Geleceğim bekle dedi, gitti...
Ben beklemedim o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi.' ~Özdemir Asaf
Tuana.
Gözlerimi zar zor üzerinden çektim, bana baktığını hissetim korktum yada ona bakmaya, çekindim.
Babam arkasını döndüğünde Çağanı görünce bana baktı, derin bor nefes verdim bir kabus gibiydi yașadiklarim. Kimse suçlu değildi benden bașka, ben ki hayata hep pozitif bakan, ben ki aglayanlarin hiçkiriklarini kahkalara çeviren kendime yetememiștim.
Tek bașımayım ve halledemiyorum.
Çoçuken bir oyuncağım kırıldı diye saatlerce ağlamıștım, babam yenisini alırız dedi, konu oyuncak değildi konu ilk defa bir șeyi tamir edemedigimdi. Saatlerce tamir etmeye çalıșmıștım ağlayarak yapamamıștım. Șu an ayni șeyi yașiordum kalbimi tamir edemiyordum.
Ürkek bakışlarımı Çağana çevirdim, gözlerinde ki yorgunluğu, kirginligi, kizginligi, acıyı gördüm kirik kalbini gördüm ben o gün onun.
Ikimizinde bir birine ihtiyacı vardı ama olmuyordu, yapamiyorduk. Yaptıkları, yașadiklarim, engeler, ve bir sürü șey daha bizi yok ediyordu. BIZ yok olmuştuk BIZ diye bir șey kalmamıștı.
Isterse dünya YANSIN kalkip bir damla su atacak halim yoktu,içim yanıyordu bir damla su atmiyordum, içim cayır cayır yanarken dünyayı söndürsem ne olur?
Gözlerimi acı içinde çektim, "ben çıkıyorum anne" dedim anneme yorgun ses tonumla cevap vermesini beklemeden çikișa doğru yürüdüm, Babamın arkadasinin oğlu kolumu tutunca affaladim tam kolumu çekeceken gözlerim Çağana değdi, çekmedi ne hossetigimi ablasının istedim.
Acı ile gözlerini yumdu, gözünden bir damla göz yașı düștüğünü gördüm, ilk defa gördüm onu ağlarken ve bu beni ölmeden toprağa koymuştu. Ona daha fazla bakamayıp gözlerimi çektim.
"Nereye? gece daha yeni bașliyordu" diyen adama baktim "sanane?" Diyip kolumu çektim ve salondan çıktım. Göz yașlarımı tutmadım ona bile gücüm yoktu. Valeye arabamı getirmesini söyledim, bir kaç dakika sonra araba önümde durunca anahtarlari alıp şoför koltuğuna bindim.
Derin derin nefesler veriyordum, içinde firtinalar kopuyordu, kalbim tir tir titriyordu soğuktan...
Arabayı o kadar hızlı sürmüștüm ki ne zaman eve geldiğimi anlamamıştım. Arabayı durdurup indim kapıyı çalmadan anahtarimla açtim ve içeri girdim. Yatak odasına girdim Adaya baktım uyuyordu, acı ile gülümsedim ve yanagini öptüm, göz yasim yüzüne damladi, hemen sildim yüzü benim acilarimla kirlenmemeliydi.
Topuklu ayakabilari ayağında çıkarıp firlatim yatağa yaslandim, ağlamaya bașladom, boș boș duvara bakiyordum. Içimde ki kiz çığlık çığlığa ağlıyordu ben ise boș bir duvara bakıp sessizce ağlıyordum.
Midem bulaninca lavaboya koștum ve kusmaya başladim. Kaç gündür doğru duzgun bir şey yemiyordum, sari şu kusmuștum. Yüzümü buz gibi şu ile yikadim.
Lavabodan çıktım, balkona çıktım belki temiz hava iyi gelir diye ama bilmiyordum ki bana onun kokusu lazim...
Balkonun korkuluklarina tutundum karanlik gökyüzüne baktim, yarin sevdiğim adamdan boșanacaktim, ve tamamı ile geberecektim.
Iceri girdim ve üstümde ki kıyafeti umursamadan yatağa uzandım Adanın kokusunu içime çektim içim huzurla dolmuştu...
○Sabah
