Sen Başkasın /Hyunho✨

Kaza..

Öncelikle herkese merhaba.

Dünkü kaza için çok üzgünüm.

Normal şartlarda bu bölüm final yapmayı düşünüyordum. Fakat bu olay beni derinden sarstığı için bu olayı kitabıma da yansıtmak istedim. O yüzden 25. Bölümde final vereceğim.

Dilerim ki üçü de çok iyi olacaklar. 💚🙏🏻

Minho'dan

Bugün pratik yapmak için stüdyodaydık hepimiz. Uzun süren çalışmalar sonucu üyeler yorgun düşmüş ve evlerine dönmüştü.

Sadece her şeyin mükemmel olmasını isteyen ben, benimle kalan Hyunjin, ve bir dans hareketi içine sinmediği için benden yardım isteyen Seungmin şirkette kalmıştık.

Uzunca bir süre çalıştık. Artık Hyunjin'in de Seungmin'in de sınırına yaklaştığını görüyordum.

- Hadi sevgilim, gidelim yoruldun sen de.

Seungmin:
- Beni de önemsediğin için sağol ya

Hyunjin:
- Nolur kavga etmeyin her yerim dökülüyor

- Ben seni evde birleştiririm, diyip sırıttım.

Seungmin:
- En pis anlarınıza bizi de şahit etmek zorunda mısınız hep?

Hyunjin:
- Hadi gidelim Seungminim boşver bunu

- Arkada kalan neden ben oluyorum sevgilim ya?
Diyip arkalarından bizi bekleyen servise bindim.

Hyunjinin yanına oturdum. Seungmin de çaprazdaki tekli koltukta oturuyordu.

Hyunjin'in elini tuttum. Normalde huzur bulduğum gözlerine bakınca içimin ezildiğini hissettim. İçimde kötü bir his vardı. Yorgunluktandır diye düşündüm.

Tam karşıdan geçiyorduk ki muhtemelen ışığa dikkat etmeyen bir arabanın hızla bize geldiğini gördüm. Sonrası karanlık, sonrası felaket....

Hyunjin'in tarafındaki cama arabanın çarptığını ve Hyunjinin önce cama, sonra bana doğru savrulduğunu gördüm.

Bir şey yapmak istiyordum ama kendim de savruluyordum sanırım. Onu tutmaya çalıştım ama ellerim sanki benim ellerim değil gibi havada öylece savruluyordu.

Binbir ses ve cam kırığı gürültüsünden sonra, o sesler kesildi ve yerini sağır eden korna seslerine bıraktı. Yerdeydim sanırım. Bir şeyin üzerindeydi başım. Bakınca Seungmin olduğunu gördüm.

Sessizce:
- H-hyung i-iyi misin

- Ben iyiyim, dedim sesim çıktığı kadar. Gözümde bir ıslaklık hissediyordum. Kaşım patlamış olmalıydı. Sonra kafamı nereye çarptığımı düşündüm.

Hyunjine çarpmıştım. Camdan üzerime doğru savrulduğu zaman bana çarpmıştı. Kalbimin sıkıştığını hissettim. Yerimden yavaşça doğruldum ve oturduğumuz koltuğa baktım.

Koltuğun üzerinde uzanıyordu, gözleri kapalıydı. Cama bakan tarafına irili ufaklı cam kırıkları saplanmıştı. Neredeyse tüm vücüdu kan içindeydi.