Kabanata 11

15 4 0
                                    

Boundaries

Sa pagdating namin sa sinasabi niyang kainan, nagulat ako sa itsura at sa dami ng tao. Sa labas pa lang nito, ang daming mga tambay. Its wall were full of graffiti and obnoxious vandalism. The outdoor tables are fully occupied by groups of people. I think most of them are friends. At karamihan sa kanila ay mga mukha pang teenager. 

Puno ng snacks ang kanilang mga mesa. Mga balat ng iba't ibang junk food, mga nakatumbang bote ng soft drinks, at boxes ng sigarilyo. Napakaraming balat ng basura. Malakas din ang amoy ng alak sa kanilang banda. These kids were chugging it down like there's no tomorrow. Aakalain mong nasa wastong edad na sila sa paraan nila ng pag-inom nito. 

Aside from that they were doing something prohibited for their young age, they got no respect for their surroundings. It's dawn but they're not considering the time. Their voices are too loud while chattering. They're one of a heck riotous crowd. Nakabubulahaw ang kuwentuhan nila na puro sigawan at halakhakan na aabot sa ibang barangay ang ingay.

God, shouldn't they be at home? Wala bang curfew ang mga 'to? Nasaan ang mga magulang at guardian nila? Dis-oras na ng gabi. Wala ba silang inuuwiang bahay? It's too dangerous out here! Mamaya mga miyembro pa pala ng mga gang ang mga batang ito at baka mauwi sa kaguluhan kapag nagkainitan sila rito. Na nakakatakot dahil hindi 'yon imposibleng mangyari.

Sa gilid nga, mayroon pang mga naka-iskuwat habang humihithit ng sigarilyo. Napakaraming upos sa lupa, mukhang kanina pa nila pinagkakaabalahan ito. And who knows, baka may iba pa silang hinihithit na bawal diyan. Argh! I don't know if I'm too judgemental but I can't help but overthink about their doings.

Dang. With these, I think it can be considered as a hideout rather than being named as an eatery.

Walang malay akong napahawak sa braso ni Reann dahil sa mga nakikita. 

"Sorry, I didn't know it'll be like this…" narinig kong sabi niya sa tuktok ng aking tainga. 

"You should have read some reviews before going!" impit kong bulong pabalik. Oo gutom na kami but our safety is a must kaysa sa kumakalam naming sikmura. Mamaya imbes na sa gutom mabutas ang bituka ko, sa saksak pa. My god!

"Yes, sorry. Next time, I'll make sure of that."

You better be!

When she walked to enter the said eating place, sumabay ako dahil nakakapit ako sa kaniya. Yuko ang ulo ko, iniiwasang tumama ang paningin sa mga tao. I don't know… Oo, aminado naman akong mapanghusga akong tao minsan, but in such situation like this, I should know better than to provoke this kind of people with my judging stare.

Mahirap na, ano! They might be kids pero mas madalas kung sino pa ang mas bata sila pa ang mas matapang dahil alam nilang mabait sa kanila ang batas. Ang magiging kawawa ay ang mga walang muwang nilang magulang tungkol sa mga kabalastugan na ginagawa nila. 

I once felt that thrill of being young, wild, and juvenile. Nakakalasing ang pakiramdam ng kalayaan. You can't help but savor its taste 'til to its extent. Kasi sino ba namang makakapigil sa 'yo 'di ba? The elders are jo better than us. At their grown age they make stupider mistakes than the young ones so why worry to commit some wrongdoings?

But as I age… it became clear to me that freedom won't always be by our side. Malaki ang singil ng kalayaan sa taong umaabuso nito. The youth must enjoy it wisely. It's not wrong to take the pleasures of being young but one must not be careless to slip into an eternity of wretchedness. 

They're abusing their bodies now with different vices and substances. Ang hindi nila alam, unti-unti nilang nilalagay ang sarili nila sa kapahamakan. It's understandable to make some faults while we're young and immature but there's no excuse to be so naive with these kind of thing o kahit sa alin pa mang mapanganib. How I wish they would realize this as early as they can. Dahil mahirap na kung huli na ang lahat at ang tanging magagawa mo na lang ay ang magsisi. 

Waiting for the Red LightWhere stories live. Discover now