Capitulo 31: Aunque nos Reencarnemos

128 13 1
                                    

La nube de tierra levantada ante la fuerza de aquella explosión se estaba dispersando, en el suelo estando acostado casi inconsciente aún sangrando observaba un kunai de Yuki que estaba en frente suyo clavado en el suelo, estaba conmocionado aún sin comprender bien lo que había pasado pues todo había pasado demasiado rápido para él...

Segundos antes de que la explosión llegara a Yuki

Tenía corto tiempo, no podía correr por que si lo hacía pondría en riesgo a Tanjiro quién estaba en su espalda quién ya de por sí estaba en una grave condición a causa del veneno en su organismo, tenía uno de sus kunais a la mano así que lo más rápido que pudo dejó a Tanjiro en el suelo con cuidado, clavó el kunai frente a él y sacó su otro kunai para lanzarlo a una dirección mientras mentalmente recitaba la segunda postura de la respiración de hielo, iglú, para que así el pelirrojo fuera protegido de aquella explosión pero ella recibiendo aquella explosión de lleno haciéndola volar.

En el presente

El iglú o domo de hielo desapareció y él estaba inconsciente hasta que Nezuko aprovechó que él estaba inconsciente para usar sus flamas para aunque sea matar el veneno en su organismo, una vez hecho éso empezó a tocarlo dándole leves empujones para despertarlo cosa que logró, cuándo Tanjiro abrió sus ojos lo primero que vió fué a su hermana menor con un bambú en la boca.

Tanjiro: Nezuko...

Empezó a ver su alrededor y todo estaba destruido, habían trozos de madera por doquier, todo se veía... Abandonado, sin vida, vacío... Tanjiro se sentó cómo pudo.

Tanjiro: Es terrible, está todo destrozado.

Nezuko apoyó su cabeza en uno de los hombros de su hermano sacándole una pequeña sonrisa.

Tanjiro: ¿Me salvaste tú?.

Nezuko negó con la cabeza para luego señalar hacia el kunai el cuál volvió a ver Tanjiro.

Tanjiro: Yuki-san...

Luego volvió a ver a Nezuko a acariciar su cabeza sin usar sus dedos índice y corazón pues éstos estaban rotos.

Tanjiro: Gracias, ¿Dónde está el resto?.

Luego agarró el kunai de Yuki e intentó levantarse pero nuevamente se sentó haciendo una mueca.

Tanjiro: (No puedo moverme, no espera, ¿Cómo puedo moverme?, ¿Cómo sigo vivo?, Me envenenó).

Se escuchó una voz gritando casi a la lejanía.

Zenitsu: ¡Tanjiro!.

Tanjiro: ¡Es Zenitsu!. Dijo mirando hacia dónde provenía su grito.

Zenitsu: ¡Tanjiro! ¡Ayuda!.

Tanjiro iba a intentar moverse pero fué cargado por su hermana menor quién empezó a correr en dirección hacia el rubio quién estaba llorando y mosqueado.

Zenitsu: ¡Tanjiro! ¡Desperté con dolor en todo el cuerpo!, ¿Tengo las piernas rotas?.

Tenía los ojos cerrados empezando a entrar en pánico si es que no lo estaba ya por sus gritos.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Dec 21, 2023 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Enmascarada (chicos harem x oc) KNYTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon