A Happily Ever After

Chapter Eighteen

CHRISTOPHER

Umikot ikot ako sa paligid at pinilit hanapin ang kung sinong nagmamasid sa amin, pero wala akong naaninag.

"Fucker." I curse before taking another round of running. This time, lalo kong nilawakan ang paghanap ko. The whole forest is quiet, it's impossible to not hear any movement of something or someone suspicious.

Umiling nalang ako at bumalik nang wala talaga akong makita. Alam kong totoo ang narinig ko, at hindi dahil lamang bago akong gising o kung ano.

Naglakad nalang ako pabalik. Pero para namang umakyat ang dugo ko sa ulo nang madatnan ang mga kasama ko.

One man is leaning down, face inches close at Jonah's.

"HOY!" My hand immediately unsheathed my extra dagger at one of my legs, and threw it towards the blond man.

Pero tanging damit lamang nito ang natamaan at tumusok sa malapit na puno. Wala siyang nagawa kundi madala ng damit niya. Muli kong hinablot ang isa pang dagger sa bewang ko at tumakbo palapit sa lalaki, pero agad itong napunit ang damit na natamaan ng dagger ko at tumakbo palayo.

May naaninag din ako na isang bag na nakasabit sa likuran niya. Agad akong napaikot sa pwesto ko para hanapin–and holy shit, that man took our bag full of weapons.

"FACE ME YOU MOTHERUCKING OLD CREEP!" Sigaw ko. Lumingon muna ako sa mga kasama ko, lalo kay Jonah. Tulog pa rin sila, at hindi ata naramdaman ni Jonah na muntikan nang pagtripan siya. Kaya umusad na ako ng takbo.

Buti nalang ay kahit kakagising ko lang ay nakatakbo na agad ako. As it should. Because I am not another weakling who can't run to save their life. Kaya sinulit ko na ang kakaibang lakas sa katawan ko at hinabol ang punyetang manyak na iyon.

The ugly man runs slowly like a loser. All it took was my big leap, and my long arms to catch him and pin him on a big rock.

Kaso 'nga lang, halatang may karanasan na siyang maatake ng ganito, dahil paglingon niya sa akin ay may hawak pala siyang kutsilyo at hiniwa ang pisngi ko.

The pain sissed in the skin of my cheek. Kaya napalayo ako sa lalaki at napahawak lang sa pisngi. Pagkatapos ay agad akong nainis sa sarili. Putangina. Sa dinami raming makasakit sa akin, simpleng sugat pa sa pisngi?

Tumawa ang lalaki habang tumakbo ulit paalis. But I do not like people escaping me. Kaya muli akong tumakbo.

Nilingon naman agad ako ng gago at muling bumwelo para muling sugatan ang mukha ko. What a dumb bitch who uses the same attack. So I immediately caught his hand holding a knife and pushed him in the shoulder. He pounded on a big tree, our bag full of weapons flew away from him and dropped loudly on the rocky ground. But I didn't give him a chance to run away again. I ran and used my knee to hit him in the guts.

Holy shit. May kakaibang enerhiya ang dumadaloy sa binti ko. Ramdam ko ang pagkabali ng kanyang mga buto dahil sigurado akong saktong sakto sa tadyang ang tinamaan ko. Holy shit. My lower body strength is fucking insane.

Tinutuloy tuloy ko ang pagtama ng tuhod ko sa tyan niya habang sinuguradong hawak ko pa rin ang kamay niyang may hawak na kutsilyo.

Kaso, minamalas 'nga ata ako, dumulas ang kamay ko. I was about to punch him in the face when he ducked down, wrapped his arms around my legs, lifted me up and pounded me against a tree.

Halos maubo ako sa lakas ng tama ng katawan ko sa puno. But, I am no weakling. Ginamit ko naman ang siko ko para itama ito sa kanyang likod. My upper body has insane strength as well, but not as my legs.