Soylular 2 : Zaman Döngüleri

1×9.B

Medya: Jayden

~Zehir~

Daphe

Bir günün ardından gerçekten kendimi dinç ve harika ötesi hissediyordum. Sanki birisi gelmiş ve bana inanılmaz bir enerji üflemişti. Ve geçen günlere kısmen mutluydum. İçimde eksik olan bir taraf huzurla dolmuş gibiydi. Bu huzurun sebebini ise bilmiyordum.

Günün kıyafetini seçmeye çalışırken çat kapı açıldı ve irkilerek arkama döndüm. Oh, bu sadece Ava. Neşeli ve başka bir duyguyu da içine almış pırıltılı gözlerle bana bakıyordu. Bu pırıltıların amacını çözmeye çalışırken ellerimi omzuma koydu ve kafasını bana dayadı. "Ah! Sevgili kız kardeş. Seni çok seviyorum." dedi birden. Şaşırdım. Bunu birden demesi şaşırtmıştı.

"Bunu ne için söylediniz acaba sevgili kız kardeş?" diye takılan sesle sordum. Güldü.

"Fazla enerjiyim! Ve içimde nedensiz bir sevgi patlaması var. Herkese sarılabilirim! En nefret ettiğim kişiye bile." dedi iddia ile konuşarak.

Tik-tak! Ava birine ilgi duymuş olabilir mi?

Jayden!

"Taştan oluşan kalbini birisi yıkmış olmalı." dediğimde ofladı.

"Nasıl anlayabiliyorsun ya!"

Güldüm. "Seni tamı tamına 12 yıldan beri tanıyorum Ava. Bilmemezlik ayıp olur." dedim ve gülümsedi. Ellerini birbirine kenetledi. Ona baktım. "Kim bu şanslı çocuk?"

"Aslında aşırı derecede bir hoşlanma yok. Sadece sözleri, davranışları, tavırları ve bakış açısı çok hoş." dedi hayranlıkla. Ardından kendini toparlayıp ekledi. "Ama sadece bir ilgi." dediğinde göz devirdim.

"Sözlerinden, davranışlarından, tavırlarından ve bakış açısından sadece ilgi duyduğunu mu söylüyorsun şimdi sen? Kalbin duygularıyla dalga geçmek gibi sanki..." dedim hafif sırıtmayla.

"Peki... Sadece ilgiliyim diye geçiştirmeye çalışıyorum, bu doğru. Ama hemen ilk haftalardan da hoşlanmak istemiyorum."

"Neden ki?"

"Zaman gerekiyor. Onu henüz çok tanımıyorum."

"Bazen bir kişiyi tanımak için zaman gerekmez, cümlesini unutuyor olmalısın."

"Hayır ama... Beth'de öyle oldu." dedi üzüntüyle.

Bethany...

Yüzüm düşerken tek çaremin konuşmak olduğunu da anlamıştım. "Bethany fazla kıskanç ve kibirli olmasından dolayı kötü yolu tercih etti. Ama onun içindeki bu şeyleri ateşleyen kişinin sözlerine, ayak uydurmasını da unutmamak lazım. Beth yanlış yolda olduğunu ihanete uğradıktan sonra anladı. Ama eminim ki şu an burada olsa öyle biri olmayacaktı..." Nefes aldım. "Gördüğün herkes; Beth, Nicholas veya başka kötü etki bırakan değil Ava. Önyargıları bir kenara atmayı bilmemiz gerekiyor."

"Neden bu kadar olgun konuşuyorsun ki! Kendimi yedi yaşındaki aptal veletler gibi hissediyorum." dedi mızmızlanarak. Bense sadece güldüm.

"Öyle değilsin, bunları düşünme."

"O zaman 12 yıl önceki Daphe gibi ol,"

"Bazen bir yerden sonra büyümek gerekiyor maalesef. İstemesek bile." dedim hafif gülümsemeyle.

"Haklısın.."

***

Ava odadan çıktığında bir süre kendi düşüncelerimle başbaşa kaldım. Zihnimi biraz zorladığımda o gün neler yaşadığım aklıma geldi. O kulübe...