⋆ FantasyTR 'Aşk Ateşiyle Kavrulan Fantastikler' listesinde
Ölümcül ve zarif bir peri. Vadi onu terk etti. Vahşi onu kabul etti.
Roxana bir zamanlar herkesin hayran olduğu bir soylu periydi. Periler Vadisi'nin gelecekteki liderlerinden biriydi. Kana...
Biraz geç de olsa 5.6bin kelimelik, Ölümcül Zarafet'in şimdilik en uzun bölümü sizinle :) Oy vermeyi unutmayın. Yorumlarınızı sabırsızlıkla bekliyorum. İyi okumalar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Rayla'nın canını alan, ruhunu bedeninden koparan oku çekip aldım. Okun gümüş ucu kırmızı kana bulanmıştı. Bu oku atan ölmüştü ama ya diğerleri? Rayla'yı öldürmüşler, beni öldürmeye çalışmışlardı. Peşime düşecekleri şüphesizdi. Daha da önemlisi Rayla'yı öldürmüşlerdi.
Ellerimdeki kana baktım. Bu karşılaştığım ilk ölüm değildi, Rayla da kaybettiğim ilk yakınım değildi. Ne yapmam gerektiğini biliyordum, kendime zaman tanımalıydım. Ama bunu yapacak ne vaktim ne de sabrım vardı. Rayla'nın bedenini gömdükten sonra vakit kaybetmeden yola çıktım.
Bu yolculuk kendim içindi, Rayla içindi, alacağım intikam içindi. Bu bir ölüm avıydı ve ben intikam alana dek durmayacaktım. Rayla'nın öldürülmesinde etkisi olan ne kadar peri varsa hepsini bulacaktım. Üzüntümün yerini intikam isteğine bırakması uzun sürmedi. Bir süre sonra zaman mefhumunu yitirdim. Saatler geçti, günler geçti. Umurumda olan tek şey intikamdı. İlk günlerde izleri takip ettim ama bir sonuç elde edemedim.
Günler, belki de haftalar sonraydı. Vahşi Orman'da nereye gittiğimi bile bilmeden ilerliyordum. Artık canavarın izini süren bir avcı değildim. Avının peşinde kana susamış bir canavardan farksızdım.
Beni öldürmeye çalışmışlardı. Rayla'yı öldürmüşlerdi. Tek amacım onları bulmak ve bunu onlara ödetmekti. Kendime bir söz vermiştim. İntikam almadan durmayacaktım. Sahip olduğum tek şey gümüş bir ok ve bölük pörçük anılardı. Ama önemli olan intikam isteğiydi. Durmadım ama istediğimi de alamadım. Yolculuğum, daha önce birkaç kez geldiğim bir kasabaya ulaştı. Bir zamanlar burada beni bekleyen biri vardı.
Bir aydan fazla zaman geçtiğinin farkındaydım. Muhtemelen orada olmayacaktı, ben sözümü tutmamıştım. O gece o hana gidince hiçbir şey elde edemeyebilirdim. Yine de şansımı denemek istedim.
Ama hislerim aksini söylüyordu, nitekim ben hislerime güvendim ve onu gördüm. Hanın önündeydi. Söz verdiğimiz günün ardından günler geçmese beni beklediğini düşünürdüm. Şimdiyse ne düşüneceğimi bilmiyordum. Ona doğru yürümeye başladım, beni fark etmesi uzun sürmedi. Onun yakınına geldiğimdeyse birkaç saniye önce beliren gülümsemesi soldu.
"Buradasın." dedim. Sesim bana bile farklı geldi. En son ne zaman biriyle konuşmuştum?
"Buradayım, Roxana." Onun sesiyse farklı değildi. Halimi görünce kaşlarını çatmıştı. Gülümsemeye, ses tonunu yumuşatmaya çalıştı. Başarılı olamadı. "Geleceğini biliyordum."
