဟျောင်းတို့ရောက်နေတာလား"
"အင်းဟုတယ်"
"သွားပြီ"
အောက်ထပ်သို့ဆင်းသွားသည်
"ဟိုကောင်လေး ဖြည်းဖြည်းဆင်းအုံးလေ အော်"
ခုန်ပေါက်ပြီးဆင်းသွားတာကြောင့်မာမီကလှမ်းပြောတော့သည်
အောက်ရောက်တော့
"မင်းတို့ရောက်နေတာပဲ
ဘာလာလုပ်တာလဲ အတော်ပဲငါပျင်းနေတာ"
"ငါတို့လည်းပျင်းလို့ မင်းစီလာခဲ့တာ"ထယ်ဟျောင်း
"အခုအပြင်သွားဖို့လာခေါ်တာမင်းကို"ဆိုဘတ်
"ဘယ်ကိုလဲ"
ပြောမဲ့ဆိုဘတ်ကလူရိပ်တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး
"အပြင်ရောက်ရင်ပြောမယ်"
ဒီလိုဆိုဂျီမင်းသဘောပေါက်သွားသည်
"နေအာ့ဆိုငါအကျီသွားလဲလိုက်မယ်"
"အေးမြန်သွားလဲချေ"ထယ်မင်
ဂျီမင်းအပေါ်ပြန်တက်လာပြီးအကျီလဲကာပြန်ဆင်းလာသည်
"ဘယ်သွားမလို့လဲပတ်ဂျီမင်း"ဒယ်ဒီ
"ဟိုမှာလေ ဆိုဘတ်တို့နဲ့အပြင်သွားမို့"
"အင်းးပြသာနာရှာမလာနဲ့နော်"
"မရှာပါဘူးဒယ်ဒီရဲ့"
ဆိုကာထွက်သွားသည်
"သွားမယ်ဟျောင့်တွေ"
အုပ်စုလိုက်ထွက်လာကြပြီးဆိုဘတ်ကားနဲ့ထွက်သွားကြသည်
YOU ARE READING
ကိုကို့ ကိုချစ်တယ်
Fanfiction"ကိုကိုကအခုကျနော့်ယောက်ကျားဖြစ်နေပြီနော်!!!" "မင်းပါးစပ်ကိုပိတ်ထားးး!!!!"
