KATONA | YARI TEXTING

23

Öncelikle okur musunuz bilmem ama bir şey söylemek istiyorum.

Yorumlarda 'beynim yokmuş gibi' yapılan cümlelere yanıt verdiğimde 'eleştiriye gelemeyen biri' olarak anlayıp kötü yorum yapmaya devam ediyorsunuz, rica ediyorum etmeyin. Anlamamanız benim suçum değil.

Her cümlemi yanlış anlayacak/anlayan bir kitle var, her bölümde yorumlarını görüyorum artık sıkıldım görmeye devam edersem engelleyeceğim.

Ve yorumlarda birbirinize karşı yaptığınız orospu, aptal vb. hakaretleri içeren yorumları görürsem gerçekten sert çıkışacağımı da belirtmek istiyorum. Kitaplarımın yorumlarının kavga yeri olmadığını ve birbirinize karşı söylediğiniz hakaretleri hak etmediğinizi de bildiğinizi düşünüyorum.

Ve çok çabuk olduklarını söyleyenler olmuş. Tabii herkesin kendi kararı ama ben her kitabımda böyle yapıyorum zaten. Çünkü ben kitap okurken iki karakterin olması için baya bölüm okumayı sevmiyorum hajxhwkxoaıa ona göre yazıyorum yani.

Şimdi, iyi okumalar. Sizi seviyorum.

Beren'den..

"Öyle işte.." Abim dakikalardır bana asker arkadaşlarını anlatıp dalga geçiyordu ama benim tüm odağım arkadaki kızla konuşan Pusat'taydı.

Yanlarında Yeliz vardı, kız da sarı saçlı bir kızdı, arkası dönük olduğu için yüzünü göremiyordum ve Pusat sürekli gülerek konuşuyordu.

"Beren, bana bak. Nereye bakıyorsun sen?" Abim tam arkasını döneceği sırada elinden tutup odağını kendime çevirdim. "Bir yere bakmıyorum abiciğim, gözüm daldı."

Bana şüpheyle bakan bakışlarını düzeltip gülümsedi.
Biraz düşündükten sonra heyecanla kaşları kalktı. "Bak ben sana ne anlatacağım.."

Tüm odağım Pusat'tan anında abime dönmüştü. Abimle konuşmayı ne kadar özlesem de Pusat'a olan sinirim daha baskın gelmişti. Zaten abimin anlattıkları şey ilgimi çekmiyordu, çekseydi kesinlikle dinlerdim.

"Ne oldu?" Heyecanla tuttuğum elini sıkıp dudaklarımı ısırdım. Büyümüş gözlerimle abime bakıyordum. "Pusat komutan var ya."

Gözlerim daha da büyüdü. "Eee, nolmuş ona?"

"Bunun bir tane çok yakın bir arkadaşı var, Yeliz mi ne bilmiyorum. Bu hep buraya gelirken yanında bir kadın getiriyor. Ama nasıl güzel Beren, bir görsen. Sürekli bakışıyoruz."

Heyecanla bakan gözlerim şimdi kıskançlıkla bakıyordu. "Bakışıyorsunuz? Ne ara abi?"
Abimin Sevde'yi atlatması daha uzun sürer sanmıştım ama abim böyle bir insandı.

Birinden ihanet gördüyse onu kendine yedirene kadar kafasına takardı ama sonra birden atlatır, o kişinin yaşadığını bile unuturdu. Babama da aynı şeyi yapmıştı. Sorsam yüzünü bile hatırlamazdı.

Herkesi kafasından kolayca silebiliyordu, garipti.
"Ya kızım boş ver ne ara olduğunu, mal mal üzülmeye devam mı etseydim?"

"Hayır da.. yani çok mu geliyor ki askeriyeye?" Abim sorduğum soruyla biraz garipsese de çok üzerinde durmadı. "Yani arada bir geliyor, Pusat komutan onlara çay ısmarlıyor, konuşuyorlar falan. Ama kızla sürekli göz göze geliyorum."