Bal Kabağı Katili

2

Evin kapısından girdiğimde televizyonun açık sesi direkt kulağıma çarptı. Mutfaktan gelen tabak sesleriyle beraber annemin çoktan eve geldiğini anlamış oldum. Genellikle televizyon sesi arkada açık olup annemin mutftakta yemek yapışını izlemeye alışıktım . O yüzden bu seslere fazla takılmayıp direkt onun yanına gitmek istedim.

Tam tahmin ettiğim gibi ocağın üzerinde bir şeyler kaynarken, annem öbür taraftan başka bir yemeği yapmakla meşguldü.

"Merhaba tatlım günün nasıldı?" dedi tüm o işlerinin arasından. Bazen anneme hayran oluyordum. Hem iş hem de ev hayatını bu kadar uyum içinde sürdüren başka insan tanımamıştım. Annemin her şeye yetişmeye çalışırken ki telaşlı halini izlemeyi ve bazen ona laflarımla takıldığımda, bana kızmasını severdim.

"Fena değildi. Yan eve taşınan yeni komşularımızı gördün mü?"

Annem başıyla dediğimi onaylarken yemeğin tadına bakıyordu.

"Tuzu eksik olmuş," tekrar dikkatini bana vererek yüzüme baktı. "Sen de tanıştın galiba ve anlaşılan pek sevdiğin söylenemez."

"Adam iyi gibi ama oğlunu sevmedim. Kendini beğenmişe benziyor. Üstelik yarın kayıt işlerinde ona yardım etmem gerekiyor."

"Neden?"

"Babasının işleri olduğu için benden rica etti ben de geri çeviremedim."

"Tatlım, bence bu senin için iyi bir fırsat."

"Ne açıdan iyi bir fırsat?"

"Betty dışında başka arkadaşın yok. Biraz daha sosyalleşmen fena olmazdı."

"Anne burada doğdum ben. Herkesi tanıyorum ve inan kimse Betty gibi değil."

"Tanışmadan bilemezsin."

Annemi duymazdan gelip mutfaktan ayrılırdım. Merdivenleri hızlıca çıkıp direkt odama girdim. O kadar yorgundum ki, üzerimdeki kıyafetleri çıkarmaya bile üşenmiştim. O yüzden üzerimi değiştirmeden kendimi yatağıma bıraktım. Bugün olanları düşündükçe kalbimin sessizlikte yankılanan sesini duyabiliyordum. Bu anı unutmamak için başucumdaki komidinimden günlüğü çıkarttım. Hayatımda yaşadığım çoğu şeyi her zaman günlüğüme yazardım. Ara sıra yazmayı unuttuğum zamanlar oluyordu ama çoğunlukla aksatmamaya çalışırdım. Bugün yazacağımı şeyleri düşünmeme gerek yoktu.

1.Joseph benimle partiye gelecekti

2.Yandaki eve yeni birileri taşınmıştı

3.Yandaki eve taşınan çocuğu sevmemiştim

Tüm bunları birleştirip yazdığımda sadece iki sayfamı kaplamıştı. İlk sayfanın tamamı Joseph hakkında, diğer kalan sayfalar ise yeni taşınanlar hakkındaydı. Yarın Betty'le beraber kıyafet bakmaya gideceğimiz için ayrı heyecanlıyken, aşağıdan çalan kapının sesi geldi. Yerimden kalkıp merdivenlerden inip kapıyı açtığımda onun sevimsiz suratını gördüm.

"Evelyn'di değil mi?"

Hiçbir şey demeden sadece başımı salladım. Elinde tuttuğu tabağı bana uzatınca neden geldiğini anlamış oldum.

"Normalde bizim size hoş geldiniz tabağı vermemiz gerekiyordu."

"Babam bu işleri hep karıştırır." diyerek omuz silkti. O sırada annem kimin geldiğini görmek için yanıma geldiğinde, benim artık durmamı gerektirecek bir sebep olmadığını düşünerek mutfağa doğru gittim. Annem kapıda durmuş Miles ile keyifli bir konuşmanın yapıldığını belli edecek hareket sergiledi. Annem normalde başkalarına karşı samimiyetini görmek zordur.