🐹 အခန်း ၁၁ ဝူယိလေး မြို့လယ်ကို ရောက်ပါပြီ
ရှဲ့ကျွင်းတို့အဖွဲ့သည် ရှောင်ဝူယိနှင့်အတူ ယွင်ချန်မြို့လယ်သို့ ရောက်သည်အထိ ကားမောင်းလာခဲ့ကြသည်။ ရှောင်ဝူယိမှာ ‘ထူးချွန်သည့် ပို့ဆောင်ရေးယာဉ်သေးသေးလေး’ ဖြစ်နေသည့်အတွက် လမ်းအလယ်တွင်ရှိနေသည့် မော်တော်ယာဉ်များအား လျင်မြန်စွာ ဖယ်ရှားနိုင်သည်ကြောင့် လမ်းတစ်လျှောက် အတားအဆီး မရှိခဲ့ကြချေ။
ယခင်က မြို့လယ်မှထွက်ခွာရန် အချိန်သုံးရက် ကြာမြင့်ခဲ့သည်နှင့် နှိုင်းယှဉ်လျှင် ဤတစ်ကြိမ်ခရီးမှာ မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် ချောချောမွေ့မွေ့ ဖြစ်ခဲ့သည်။
မြို့ထဲသို့ဝင်လာသည်နှင့် လူတိုင်းသည် ရိက္ခာများအား စုဆောင်းတော့သည်။ ဤအချိန်တွင် ညီငယ်လေးများ အားလုံးမှာ ဟမ်းစတားလေးများ ဖြစ်လာကြသည်ကြောင့် အစစ်အမှန် ဟမ်းစတားလေး ရှောင်ဝူယိမှာ ဘေးကပ်နေရုံသာ ရှိတော့သည်။
အဆုံးတွင် ညီငယ်လေးများမှာ ရှောင်ဝူယိ၏ နေရာလွတ်ထဲသို့ ပစ္စည်းဘယ်လောက်များများ သိုလှောင်စုဆောင်းခဲ့ကြသည်ကိုပင် မမှတ်မိတော့ချေ။ သူတို့သည် ရှောင်ဝူယိ၏ နေရာလွတ်မှာ မည်မျှကျယ်ဝန်းမည်ကို စတင်သတိပြုလာမိကြပြီး နောက်တွင် လေးလေးနက်နက် ခံစားမိလာသည်။
ထို့ကြောင့် ရှဲ့ကျွင်းမှာ အွန်လိုင်းဝတ္ထုများတွင် ဖတ်ခဲ့ဖူးသည့် အကြောင်းအရာများကြောင့် မစိုးရိမ်ဘဲ မနေနိုင်တော့ချေ။ ထပ်ပေါင်းပြောရမည်ဆိုလျှင် စွမ်းအားကြီးသူအချို့သည် ရှောင်ဝူယိကဲ့သို့သော နေရာလွတ်စွမ်းရည်ပိုင်ရှင်များအား ဖမ်းဆီးသွားမည်ကို ကြောက်ရွံ့နေခြင်းဖြစ်သည်။
ကမ္ဘာပျက်ကပ်အတွင်း ရိက္ခာများရှာဖွေရန် ခက်ခဲသည့်အချိန်တွင် ရတနာထုပ်ကြီးအား သယ်ဆောင်သွားလာခြင်းမှာ လူအများအား အငမ်းမရဖြစ်စေနိုင်သည်။
ရှောင်ဝူယိမှာ ရှဲ့ကျွင်း၏ပုခုံးအား အသာပုတ်လိုက်ပြီး စိုးရိမ်ပူပန်နေသည့် ‘မေမေရှဲ့’ အား နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။ သူ၏ ကြည်လင်တောက်ပနေသည့် မျက်လုံးများထဲတွင် လေးနက်မှုတို့ အပြည့်နှင့်ပင်။
