A Happily Ever After

Chapter Nineteen

CHRISTOPHER

≿━━━━༺❀༻━━━━≾

Isang mahabang linya ng sakit ang dumadaloy sa ulo ko pagkadilat ko ng mga mata. Hindi pa agad luminaw ang paningin ko pero alam kong may nagtataasang puno sa paligid ko at nakahiga ako sa mabatong lupa.

Dahan dahan akong kumuha ng malalim na hininga at muling pumikit. Shit, I passed out? Binuksan ko ulit ito at pinakiramdaman ang paligid.

"What the fuck are you doing here?" My voice is hoarse and dry.

Si Selene, ang bruha, ay agad na lumingon sa akin habang nakataas pa ang kilay. Nakatalikod siyang naka-upo sa akin, pero umikot para harapin ako. Turns out she was holding a cloth and knife, she was cleaning the dirt off the blade.

"What a weird way to say 'wow thank you so much for staying here and checking on me.' But you're welcome."

"Fuck you." I spit out. Selene only chuckles.

Napunta na tingin ko sa ibaba, and what the fuck. Balot na balot ng tela ang kaliwang binti ko at may bakat pa ng dugo. Sinubukan kong itaas ang binti ko- Holy shit. I can't move it. I can't fucking move my leg.

"Where's Jonah?" Tanong ko nalang.

Narinig ko ang malalim na paghinga ni Selene. "Sinamahan niya sila Liam para mag-ipon ng pagkain at tubig. Alam mo ba kanina pa talaga aligaga si Jonah sa iyo. Pinilit nalang namin na maglakad lakad para kumalma at nagpresenta nalang ako na bantayan ka." She continues to wipe the blade of the knife she's holding. "She's... What do you call it? Stressed. Yeah. She's stressed."

Doon ko naalala ang mga nangyari bago ako mawalan ng malay. "I don't need any of you! I am fucking capable of my own!"

Fuck. Napapikit nalang ako sa mapait na alaala.

Inabot ko nalang ang tela sa binti ko at sinubukang alisin. "The hell are these-"

"Hoy, huwag mo naman alisin!" Mabilis na tumayo ang bruha at hinawakan ang kamay ko para pigilan ako. "Hayaan mo lang na ganyan-"

"Fuck you! Leave me alone."

Napatigil ang bruha at sinamaan ako ng tingin. Lalong humigpit ang hawak niya sa kamay ko. "Hoy. Umayos ayos ka. Hindi ka nakakatuwa." Tinuro turo niya ako. "Alam mo kung bakit ako ang naiwan dito? Because Hoderlia knows medicine and I know what I'm doing. You were injected with a liquid that impales your leg. Do you know how fucked up that is?"

Oh fuck. Tanda ko 'nga na may tumusok sa binti ko kaya ako nanghina. Holy shit.

Titig na titig pa rin sa akin ang bruha at mahigpit pa rin ang kapit sa mga kamay ko. Wala naman ako nagawa kundi makipagtitigan lang sa kanya. When was the last time a woman braved to face me like this?

That question stoned me in my spot. Tinitigan ko lang siya pabalik. Pero binitawan niya lang ang mga kamay ko, at pumamewang. "Sige, gawin mo gusto mo." Sabi niya pa. "Basta walang iyakan kapag lalong lumala 'yan hanggang sa mamatay at mabulok ka dyan."

For the first time, my mouth can't spit out an immediate cuss word. Inalis ko ang tingin sa kanya at huminga nalang nang malalim. "I don't cry." Tugon ko.

Rinig ko ang mahinang pagtawa niya. Muli niyang binalik ang atensyon sa tela sa binti ko.

"Just be careful or whatever," I said. "You'll make it worse."

"I know what I'm doing, mister. Tsaka your leg is basically numb. Kahit suntukin ko 'yan you'll barely feel anything." Tinapos niya ang pagikot at tali ng tela. "There, now don't move too much."