KATONA | YARI TEXTING

27

Size bi daha kaos yazmıcam🥹

İyi okumalar.💗

4 gün sonra

En son yaşlı gözlerle çıktığım askeriyeye şimdi dolu gözlerle tekrar giriyordum. Abimle konuşmak ve bu konuyu çözmek istiyordum çünkü hem ben kırılmıştım hemde sevgilimi fazlasıyla kırmıştım.

Günlerdir ne bir uyku çekmiştim ne de okula gidebilmiştim, hiçbir şey yapmamış sadece oturarak ağlamıştım.

O gün kendimi çok kötü hissettiğim için mantıklı düşünememiş ve olayı daha da berbat etmiştim. Pusat aklımdan bir an olsun bile çıkmamıştı. O son hali her gözümün önüne geldiğinde daha fazla ağlıyor, ağlamaktan beter olmuş gözlerimi silmekten tahriş ediyordum.

Kapıdaki askere başımı sallayıp masaya çoktan oturmuş abime bakarak yavaşça yürümeye başladım. Acaba nasıldı, hala o günki gibi mi davranacaktı yoksa daha mı iyi yaklaşacaktı bilmiyordum ama ne olursa olsun çözmeliydim.

Abimden bakışlarımı çekerek adım atarken etrafa baktım. Pusat yoktu, oturduğu yerler bomboştu. Artık bana sevgiyle bakan, her adımımı dikkatle inceleyen bir adam yoktu.

Bakışlarımı tekrar abime çektim. Masaya bakıyordu ve tırnaklarıyla oynuyordu. Sakin görünüyordu ama sakinliğinden bile korkuyordum.

Masaya yaklaştığımda birkaç saniye ayakta durdum. Kalkıp bana sarılmadığında pes edip sandalyeyi çekip oturdum. Çantamı masaya sakince koyup abime baktım. Bakışları bana sonunda kayabilmişti.

"Abi." Dolan gözlerle abime baktığımda onunda gözlerinin dolduğunu gördüm. "Konuşalım mı?"

"Sana neden bu kadar bağırdım biliyor musun Beren?" Kafamı sağa sola kaydırıp sakince konuşan abimi dinlemeye devam ettim. Sesini biraz bile yükseltmemişti.

"Çünkü, bir önceki ilişkinde yaşadıklarını bir daha yaşama istedim. Yemek yedikten sonra kusma, o güzel gülüşün solmasın istedim abim. Ben sen mutlu ol istedim."

"Ama abi, ben zaten eğer Pusat'la mutlu olmasaydım onunla hala bir ilişki içinde olur muydum?" İlişki içinde değildim, artık değildim.

"Ben sana ne demiştim Beren, ne demiştim abim? Bundan sonra kiminle olursan ol bana söyle ki, ona göre hareket edelim dedim. Benim canım senin canından daha fazla yandı o serumları yediğin zaman. Ben bunları unutamıyorum, unutmak istiyorum ama unutamıyorum çünkü sen benim bir tanemsin, ailemsin Beren."

Gözümden akan bir damla yaşı elimin tersiyle silip abime baktım. Başını sağa eğmiş dolu gözlerle bana bakıyordu. "Ben sen üzül ister miyim, ben sana baban gibi davranmak ister miyim abiciğim? Söyle bitanem, ben sana bunu yaşatır mıyım?"

"Ama bana bağırdın, saçma saçma imalarda bulundun."

"Çünkü korktum, bir daha böyle şeyler yaşarsın diye korktum Beren. O kadar korktum ki, geceleri uyuyamadım. Ben o haldeyken ne dediğimin farkında mıydım sence abim?" Ellerini ellerime koyup sıktı. Bu hareketiyle ağlamam şiddetlendi.

"Bi daha yüzüme bakmazsın sandım, beni istemezsin sandım." Seslice ağlamaya başlayıp elimdeki ellerini daha çok sıktım. Abim benim hayatımdı, ailemdi. Ben abimsiz yaşayamazdım.

"Şşş, ağlama bebeğim. Ağlama." Elimdeki elini ayırıp göz yaşlarımı sildi. "Seni çok seviyorum ben, zarar görme istiyorum. Bir erkekle tabii ki olabilirsin ama bana söylemeliydin Beren."