Iyi okumalar❤️
Çağan'dan
Doktorun odadan çıktığını görür görmez ayağa fırladım herkes doktorun yanina geldi ve doktor "nasıl söylüygegimi bilmiyorum. Bu cok zor bir şey fakat söylemek zorundayım malesef..." dedi sabrimi zorlayarak ve tekrar konuşmaya başladi "Anne ve bebek arasında bir seçim yapmak zorundasınız..."
Dedi yıkıldım "karar vermeniz için 1 ay süreniz var ikisinde yaşaması için 3%, şansımız var" Diyip gitti ne yapmam gerektiğini bilmiyordum...
Hic kimsenin yüzüne bakmadan odaya girdim Tuana kafasını cama doğru çevirmişti "Tuana?" Dedim oflayarak
Kafasını bana doğru çevirdi mavh olmuş bir haldeydi ona doğru yürüdüm ve "iyi misin?" Dedim şefkatle, kafasını hayır anlaminda iki tarafa salladı
"Ben kararimi verdim. Bebeğim yaşasın" dedi "öyle bir şey olmiycak!" Dedim kaşlarımı çatarak "ikinizde yaşiycaksiniz ve kizimizi beraber büyütücez!" Dedim zor olduğunu biliyordum fakat imkansiz değildi
Eğer doğumu beklersek Tuananin ölme şansı vardı eğer çoçuktan faz geçersek elimizde ki 3% şansıda kayb edicektik
Şu an ne yapmam gerektiğini bilmiyordum bu çok zordu icim kan ağliyordu 1 ay süremiz vardı ve belki iyi doktor bulup Doğumun iyi geçmesini sağlaya bilirdik? Umut vardı fakat bie o kadarda yoktu
"Nasıl?" Dedi Tuana halsizce "bilmiyorum" dedim ve ona doğru yürüyüp ona sarıldım "benim yüzümden!" Dedi ve ben karalı bir şekilde "hayır!" Dedim ve Tuana hıçkırarak "eğer ben sana ağrim olduğunu söyleseydim böyle olmazdi!" Dedi
"Șșș! Tamam bak burdayim" Dedim ve saçlarına bir öpücük kondurdum dedim ona guc bermek istiyordum fakat bende olmayan bur şeyi ona vermem buraz zordu.
"Doktorla konuştum taburcu ola bilirmişiz" dedim üzgün bir şekilde kafasini halsiz bir şekilde evet anlaminda salladı
Tuana'dan 2 hafta sonra saat akşam 6'da
Çağana sarılmış bir şekilde yatakta öylece uzalı bir şekilde duruyordum..
Çağan eliyle hafif bir şekilde karnımı okşuyordu
Burden telefonunun çalmasıyla irkildik ve telefonu alıp baktı kimin aradığını gördüğünde sevinmişti ve telefonu heycanla açmıştı ben ise pür dikkat onu izliyor ve dinliyordum
'Merhaba!'
'Evet kararınız ne?'
'Bakın beyefendi karım ve çoçuğum benim için çok deherli!'
'Bir kadının ve bir çoçuğun hayatı sizin elinizde bir kere hata yaptınız diye bizi bitirmeyin lütfen!'
'Şu ana kadar kiminle hangi doktorla görüştüysem hepsi yapamam dedi ve sizi tavsiye etti'
'Bakın lütfen bir kez daha düşünün!'
Dııt dııt
Telefon kapandı
"Ne dedi?" Dedim umutsuzca vana baktı ve "hayır dedi bir daha eline meșter alamaz ve ameliat hanneye giremezmiş" dedi "Çağan çok uzatık gidelim doktora kararımızı söyleyelim ben emminim sen çoçuğumuza hem Anne hemde baba olursun" dedim ve Çağan kaşlarını çattı
"Ne dediğinin farkında mısın sen! Kendine gel Tuana! eğer şimdi olmazsa biz yine çoçuk yaparız! ben sensiz ne yaparım? Hı, sen çoçuğumuzu bu hayata getirmek istiyorsun fakat o çoçuğun bir anneye ihtiyacı olucak! Ne olursa olsun ona ne verirsem veriyim yine bir Anneye ihtiyac duyacak!" Dedi haklıydı..
Fakat kendi canım icin coçuğumdan vazgeçmem bencilik olurdu "kendi hayatım için çoçuğumdan mı vazgeçicem? Bu bencilik Çağan!" Dedim
Ve Çağan kafasını hayır anlamında salayıp ellerimi tuttu "değil! Inan bana değil Tuana asıl kendinde vazgeçmek bencilik olur! Çoçuğumuzu Annesiz beni sevdiğimsiz Aileni sensiz bırakman bencilik!" Diyip ellerime öpücük kondurdu
"Yarın hastaneye gidelim..." dedim çılız sesimle ve gözlerimden yaşlar akarken çaresizce...
Umarim begenmișsinizdir aşklarım
Oy sınırı:15
Yorum:6
