[49] Bana aitsin

763 60 55
                                    

Iyi okumalar aşklarım❤️
Umarim beğenirsiniz balarım🍯
Oy sınırı:38

***
Tuana'dan

Ellerim bebeğimin kanı ile bulanmıştı dudaklarımdan binlerce inleme firar etti ve bunca acıyı çekmek yerine ölmeyi diledim. Hem canım yanıyordu hemde kalbim acıyordu...

Gözlerim ağlamak'tan sızlıyordu dudaklarımdan son bir acı çığlığı firar etti "Ah!" Canım acıyordu çok, çok acıyordu. Rajin ise gülerek beni izliyordu ve bir kez daha anladım bu dünyada kadının düşmanının adam değil kadın olduğunu...

Odaya Adar abi girdi beni yerde kanlar içinde görünce bir küfür savurdu, ve koşarak yanıma geldi yavaş bir şekilde beni kucağına aldı onunda elleri benim bebeğimin kanına bulanmıştı.

Ellerinde ki kanı görünce kaşlarını çattı ve bana "Ne bu?" Dedi ben acıdan kıvranırken "be-bebeğim a-abi ku-kurtar!" Dememle kucağında benim ile hızla odadan çıktı "Çağanı Ara!" Dedi Adar abi Yağıza, gelmesini istemiyordum onun yüzünden bebeğimi kayb etme şansım varken onun yüzünü görmek istemiyordum...

Acıdan Adar abinin kolunu sıkıyordum, canım yanıyordu çok, çok yanıyordu. Ve bir kez daha bağırdım "AHHH!" bu sefer sesim sadece evin içinde değil tüm mardinde yankılandı...

"Roza, Adaya dikkat edin!" Dedi Adar abi ve beni arkaya yerleştirip kendi şoför koltuğuna bindi ve cebinden telefonunu çıkarıp birini aradı.

Fakat aradığı kişi cevap vermiyordu "aç be oğlum! Nerdesin" demesi ile Çağanı aradığını anladım...

Telefonu torpidoya fırlatı ve gaza bastı mavi gözleri aynadan beni izliyordu. "Dayan! Bir kaç dakika kaldı, Tuana dayan!" Ben dayanırdım fakat bebeğim? O dayanırmıydı? Dayana bilirmiydi? Içimden bir şeyin koptuğunu hissetim ve bir çığlık atım...

Gidiyordu hissetim, gidiyordu...
Araba durdu ve kapım açıldı Adar abi beni kucagina alıp hastaneye doğru yürüdü tabbi arkamızdan Yağız, Arda, Asel, Leya'da geliyordu.

Hastaneye girdiğimizde yanımıza bir sürü doktor gelmişti Adar abi beni sedyeye yatırıp Doktora döndü "kurtarıcaksın! Ikiside bu hastaneden sağ çıkacak, Doktor onlar bana kardeşimden emanet kurtarmak zorundasın!" Dedi sesi hastanenin soğuk duvarlarında yankılanırken.

***
Gözlerimi beyaz renginin hakim olduğu bir odada açtım. Hastane odasındaydım, bebeğim gitmişti, içim boştu hissediyordum bir yanım eksikti...

Çığlık çığlığa ağlamak istiyordum...
Hiç susmadan, nefes almadan ağlamak istiyordum bir günde bir insan kaç jere öle bilir? Ben bugün 2 kez ölmüştüm ilk darbemi kocamın bana ihanet etiğini duyduğumda almıştım ikinci darbem bebeğimin gitiğini anlamak olmuştu...

Gözlerimi balkona çevirdim kendimi oradan aşağı bıraksam herşey bitecekti...
Ama yapamazdım dimi? Evde beni bekleyen 1 yaşinda ki kizim vardı değil mi? Onun için yaşamam gerekiyordu peki ya bundan sonra benim için kim yaşayacaktı?

Kasıklarım acıyordu, bebeğimi benden almışlardı hiç acımadan çekip almışlardı onu benden, hayatımı almışlardı benden! Öldürmüşlerdi beni, sadece ölü bur ruh kalmıştı benden geriye...

Inanmak istemiyordum sevdiğim, uğruna ailemi karşıma aldığım adamın bana ihanet etiğine inanmak istemiyordum...

Odanın kapısının açılmasıyla o tarafa döndüm Çağandı, yatakta doğruldum ve ona baktım. Yataktan kalktım ve ona doğru yürüdüm, berbat durumdaydım.

"O ka-kadını koynuna aldın mı?inanmadım yemin ederim inanmadım, yapmaz dedim yapmaz çünkü o beni seviyor çok seviyor dedim!" Dedikten sonra ona baktım bir şey demezini bekledim demedi sulu gözlerle bana acıyarak bakmaya devam etti...

Onun yakasına yapıştım ve bağırarak "yapmadım de! Yalandır inanırırım yemin ederim sesimi bile çıkarmam!" Dedim bir şey demesini bekledim demedi. Sesizlik, sesizlik ve sesizlik...

Çaresizlik, çaresizlik ve çaresizlik...
"Inanmam! Senin o kızı koynuna aldığına inanmam!" Dedim gözyaşlarım sular seller gibi akarken
"Çağan, ben bugün mutluydum hamile duğumu öğrenmiştim biliyir musun? Mutluluğumuza mutluluk eklenecekti! Ama sen tek bir gecede öldürdün beni!" Dedim yine bur şey demedi...

"Bilmiyirum, sarhoştim sendin koynuma aldığım kadın, sendin kokun yüzün aynıydı!" Demesi ile onun yüzüne tokat atım. Bu bir oyun değildi iki kadınıda kulanamazdı!

"Birini kaybetin ama diğer karın sana bir tane daha çoçuk verecek hem belki o erkek çıkar? Velihatın olur!" Dememle yüzünü bana çevirdi  ve kaşlarını çattı "Ne?" Dedi güldüm ve "neden düşük yaptım biliyir musun? Sevgili kumam dlime hamilelik testini tutuşturdu, ve bebeğin senden olduğunu söyledi! Ne çelişki ama aynı gün iki karında hamile olduğunu öğreniyor!" Dedim ve onun yüzüne tükürüp

"Kızımıda alıp gidicem!" Dedim ve tam balkona çıkacaken kolumu tuttu "hiç bir yere gitmeyeceksin! Elinden benden bir parça olan çoçukla ve bana ait olan kendin ile hiç bir yere gidemezsin!" Dedi bu kemdinde miyidi?

"Neden? Sonuçta bur tane daha karın var hatta bir tane daha çoçuğun olucak bizim gitmemiz koymaz sana Çagan ağa!" Dedim gözlerim iğrenircesine onun üzerinde gezindi, gezindi ve gezindi

"Sen benimsin! Bana aitsin! Senin gitmene izin vermem! Ve biz birazdan Ak konağına gidicez. Ve evde bizi bekleyen kızımıza gidicez! Anladın mı? Algılıyor musun? Ada benimde kızım, Ada bensiz durmaz!" Dedi...

Umarim beğenmişsinizdir canlarim Oylamayi ve yorum yapmayi unutmayin lütfen❤️

Yeni GelinWhere stories live. Discover now