De Geheimen van Nysia

Hoofdstuk 4: Diana

Diana trok aan haar jurk. Het was weer zo'n ingewikkeld exemplaar dat haar moeder haar had gegeven, maar ze moest hem aan, want eens in de maand hadden ze een diner met de complete familie. Haar vader nam dan zelfs vrij van zijn werk. Nadat ze zich had aangekleed begaf ze zich naar de eetzaal. Eenmaal daar aangekomen zag ze dat Minerva en haar moeder er al waren en aan de tafel zaten. Minerva had een donkerrode jurk aan die matchte met haar ogen. Ze zat zo op de stoel alsof ze zeer geïnteresseerd keek, maar Diana die naast haar zat wist dat ze stiekem een boek onder haar schoot had verstopt. Haar moeder zat naast het hoofd van de tafel waar uiteindelijk haar vader zou komen te zitten. Na een tijdje kwamen Jeffrey en Charlie binnen, Jeffrey nam tegenover Minerva plaats en Charlie tegenover Diana. Als laatste kwam haar vader binnen. Diana's vader was een gezette man, van midden veertig met hier en daar al een grijs haartje. Zijn gezicht was streng met een litteken door zijn linkerwenkbrauw. Die had hij opgelopen bij de laatste oorlog. Nu werkte hij als Baron van Delos. Dit was een zware taak en daarom had hij het altijd heel druk. Het avondmaal verliep rustig zonder veel te praten. Na een tijdje nam haar moeder het woord: 'Ik heb wat te vertellen over Diana.'

Oh nee, het ging waarschijnlijk weer een lange speech worden over alles wat ze fout had gedaan in de afgelopen maand. Ze had een bediende per ongeluk laten schrikken, ze was vergeten de rozen van haar moeder water te laten geven en ze had de zeldzame mingvaas van haar moeder bijna omgestoten. Kortom, een normale maand, maar haar moeder moest het elke keer weer aan haar vader vertellen. Diana kreeg het gevoel alsof ze nooit genoeg was voor haar moeder. Haar broers en zussen deden bijna nooit iets fout. Behalve Jeffrey dan, maar die was dan weer geknipt als rol van Baron. Haar moeder vervolgde: 'Ik heb vandaag een brief ontvangen van de Academie. Diana is aangenomen om de proeven te gaan doen!' Diana keek geschrokken op. Dit was niet wat ze had verwacht. 'Diana zal over een week vertrekken en daarom heb ik een afscheidsfeest georganiseerd. Het feest zal over twee dagen plaatsvinden en de brieven zijn al verstuurd!'

Diana stond voor haar spiegel, terwijl een bediende bezig was haar een jurk aan te trekken. Het was een lichtblauwe met kraaltjes op het corset en rok. De rok bestond uit vele lagen dunne stof die zo golfden dat ze op vlammen leken. Haar moeder had hem gekozen. De bediende was ondertussen klaar met de jurk en begon haar haar op te steken. De helft omhoog en de rest in krullen naar beneden. Ze deed er nog een lichtblauwe speld in en ze was klaar. Diana zuchtte. Dit zou weer een lange avond handschudden worden van mensen die ze nauwelijks kende. Haar moeder had het feest georganiseerd en dat betekende dat de mensen die werden uitgenodigd allemaal belangrijke mensen van eilanden waren. Hopelijk was Charlie er, dan kon ze nog met hem kletsen. Ondertussen was ze aangekomen in de balzaal, de grootste zaal van het huis. Er waren honderden mensen van wie ze naam nauwelijks kende. Meteen werd ze begroet door verschillende mensen en gefeliciteerd met haar deelname aan de proeven. Ze probeerde zich in de richting waar waarschijnlijk haar broer zou staan te wurmen toen ze werd tegengehouden. Ze herkende het zompige hoofd van haar oom. Hij was de baron van Icaria, een van de kleinste eilanden. Van alle mensen op het feest mocht ze hem het minst, hij was ongeveer hetzelfde als Jeffrey. Een arrogante hark. Hij kwam naar Diana toe en kuste haar hand. Ze probeerde te lachen. 'Hé oom, hoe gaat het met u?'

'Mijn allerbeste nichtje natuurlijk gaat het goed. Alleen die piratenplaag is vreselijk. Ik heb dus maar vijf schepen meegenomen voor bescherming. Alles om jou te feliciteren met je deelname aan de proeven.' Natuurlijk was die hark weer zo arrogant om vijf schepen te nemen om één man mee te vervoeren. En wie zou die schepen eigenlijk gaan betalen? waarschijnlijk de mensen van Icaria. Ze kreeg bijna een beetje medelijden. Hopelijk kon ze hier snel weg, want die man stonk! 'En oom, zijn er nog kinderen van Icaria aangenomen voor de proeven?' 'Ja, twee dit jaar. Wel raar, het meisje kon nog niet eens transformeren.'

