Sen Başkasın /Hyunho✨

Seninle Her Şeye - Final

Minho'dan

Sesini duyar duymaz yeniden doğdum sanki. Şu 1 günde ölmüştüm ve yeniden dirilmiştim sanki. Hyunjin beni ikinci kez diriltiyordu. Doğruca kolumdaki serumu kopardığım gibi ona koştum.

Kollarımı sardım canını yakmamaya çalışarak. Sanki yıllardır hasretmişim gibi çektim kokusunu içime.
Çocuklar bizi yalnız bırakmak için dışarı çıktılar.

- Sensiz kalmaktan öyle korktum ki ölebilirdim, dedim bir yandan hıçkırırken

Hyunjin:
- Seni bırakıp bir yere gideceğimi düşünmedin herhalde. Bundan sonraki hayatın boyunca başına belayım haberin olsun

- Belam değil nefesimmişsin sen, ben nefes alamadım Hyunjin. Nefesim kesildi seni öyle görünce

Eliyle saçlarımı okşadı. Gülümsedi. Yüzünde kesiklerin izleri vardı. Ama bu yüze hala bakabiliyor olduğum için şükranla doluydum. İçimden sadece ağlamak ve daha çok ağlamak geliyordu.

- Şşş... Geçti, bak yanındayım hep de yanında olacağım.

- Hyunjin sen o tarafta oturuyor olmasaydın sana hiçbir şey olmayacaktı. Ben şimdi her şeyi daha net hatırlıyorum sevgilim, sen arabayı gördün. Gördün ve kendini bana siper ettin. Seni tutmak istedim ama çarpılmanın etkisiyle cama doğru savruldun seni tutamadım. Ben... ben....

Artık hıçkırıklarım sesimi boğuyordu. Başım önümde kucağıma bakıyordum.

Çenemi eliyle tutarak kaldırdı ve yüzüne bakmamı sağladı.

- Minho, hayatım boyunca bin kere bu hale gelsem de bin kere kendimi sana siper ederdim. O tarafta oturan sen olsaydın diye bir ihtimal düşünemiyorum bile. O koltukta oturan ben olduğum için öyle mutluyum ki şuan.

Şimdi onun da gözleri dolu doluydu. Sarıldık. Sanki hiç ayrılmayacakmış gibi sarıldık...

Hyunjin'den

Kazanın üzerinden 2 gün geçmişti. Artık hastanedeki sürem dolmuştu ve taburcu edilecektim. Minho mutluluktan uçacaktı neredeyse. Hastanenin içinde oradan oraya seke seke gidiyordu.

Bu 2 günlük süreçte tüm ekip yanımda olmuş, neye ihtiyacım varsa sağlamışlardı. Ama en büyük destekçim Minho'ydu. Sürekli etrafımda ağzımın içine bakıyordu.

Eve vardığımızda Minho koluma girerek beni odamıza çıkardı. Önceden olan yatağımı değiştirmiş, yerine kocaman her türlü ihtiyacımı karşılamaya yetecek bir yatak koydurmuştu.

Tüm ekip odaya girdi.

Changbin:
- Hyunjin 2 gündür bu yatağı arıyorum. Minho bulana kadar başımın etini yedi.

Felix:
- Evdeki işlerle ilgili de benim başımın etini yedi. Sen gelmeden tüm odayı dezenfekte ettim. Minho Hyungun özel emri.

- Arkadaşlar hepiniz iyi ki varsınız. Özellikle sen sevgilim...

Chan:
- Hyunjin fizyoterapi işlemlerini ayarladım. 2 ay boyunca her hafta 4 kez gideceksin. Kolun düzelene kadar dans etmek yok.

- 2 ay nasıl dans etmem amaaaaa??
Diye mızmızlandım.

Minho:
- Zorlanacaksan ben de bırakırım birlikte dans etmeyiz

- Sen ne saçmalıyorsun? Senin dansını bıraktığın bir an var mıydı? Sen danstan ibaretsin Minho.

- Ben senden ibaretim Hyunjin...

Parıldayan gözlerle ona bakıyordum. Yüzümü avuçlarının arasına aldı.