Bir Temmuz Akşamı Cinayeti | Yizhan

21‡ Zehrin içindeki Panzehir; Devrimciye iyi gelen Komiser.

Merhaba! biraz beklettim ama uzun bir bölümle geldim 🤍🫶🏻 bol yorumlar gelir bu bölüme inş amin ve iyi okumalar ♡

--

Pekin merkez karakolunun ikinci katındaki komiserin odası üç gündür oldukça sessizdi.

Bu öyle tuhaf bir sessizlikti ki herkes konuşuyordu aslında; odada ses vardı, fakat komiserin odasına giren memurların ilettiği sorunlar ve emirler dışında odadan çıt çıkmıyordu. Sigara izmaritleriyle dolup taşan bir küllük, ara ara tutuşturulan dalların yanış sesi ve derin iç çekişler yankılanıyordu sadece. Koca üç gün boyunca komiser Xiao Zhan dışarıdan kimseyle konuşmamıştı, hatta karakoldan bile görev için birkaç saatliğine çıkmış ve hemen geri dönmüştü. Genç adam odasındaki duşu kullanıyor, yemeği odasına istiyordu. Kendisine sorulan sorulara net ve keskin bir cevap verdikten sonra insan sesi duymaya tahammülü yokmuşçasına kaşlarını çatıp önündeki memuru susturuyordu. Zaten odaya giren memurlar birkaç saniye içerisinde çıkıp komiserin sert yüzünden korkarak masalarına geçiyordu.

Xiao Zhan üç gün boyunca bir öfke kazanında kavruluyor, etrafındakileri de kendisiyle beraber bu kazanın içine sürüklüyordu.

Çünkü üç gündür sarışın devrimciden bir haber yoktu. Komiser günler önce Wen Chao'yu sorguladıktan sonra kavganın iç yüzünü öğrenince Yibo'ya faaliyet yerini değiştireceğini söylemişti ve bunun üzerine sarışın genç hışımla karakolu terk etmişti.

O günden beri Yibo'ya ulaşılamıyordu.

Üniversite arkadaşlarından Jiyang, Yubin, Bowen ve Fanxing ona ulaşamadıklarını söylemişlerdi ve sayısız kez genci aramışlardı. Komiser birkaç kez hepsinin toplandığı gizli bir yer varsa orada olabileceğini söylese de Jiyang kesin bir dille Xiao Zhan'a Yibo'yu bulamadıklarını iletmişlerdi.

Komiser başta gençlerin yalan söylediğini düşünüyordu. Lakin odadan her çıkışında onları gözlemlerken her birinin canının sıkkın olduğunu görmüş ve endişeli ifadelerinden Yibo'nun gerçekten de kimseye haber vermeden bir yerlere gittiğini anlamıştı.

İşte böyle pervasız ve toy hareketler Xiao Zhan'ı daha da sinirlendiriyordu.

Komiser çatık kaşlarıyla önündeki belgelere bakarken içinde biriken öfkeyle elindeki izmariti küllüğe fırlatıp derince ofladı. Merkez eyaletin komiseri olarak her bir adımı inceleniyor, her bir sözü araştırılıyordu. Burası Çin'di. Sıkı önlemlerin alındığı bu ülkede Wang Yibo gibi deli bir gencin hükümetin gelenekleri ve ideolojisine ters davranış sergilerken kendisinin de onunla beraber anılması ikisine de zarar verirdi. Kendisi bir yolunu bulurdu fakat Yibo çok genç ve deneyimsizdi.

Xiao Zhan 30 yıl yaşamış, yerin dibini boylamıştı. Bu ülkenin en karanlık yerini de görmüş, birçok kan dondurucu işkencelere şahit olmuştu. Bir anda yok olan insanlar, aslında var olmamış gibi bir gecede silinen gençler ve dayak yemekten yüzü tanınmayan bedenler... kaçak yapıların bodrum katında soluğu kesilenler...

Devrimci Yibo ise onlardan biri olmaya niyetliymiş gibi inatla pervasızca davranmaya devam ediyor, kendisine ve etrafındakilere acımıyordu.

Komiser ise başta hiç hazzetmediği bu gencin bir sabah uyandığında aslında hiç var olmamış gibi kaybolmasına, ülkeden silinmesine şahit olmamak için bu önlemleri almaya kararlıydı. Her ne kadar Yibo kendisine bencil, homofobik ve hükümet yanlısı ucuz bir memur dese de Xiao Zhan'ın işi ülkesindeki her bir sivili korumaktı.

Yibo'yu da koruyacaktı.

Üç gün öncesine kadar, komiser bu koruma içgüdüsünün sadece mesleğinden geldiğini düşünüyordu. Ancak Yibo için ileri doğru adım attıkça, onun kaçtığını görüyor; bu yüzden ise sinirleniyordu ve endişeliydi. Bunun sadece mesleğinden kaynaklanan bir şey olmadığını sarı oğlan için endişelendikçe fark etmeye başlamıştı. Bu sarışın velet iki ay boyunca kendisine yoldaş olmuş, gerekse kavga etmiş gerekse arkasını toplamıştı. İki ay içerisinde sesiyle, milleti iğneleyen hükümet karşıtı şakalarıyla karakoldakileri bıktırsa da buranın bir parçası olmuştu. Bu mesleki bir içgüdüden fazlasıydı.