'Ach, ze gaan het waarschijnlijk toch niet lang volhouden,' antwoordde Diana. Oh, wat wilde ze hier snel weg. Gelukkig kwam Jeffrey aanlopen en gingen ze kletsen. Jeffrey en de baron waren beste vrienden. Jeffrey was zelfs eens een keer langs geweest op Icaria. Het scheen dat ze een enorm feest voor hem hadden gehouden, met het belastinggeld van de inwoners.

Na een tijdje zag ze Charlie aan de rand van de menigte staan met een glas champagne in zijn hand. Ze worstelde zich naar hem toe. 'Charlie, help!' Hij lachte en wuifde naar haar 'Ah kijk, daar hebben we de gelukkige. Kom, ik moet je wat laten zien.' Hij leidde haar naar de tafels die aan de rand van de zaal stonden. Op de middelste stond een enorme cake met daarop "Gefeliciteerd Diana" 'Cool hè, heeft moeder laten maken door de beste bakker van Nysia. Hij is vanmiddag aangekomen. Aan jou de eer om hem als eerste te proeven.' Diana keek met open mond naar de taart. Hij was enorm en zag er heerlijk uit. Misschien gaven haar ouders toch meer om haar dan ze dacht. Een bediende sneed een stuk voor haar af en gaf haar het bordje. De binnenkant bestond uit lagen chocola en cake. En toen ze hem proefde was hij precies goed, niet te hard maar ook niet te zacht en precies smeuïg genoeg. Hij was heerlijk!

De rest van de avond verliep wisselend. Ze at taart, danste met mensen die ze niet kende. Na een tijdje vroeg Charlie om met haar te dansen. Het aanbod nam ze maar al te graag aan. Charlie zwierde haar over de vloer totdat het nummer was afgelopen. Daarna trok ze Minerva, die tot die tijd stilletjes in een hoekje had gezeten, mee en zwierde haar door de lucht. Na uitgedanst te zijn liet ze zich hijgend op een van de stoelen ploffen, en tegen twee uur 's avonds was het feest afgelopen en ging iedereen naar huis. Diana moest wachten tot de laatste gasten weg waren voordat ze zelf haar bed kon induiken. Ze was bekaf.

De volgende dag stond ze vroeg op. Ze kleedde zich aan en liep naar de keuken toe. Het huis was in diepe rust. Iedereen sliep nog, behalve de bedienden. Zij waren ijverig bezig met hun werk. Diana liep naar de keuken toe en nam een versgebakken broodje. Al kauwend liep ze naar de stallen toe. Daar, onder een zeil, lag een tas. Ze pakte de tas en liep naar het bos. Pas toen ze ver het woud in was, stopte ze op een open plek en pakte haar tas uit. Er zaten bijlen in. Diana ging oefenen met de bijlen tot ze doodmoe was en nat van het zweet. Hoe erg ze ook haar best deed, ze bakte er niks van, de bijl wilde het doel maar niet raken. Ze vloekte: 'waarom willen pijlen wel de goede kant op vliegen maar bijlen niet. Wat is hier mis mee?' Diana zuchtte. Ze moest beter worden voor de proeven, anders zou ze nooit slagen en zouden haar ouders nooit trots op haar zijn. Uiteindelijk gaf ze het maar op, pakte haar tas in en liep weer terug naar huis. Ze zou later nog wel meer oefenen.

De rest van de dagen dat Diana nog op het eiland was, bracht ze door met haar vrienden of familie. Er waren nog een paar feestjes maar daar gaf ze niet zo veel aandacht aan. De tijd vloog voorbij en voordat ze het wist moest ze weg naar de proeven. Diana pakte haar tas in. Niet alleen ingewikkelde jurken, maar ook simpele en normale kleren, zoals een broek en een blouse. Diana nam ook haar favoriete boeken mee, waaronder een gids van Arthur Mnemosyne. De gids bevatte veel handige dingen die Diana door de jaren heen veel nodig had gehad. Ze pakte ook haar boog in. Die kon ze niet achterlaten. Hij was veel gebruikt en het handvat was daardoor precies naar haar hand afgesleten. En Diana ging hem niet bij Jeffrey achterlaten. Wie wist wat hij ermee ging doen... Toen het eindelijk zover was, pakte Diana haar tassen en liep haar kamer uit. Ze zou Delos heel erg missen, en haar familie ook, maar naar de academie gaan was goed voor de familie, dus daarom zou ze het ook doen. Diana liep naar buiten, waar een koets en haar familie stonden te wachten. De koets zou haar naar de haven brengen waar een schip klaar stond om haar naar Argaros te brengen. Daar zouden de proeven namelijk worden afgenomen.