KATONA | YARI TEXTING

16

Uzun bölüm istiyoruz dediniz, yazdım bende. Size kıyamıyorum ki hiç..

İyi okumalar.💗💗

Yazardan..

Bindiği taksiden inerken aldığı para üstünü pantolonunun arka cebine koydu. Abisiyle görüşecekti, ne olduğunu soracaktı.

Sıkıntısını soracaktı, neşesini soracaktı. Sevdiğini soracaktı.

Taksinin kapısını kapatıp askeriyeye baktı. Açık mavi boyayla boyanmış, demirden büyük kapıya baktı. Her hafta buradan giriyordu, ya mutlu çıkıyordu ya da mutsuz. Pusat'ı tanıyana kadar mutlu çıkmamıştı. Sürekli suratsız olurdu.

Askerlere ziyaret izin belgesini gösterip içeriye girdi. Etrafta bir sürü asker vardı. Bazısı arkadaşlarıyla konuşup gülüyor, bazısı ise oturmuş elindeki fotoğraflara bakıyordu.

Yavaş adımlarını hızlandırıp ziyaret bölümüne geldiğinde etrafa merakla baktı. Hem abisini görmek istiyordu hemde Pusat'ı. Pusat'ı görme isteği daha fazlaydı.

Etrafa bakmaya devam ederken ileriden gelen abisini gördü. Sert yüz ifadesiyle sadece kardeşine bakarak geliyordu. Bir elini yumruk yapmış, diğer elini ise cebine sokmuştu.

Hızlı ve sert adımlarını yavaşlatıp karşısındaki kardeşine sarıldı Berat, kokusunu içine çeke çeke saçından öptü. Özlüyordu.

"Hoşgeldin Beren'im." Yanağından da öpüp iki avcuyla kardeşinin yanaklarını hapsetti. Günlerdir gülümsememişti, ama şimdi gülümsüyordu.

"Hoşbulduk abi, nasılsın?" Abisi buruk gülümsemesine devam karşı sandalyeye oturduğunda Beren de sandalyeyi çekip oturdu. Bakışları abisindeydi.

"Bilmiyorum, iyi değilim sanırım abim." Beren'in yüz ifadesi soldu, zaten abisinde bir şeyler olduğunu biliyordu ama bunu abisinden duymak onu üzmüştü.

"Ne oldu abi? Sevde geldiğinden beri bir haller var sende."

Abisinin kaşları çatıldı. "Nereden biliyorsun?" Sorduğu soruyla Beren'in yüzü dondu. Ne diyecekti?
Komutanınla konuşuyorum, o söyledi bana mı diyecekti?

"Hissettim, öyle hissettim." Hafif kekeleyerek konuştuğunda abisinin çatık kaşları düzeldi. "Bana bir şeyler dedi Sevde."

"Ne dedi abi?" İyi şeyler demediği belliydi. Abisi genelde küçüklüğünden beri güler yüzlü, yardımsever ve iyi bir çocuktu. Beren abisinin bu halini nadir görmüştü.

"Evlenmiş." Beren'in ağzı şokla açık kaldı.

"Nasıl ya?" Abisi dolan gözlerini ellerine çevirdiğinde Beren'in kalbine bir sancı girmişti. Bunu yapmamalıydı.

"Bildiğin evlenmiş işte, hamileymiş." Abisi kısık sesle konuştuğunda Beren iki elini de abisinin ellerinin üstüne koydu. "Abi baştan anlatabilecek misin? Anlamadım çünkü."

Abisi burnunu çekip eliyle gözyaşını sildikten sonra elini kardeşinin elinin üstüne koyup kardeşine baktı. "Bu geldi işte ziyarete, ama nasıl mutluyum bir bilsen. İşte geldim onu arıyorum bu da askerlere sorup yanıma geldi."