"අහිංසා..."
"ඕ.. අකේශී.."
"ඔයාට මේ පාර්ටි එක බෝරින් වගේද ම්ම්ම්.."
"එහෙම එකක් නෑ අනේ.. මන් මේ වගේ පාර්ටි එකකට ආපු පලවෙනි පාර... ඒක නිසයි අනේ.. වැරදියට හිතන්න එපා හොදද.."
"ආ ඒකනේ මන් බැලුවේ මොකද සද්දයක්වත් නැත්තේ කියලා.. මෙතන ඉන්න එක කොහොමත් බෝරින් වගේ තමයි අනේ මටත්.. ආ ඒක නෙවෙයි ඔයා මට තෑග්ගක් ගෙනාවා කිව්වා නේද... ඒක දෙන්න හිතක් නැද්ද මට.."
"මන් ඔයාට දෙන්න හිටියේ ඒක.. ඒත් ඔයා කට්ටියත් එක්ක බිසී වෙලා හිටපු හින්දා මන් ඒක දෙන්න ආවේ නෑ.. අනේ මන්දා ඔයා ඒකට කැමති වෙයිද කියලා... ම්ම්ම් මෙන්න ඔයාගේ තෑග්ග.. හැපි බර්ත්ඩේ අකේශී.."
"තෑන්ක්ස් අහිංසා.. ඒකට කමක් නෑ අනේ.. දැන් ඔයා දුන්නනේ.. අපි මේක මගේ කාමරේට ගිහින් බලමු.. මෙතන ඉන්න එක දැන් නම් මට ඇති වෙලා තියෙන්නේ... අම්මා, මායි අහිංසයි මගේ රූම් එකට යනවා.. මට ටිකක් ටයඩ් වගේ.. කමක් නෑ නේද.."
"හරි හරි පුතේ ඒකට කමක් නෑ ඔයා යන්නකෝ.. තාත්තා ඇහුවොත් මන් කියන්නම් ඔයා ටිකක් රෙස්ට් කරන්න ගියා කියලා.."
අකේශි මගේ අතින් අල්ලගෙන මාවත් ඇදගෙන එයාගේ කාමරේට ගියා.
"වාහ්ව්.. මාර ලස්සනයිනේ අනේ ඔයාගේ කාමරේ.."
එයාගේ කාමරේ දැක්කම ඒක ඉබේම කියවුණා. සම්පූර්ණ බිත්තියෙන් භාගයක් වගේ වෙන ගානට තියෙන එයාගේ ෆොටෝ එකක් යනකොටම පේන විදිහට බිත්තියේ එල්ලලා තිබුණා. එයාගේ ඒ වගේම පොත් පුරවලා තියෙන ලස්සන තට්ටු 6ක පොත් රාක්කයක්. ඊට එහා පැත්තේ තිබ්බේ සුදු පාට මේසෙකුයි කලු පාට වූල් රෙද්දක් දාපු පුටුවකුයි. කාමරේ මැද හරියට වෙන්න තිබ්බේ ලොකු ඩබල් ඇදක්. සම්පූර්ණ මුලු ඇදම කලු පාටයි. කොට්ට වල විතරක් සුදු පාට ඉරි දෙකක් ගිහින් තිබුණා. මාරම ලස්සනයි කියන්න වචන නෑ.
"ඒයි.. මොකෝ මේ බය වෙලා වගේ ම්ම්ම්.. කාමරේ දැක්කම හැමදාම ඉන්න හිතුනද මේකේ.."
"අනේ එහෙම එකක් නෙවෙයි ඉතින්.. හරි ලස්සනයි ඔයාගේ කාමරේ.. ඒකයි බලාගෙන හිටියේ.."
"හැබැයි ඉතින් කැමති නම් හැමදාම උනත් ඉන්න පුලුවන් මේ කාමරේ මාත් එක්ක.."
